Τα κόμματα δεν έχουν πρόγραμμα, έχουν όμως υποψηφίους!

Tου Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

Θα σου πω ένα μυστικό για να καταλήξεις στην ψήφο σου, τώρα που τα μνημονιακά/κυβερνητικά κόμματα δεν έχουν ανάγκη να εξαπατούν με «πρόγραμμα» και τα αντιμνημονιακά δεν ζητούν την ψήφο σου για να κυβερνήσουν, ή έστω να συγκυβερνήσουν – άρα τι να το κάνουν το πρόγραμμα! Το μυστικό μεταφέρεται από γενιά σε γενιά σημειολόγων και έτσι έφτασε σε εμένα, στον οποίο η σημειολογία είναι απλώς ένα βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μου, ένα από τα βασικά/απαραίτητα αμινοξέα στην δόμηση της πραγματικότητας, ας πούμε! Εγώ το έμαθα από τον Umberto Eco, για την ακρίβεια… Τι μου είπε ο διανοητής; Φίλε μου, αν πας στην Σκάλα του Μιλάνου και πάρεις το πρόγραμμα που γράφει Μποκερίνι, Βιβάλντι, Στράους, δεν....... ξέρεις τι σε περιμένει; Ξέρω, του λέω, μια βραδιά αγκαλιά με αγγέλους! Θαυμάσια, απαντά ο μαέστρος της σημειολογίας! Πες τώρα Δημήτριε, τι περιμένεις αν δεις το πρόγραμμα να γράφει Μπέριο, Μπουλέζ, Μπουσότι; Τέχνη για γερά νεύρα, πολύ φαντασία και ψυχολογική αναζήτηση!
Μπράβο, μου λέει ο δάσκαλος, άρα βλέποντας τα ονόματα των δημιουργών και εκτελεστών στο πρόγραμμα της Σκάλας του Μιλάνου, ξέρεις τι σε περιμένει και θα μπορούσες βάσιμα να υποθέσεις τι θα πρέπει να περιμένεις από την παράσταση! Σωστά; Σωστά! Συνεπώς γιατί δεν κάνεις το ίδιο, διαβάζοντας τους εκλογικούς καταλόγους των κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο σου, στο μεταμοντέρνο προτεκτοράτο Ελλάς; Ιδού το μυστικό! Γιατί να είσαι σαδομαζοχιστής και να ζητείς από τις κομματικές ηγεσίες αυτό που δεν θα μπορούσαν να σου προσφέρουν στην μνημονιακή συγκυρία των ελληνικών πολιτικών; Δες τα ονόματα των υποψηφίων και την σειρά επιλογής που αποφάσισε η ηγεσία του κάθε κόμματος και να, φίλε αναγνώστη, έχεις ενώπιον σου το …πρόγραμμα! Μα αυτό είναι πρόσωπα και όχι πρόγραμμα, με την έννοια του τι πρόκειται να πράξει μετεκλογικά κάθε κόμμα! Ναι, αλλά αυτό είναι η ουσία του προγράμματός τους στους μνημονιακούς καιρούς μας …και αν δεν σου αρέσει, βάλε εισαγωγικά και αποκάλεσε το ψηφοδέλτιο «πρόγραμμα»! Το πράγμα έχει και θεωρία από πίσω του, δεν είναι απλώς μια άποψη! Είναι δυνατόν να μην είχε θεωρία και να στο μετέφερα σαν μυστικό; Πρόκειται για την σύγχρονη θεώρηση της ηγεμονίας, όπου η ισχύς συνδέεται με τον παράγοντα της δράσης και όχι με την δομή (: power στον actor), στο βαθμό που βιώνουμε μια κατάσταση μετασχηματισμού και μετάβασης στο καθεστώς του ολοκληρωτικού καπιταλισμού με την διαδικασία του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού, υπό την αιγίδα και επιτροπεία της τρόικας, που μετεβλήθη σε κουαρτέτο! Η θεωρία έλκει καταγωγή από το «παράδοξο της διαφοράς» του ευφυούς και έντιμου William Connolly, το οποίο στην Ελλάδα της συγκυρίας θα μπορούσε να προσεγγιστεί ως το «παράδοξο της διαφθοράς»! Μελετώντας με προσοχή τους εκλογικούς καταλόγους των κομμάτων σε αυτήν την αναμέτρηση θα μπορούσες ίσως να κρίνεις κάθε επιμέρους πρόγραμμα με κανόνα την διαφθορά και την τάση προς την διαφθορά, ιδιαίτερα αυτών που προβάλλονται ως ex officio «αδιάφθοροι»! Όπως ξέρεις, αναγνώστη μου, μου αρέσει, «παίζοντας» στις σχέσεις, να παριστάνω τον «αγαθό» και άρα μπορώ να ισχυριστώ πως δεν υπαινίσσομαι τίποτα για τους «έντιμους» και «αδιάφθορους» αγωνιστές των ψηφοδελτίων! Για καλό και για κακό, όμως, εσύ ερεύνησε τα ψηφοδέλτια στο επίπεδο των προσώπων λίγο περισσότερο. Έχουν πολλά να σου πουν, αρκεί να ανακαλύψεις μόνος σου την τάση διαφθοράς του καθενός σε αυτά. Και αυτό γιατί τους επιφανείς διαπλεκόμενους και διεφθαρμένους εντός των μηχανισμών της εξουσίας στην Ελλάδα τους ξέρεις, ενώ τις «μουσίτσες» της διαφθοράς πρέπει να τις εντοπίσεις πριν αυτές σε απασχολήσουν ειδησεογραφικώς ως σκάνδαλα! Εύχομαι το παράδοξο της διαφθοράς να είναι το γνωστικό σύστημα που θα διαμορφώσει τα κριτήρια της ψήφου σε αυτούς που θα επιλέξουν κάποιο κόμμα, αλλά και γι’ αυτούς που θα επιλέξουν να απέχουν σε αυτούς τους πονηρούς μνημονιακούς καιρούς!