Τι σηματοδοτεί η απόφαση Σαρκοζί-Μέρκελ;

Γράφει ο Αλκιμος Βρισκόμαστε μπροστά σε μια «νέα απόφαση» ή μήπως μπροστά στην κλιμακωτή ολοκλήρωση ενός «παλαιού στόχου»;Η χθεσινή συνάντηση Σαρκοζί-Μέρκελ παρουσιάζεται από τα τοπικά αλλά και διεθνή ΜΜΕ ως κάτι καινούργιο, κάτι που προκάλεσε δήθεν έκπληξη. Πολλοί δηλώνουν μάλιστα απογοητευμένοι διότι είδαν να εξανεμίζεται η  πιθανότητα συμφωνίας για έκδοση ευρωομολόγου, κάτι το οποίο θα έδινε –όπως λένε- ανάσα στις αγορές. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα; Αποτέλεσε πράγματι έκπληξη η απόφαση των δύο ηγετών στο Παρίσι για μια πραγματική οικονομική διακυβέρνηση στην ευρωζώνη; Ή μήπως πρόκειται για την ολοκλήρωση κάποιων καλά σχεδιασμένων στόχων;Ας δούμε τι δήλωνε ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Σημίτης πριν ......ενάμιση περίπου χρόνο (βλέπε εδώ), σε εκδήλωση της Κεντρικής Τράπεζας της Γερμανίας στο Μόναχο όπου ήταν κεντρικός ομιλητής: “Οι εξελίξεις έθεσαν στην [Ευρωπαϊκή] Ένωση επιτακτικά ένα πολιτικό δίλημμα. Θα αποδεχτεί την αναγκαιότητα μιας οικονομικής διακυβέρνησης ή θα αρκεστεί να είναι διεκπεραιωτής πολιτικών που προέκυψαν από πολύπλοκες διαδικασίες συνεννόησης και συμβιβασμών; Από την απάντησή της θα εξαρτηθεί αν θα αποκτήσει ή όχι τη δυνατότητα να παίξει παγκόσμια πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Van Rompuy πρότεινε τον Φεβρουάριο του 2010 στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να συμφωνήσει σε μια κοινή διαδικασία για τη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής στρατηγικής για την ανάπτυξη και την απασχόληση. «Το σημαντικό, τόνισε, είναι να προσδιορίσουμε το πώς θα υλοποιούμε τις αποφάσεις μας. Η διακυβέρνηση αποτελεί το κλειδί». Οι αρχηγοί κρατών και πρωθυπουργοί της ευρωζώνης έκαναν σ’ αυτό το πνεύμα στις 25 Μαρτίου μια κοινή δήλωση όπου υπογραμμίζουν την αποφασιστικότητά τους για την προώθηση «ενός ισχυρού συντονισμού των οικονομικών πολιτικών στην Ευρώπη». Για τον σκοπό αυτό θεωρούν ότι «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο πρέπει να βελτιώσει την διακυβέρνηση της οικονομικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Αβέβαιο παραμένει εντούτοις τι επιδιώκεται συγκεκριμένα. Πρόκειται για μια ουσιαστική εναρμόνιση της οικονομικής πολιτικής ή απλώς για ένα νέο ζήτημα με το οποίο πρέπει να καταπιαστούν οι αρχηγοί των 27 κρατών-μελών; Η Καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ έχει ήδη δηλώσει στα μέσα Φεβρουαρίου, «εμείς, (το Συμβούλιο), αποτελούμε την οικονομική διακυβέρνηση» που σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβώνας θα πρέπει να δώσει στην Ένωση «τις αναγκαίες παροτρύνσεις για την ανάπτυξή της». Η πρόοδος θα ήταν μηδαμινή, αν ερμηνευθεί ο όρος «οικονομική διακυβέρνηση» κατ’ αυτό τον περιοριστικό τρόπο. Αναγκαία είναι η επέκταση των αρμοδιοτήτων της Ένωσης ώστε να είναι σε θέση να αποφασίζει όχι μόνο ζητήματα νομισματικής πολιτικής αλλά και να καθορίζει τους βασικούς κανόνες της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής καθώς και το μακροοικονομικό πλαίσιο. Εξίσου αναγκαίο και τουλάχιστον ισοδύναμης σημασίας είναι ακόμη ένα βήμα: Η πραγματική δυνατότητα άσκησης του συντονισμού της οικονομικής πολιτικής που δεν θα ματαιώνεται στην πράξη από τις ενστάσεις κάποιου κράτους-μέλους. Αυθεντική δι