Το στρατήγημα της σύγχρονης ταπείνωσης των Ελλήνων…

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Χθες το βράδυ στις Κάννες δεν ταπεινώθηκε απλώς ο κ Παπανδρέου, ταπεινώθηκε ένας ολόκληρος λαός, τουλάχιστον με την έννοια του εκλογικού σώματος. Η Ευρωπαϊκή ηγεσία κάνοντας ρελάνς στα αμερικανικά κόλπα του ψυχρού πολέμου, που υιοθέτησε ο Έλληνας πρωθυπουργός, μετέβαλλε το «zero-sum game» του τελευταίου σε εφιάλτη για το πολιτικό σύστημα της χώρας μας.

Πρωτόγνωρα πράγματα για την ΕΕ! Εφιαλτικές στρατηγικές κυριαρχίας που αναιρούν την λογική του Ευρωπαϊσμού. Επιστρέψαμε πολιτικά στην εποχή του ψυχίατρου του 18ου -19ου αιώνα, με κανόνα την ανελαστική συμμόρφωση σε μια δήθεν φιλελεύθερη πολιτικο-οικονομική δομή, δια της........... αμφισβήτησης της ικανότητας των Ελλήνων να επιλέξουν την μέθοδο διαχείρισης της χρεοκοπία του κράτους τους. Το «ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην ευρωζώνη», είναι ένα ερώτημα που αυτό καθ' εαυτό - και όπως ετέθη - απλώς διαπραγματεύεται τη δημοσιονομική και πιστωτική κρίση με όρους (επι)κυριαρχίας του διευθυντηρίου (ψυχιάτρου) της ΕΕ προς μια χώρα της Ένωσης (ασθενής), στερώντας από τον ελληνικό λαό το δικαίωμα παραγωγής πολιτικής - ακόμη και στην περίπτωση που όλοι μας θεωρούσαμε ότι η ΕΕ ταυτίζεται με το Ευρώ.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια μορφή βαρείας προσβολής της κυριαρχίας ενός κράτους μέλους της Ένωσης, με παράλληλη προσβολή της θεσμικής μεθόδου άσκησης της ευρωπαϊκής πολιτικής διαδικασίας, σε επίπεδο ταπείνωσης μιας συνιστώσας την ΕΕ πολιτικής δομής. Τούτο πρακτικά θέτει σε κρίσιμη αμφισβήτηση ολόκληρη την θεσμική δομή της Ένωσης. Αυτό ήθελε άραγε να πετύχει ο κ. Παπανδρέου, με την πρόκληση/αιφνιδιασμό περί «δημοψηφίσματος» που επεχείρησε;
Αν ναι, τα κατάφερε! Από σήμερα η άτυπη ηγεσία της ΕΕ μετατρέπεται σε έναν μηχανισμό στυγνού εξαναγκασμού των τύποις και όχι ουσία πλέον συνιστωσών δυνάμεων που συγκροτούν με πολιτικούς και όχι απλώς νομικούς όρους το λεγόμενο «κοινοτικό κεκτημένο». Ή τέλος πάντων όσων εξ αυτών εμφανίζονται πρόθυμες να απαλλαγούν από το βάρος άσκησης της λαϊκής κυριαρχίας σε ένα ασφυκτικό οικονομικό περιβάλλον!

Με δύο λόγια το «zero-sum game» του Γ. Παπανδρέου στο εσωτερικό της Ελλάδας, προκάλεσε ένα αντίστοιχο παιχνίδι στο πλαίσιο της ΕΕ, με την Ελλάδα αυτή τη φορά στη θέση που επιφύλαξε για τον Έλληνα πολίτη ο πρωθυπουργός. Το αποτέλεσμα είναι τετραπλό: πλήττονται οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις εντός της χώρας, υπονομεύεται ο ευρωπαϊσμός, εμφανίζεται η παράτυπη ηγεσία της ΕΕ σαν «ψυχιάτρος» και όχι σαν «ψυχαναλυτής» και «παιδαγωγός», όπως μέχρι σήμερα, ενώ ακυρώνεται η μεθοδολογία του «learning by numbers» και των περίφημων «καλών πρακτικών», που αποσκοπούσαν στον νεοφιλελεύθερο μετασχηματισμό, προκαλείται τεχνηέντως και για πρώτη φορά διχασμός στη χώρα μεταξύ ευρωπαϊστών και αντιευρωπαϊστών.

Προσοχή, το κρίσιμο είναι ο τρόπος, η διαδικασία που παράγει αυτόν τον «διχασμό». Τούτη είναι που ορίζει ΕΚ ΝΕΟΥ τι σημαίνει ευρωπαϊστής και τι αντιευρωπαϊστής. Αυτό με την σειρά του αναπροσδιορίζει αντικειμενικά ολόκληρο το πολιτικό σ