Το καλύτερο σχόλιο στον καλύτερο εκπρόσωπο του καθεστώτος

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου 
 
Τα νέα για την Ελλάδα τα πληροφορούμαι σχεδόν αποκλειστικά από τον ξένο τύπο και από πρωτογενείς πηγές, οι οποίες, όπως ίσως έχετε παρατηρήσει, δεν μου έχουν μεταφέρει ανακρίβειες μέχρι στιγμής. Όπως σας τα έχω πει έτσι εξελίσσεται η ελληνική κρίση. Αυτό όμως δεν αρκεί για να καταλάβεις τι πραγματικά τρέχει στην Ελλάδα και τις πιθανές προοπτικές. Πρέπει παράλληλα να μελετήσεις την εξέλιξη του πολιτικού λόγου και την συγκυριακή διαμόρφωση του λεγόμενου «social mood», ως την κινητήρια δύναμη για πολιτική δράση, ως το κοινωνικό στοιχείο που διαμορφώνει την αίσθηση και επηρεάζει τον πολιτικό χαρακτήρα της ελληνικής κρίσης.

Μη διαθέτοντας άλλα μέσα για να προσεγγίσω το «social mood» στην ελληνική συγκυρία, έχω γίνει φανατικός μελετητής σχολίων στο διαδίκτυο, που αναρτώνται κάτω από ιδιαίτερα προκλητικά ως προς την πολιτικότητά τους ή την αφελή απολιτικότητά τους, posts. Έτσι έπεσε το μάτι μου στο καλύτερο σχόλιο που απευθύνεται σε ένα άρθρο του καλύτερου εκπροσώπου του καθεστώτος στην χώρα μας. Το σχόλιο έγινε από τον Παναγιώτη προς τον κ. Σταύρο Ψυχάρη ως ανάδραση σε ένα ακόμη «μνημείο» πολιτικού αμοραλισμού υπό τον τίτλο «Οι εκδοχές της εκτροπής», το οποίο αποτελεί από μόνο του εκτροπή στην δομή οποιασδήποτε μορφής συστηματικής προσέγγισης του θυμού και της αποστροφής που εκδηλώνει ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων για το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα. Ο κ. Ψυχάρης εκφράζει την ανησυχία του ορμώμενος από το επεισόδιο παρεμπόδισης βουλευτών να εξέλθουν του «ναού της δημοκρατίας» και ως μάλλον ειδικός στους «ναούς», αναρωτιέται «τι θα συμβεί αν ξεκινήσει η επανάσταση». Και αφού (μας) «απειλήσει» με «ένοπλη καταστολή», διερωτάται: «Δηλαδή εκτροπή από τη συνταγματική τάξη. Αυτό θέλουν;».

Ο Παναγιώτης, που δεν φαίνεται να τρομοκρατείται από εκείνους που μάλλον ορέγονται την ένοπλη καταστολή για να περισωθεί το καθεστώς, απαντά:
«Έχετε δίκιο… Και εγώ δε μπορώ να καταλάβω προσωπικά τι φταίει και αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν αγανακτισμένοι. Δεν πάει πουθενά το μυαλό μου. Να πεις ότι υπήρχε διαφθορά και αλαζονεία των πολιτικών, ότι δεν αποδίδεται δικαιοσύνη για κατάχρηση δημοσίου χρήματος, ότι υπάρχει άδικη φορολόγηση, ότι στη Βουλή οι νόμοι ψηφίζονται εν κρυπτώ, ότι το κράτος δε διατηρεί τον έλεγχο της εθνικής κυριαρχίας, των περιουσιακών στοιχείων, ότι τα ΜΜΕ προβάλλουν κατευθυνόμενες ειδήσεις... τότε να πω ναι, ορθώς διαμαρτύρονται. Αλλά αυτό τώρα... γιατί; Θα είναι πάλι οι παρακρατικοί του ΣΥΡΙΖΑ.»

Εδώ παραδίδω την πένα μου σε ένδειξη σεβασμού προς τον Παναγιώτη, τον κάθε Παναγιώτη που με το διεισδυτικό χιούμορ του ξεπερνά όλους εμάς που τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε μέσω του διαδικτύου να ερεθίσουμε συνειδήσεις και να προκαλέσουμε πολιτικό προβληματισμό περισσότερο ή λιγότερο συστηματικά. Δεν αμφιβάλω ότι η έκφραση αυτή εκτίμησης προς πολίτες που δεν «μασάνε» ενώπιον του συστηματικού εκφοβισμού του καλύτερου εκπροσώπου του καθεστώτος, θα εκληφθεί από τους επαγγελματίες λαϊκιστ