Το έννομο συμφέρον του ισχυρού και του ανίσχυρου

 Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Λοιπόν, έχουμε και λέμε : έχουμε πρώτα απ’ όλα μια ευνομούμενη Πολιτεία, η οποία ταυτόχρονα είναι και Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, πράγμα που σημαίνει ότι έχει κι ένα Συνταγματικό Χάρτη. Παρ’ όλο που ο όρος της «ευνομούμενης Πολιτείας» μας τα χαλάει κάπως τα πράγματα, έστω ότι μιλάμε για την Ελλάδα μας!Στα πλαίσια του παραπάνω γενικού πολιτικού και πολιτειακού πλέγματος, κόσμος και κοσμάκης, όλων των παραγωγικών και κοινωνικών τάξεων, καθημερινά διενεργούν μεταξύ τους οικονομικές και εμπορικές πράξεις, που όλες τους, μα όλες τους, διέπονται είτε από κάποια γενική αρχή Δικαίου, ή/και από άλλες ειδικότερες. Και βέβαια, τούτες τις αρχές δικαίου, άλλοι μεν των συμπολιτών μας τις τηρούν στο ακέραιο, άλλοι μερικώς, άλλοι καθόλου. Όμως, η Πολιτεία, οι Θεσμοί και τα Όργανά της, βρίσκονται εδώ, ακριβώς για να τιμωρούν τους παρανομούντες και να υπερασπίζονται και προστατεύουν όσους κινούνται σύμφωνα με το ..........Νόμο -υποτίθεται.
Έτσι λοιπόν, αρχίζουμε το σύντομο παραμύθι μας, πριν δύο με τρία χρόνια ή και περισσότερα, πολλοί συμπατριώτες μας μισθωτοί (ας περιοριστούμε σ΄ αυτούς), αποφάσισαν ανάμεσα σ’ άλλα, να αγοράσουν και κάποια πράγματα. Ένας απ’ αυτούς, ας τον ονομάσουμε «Υπήκοος» αποφάσισε ν’ αγοράσει ένα σπίτι –ας μείνουμε σ’ αυτό το παράδειγμα, χάριν οικονομίας. Λοιπόν τούτος ο πολίτης – εργαζόμενος, με βάση την επιμέλεια που πρέπει να δείχνει ένας νουνεχής διαχειριστής των οικονομικών ενός νοικοκυριού, τάβαλε κάτω τα πράγματα, και είδε ότι κάνοντας και σχετικές οικονομίες, πράγματι θα μπορούσε ν’ αποπληρώνει το δάνειο. Την ίδια δυνατότητα την επικύρωσε και η δανείστρια τράπεζα, και υπόγραψαν ένα χαρτί που καλείται από το Κράτος «δανειστική σύμβαση», οι δε αρχές κατάρτισής του, προβλέπονται από την ισχύουσα νομοθεσία.Στην Πολιτεία όμως αυτή, ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ και πάντως χωρίς να ήταν γνωστό ως ενδεχόμενο την εποχή κατάρτισης της άνω σύμβασης (διότι αν ήταν γνωστό το ενδεχόμενο ούτε η τράπεζα ούτε ο μισθωτός θα προχωρούσαν στη σύναψη του δανείου, αλλ’ ακόμα κι αν το επιθυμούσε ο μισθωτός δεν θα ικανοποιούσε το αίτημά του η τράπεζα), ξέσπασε μια μεγάλη κρίση, και η Πολιτεία μας, για τους δικούς της λόγους που δεν είναι του παρόντος να τους σχολιάσουμε, αποφάσισε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ, να περικόψει σταδιακά μέσα σ’ ένα χρόνο τις αμοιβές του υπαλλήλου αυτού κατά το 1/5 περίπου, πράγμα που δημιούργησε στον υπάλληλο – οφειλέτη της τράπεζας τεράστιο πρόβλημα στο ζήτημα της εξυπηρέτησης του δανείου. Όπως σχεδόν στο σύνολο των μισθωτών, τα οικονομικά είναι κατά κανόνα ίσα βάρκα ίσα νερά. Ήδη εδώ και λίγο καιρό, μετά βίας ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις του, τρώγοντας τις γλίσχρες καταθέσεις του, και ήδη δήλωσε αδυναμία να ανταπεξέλθει στα νέα δεδομένα.Έστρεψε το βλέμμα του προς την Πολιτεία, αλλ’ η τελευταία, με μεγάλη προθυμία δήλωσε ότι κατανοεί το πρόβλημά του, όμως, δεν μπορεί λέει να κάνει τίποτα άλλο, διότι το να του πετσοκόψει τον μισθό, και να τον καταστήσει αίφνης φτωχό και αναξιόχρεο