Συγκλονιστική μαρτυρία από θύμα βιασμού

Συγκλονίζει το e-mail της μαρτυρίας που έστειλε στο "Χαμόγελο του Παιδιού" μία νέα κοπέλα που έζησε τον εφιάλτη στα χέρια του πατέρα της, ο οποίος ικανοποιούσε τις άρρωστες ορέξεις του επάνω της μέχρι την ενηλικίωσή της.
"Με αυτό το e-mail θα ήθελα να σας πω για μια δική μου ιστορία παρόμοια και ακόμα χειρότερη από αυτήν που είδα σήμερα στην εκπομπή της…
Δεν θα ήθελα να αναφέρω προσωπικά μου στοιχεία. Μόνο να σας πω τι έχω περάσει εγώ. Πριν από τέσσερα είχα έρθει σε εσάς και μίλησα με την ψυχολόγο σας. Είναι μία γυναίκα γλυκύτατη και με βοήθησε πολύ.
Θυμάμαι ότι ήταν η μόνη που μπόρεσα να ανοίξω την καρδιά μου και να της πω όλα όσα είχα περάσει. Τότε ήμουν 18 χρονών. Θυμάμαι επίσης ότι καθώς της έλεγα τι είχε γίνει και έκλαιγα, έκλαιγε και εκείνη, κάτι που τότε με έκανε να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο, να την εμπιστευτώ και να της μιλήσω και να την ευχαριστώ πολύ!!!

Ας μπω στο θέμα όμως. Στην ηλικία των 7-8 χρόνων έπεσα θύμα βιασμού από τον "πατέρα" μου, ο Θεός να τον κάνει. Ξεκίνησε να με ενοχλεί σεξουαλικά,για 2 περίπου χρόνια. Περίμενε να μεγαλώσω μάλλον λίγο για να ολοκληρώσει τις διαστροφικές του ορέξεις.
Όμως σε αυτά τα 2 χρόνια περίπου με άγγιζε απλά εξωτερικά. Εγώ φοβόμουν να μιλήσω. Η μητέρα μου δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα. Να πω επίσης ότι έχω άλλα τρία αδέρφια (2 αγόρια και ένα κοριτσάκι).
Στα 9 μου και μετά έκανε προσπάθειες να ολοκληρώσει αυτό που ήθελε και τα κατάφερε. Με βίαζε σχεδόν κάθε μέρα. Ξύλο πολύ. Δεν με άφηνε να βγω από το σπίτι και η μητέρα μου ξαναλέω δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα.
Σιγά - σιγά τα χρόνια πέρναγαν και εγώ ζούσα μια άσχημη κόλαση... Φοβόμουν, δεν μπορούσα να μιλήσω για πολλούς λόγους. Με έδερνε πολύ άσχημα. Με απειλούσε. Είχα γίνει για εκείνον και για την υπόλοιπη οικογένεια κάτι σαν ιδιοκτησία. Σαν δούλα, σαν ρομπότ.
Έπλενα, μαγείρευα, φρόντιζα τα παιδιά και γενικώς είχα πάρει τη θέση της μητέρας μου και με όλα αυτά να δέχομαι καθημερινά σχεδόν τις σιχαμερές πράξεις αυτού του ζώου.
Έκανα υπομονή, υπομονή, υπομονή!!! Η μητέρα μου δεν αντιδρούσε λες και ήταν σύμφωνη σε αυτό. Είχε τον δικό της κόσμο. Όταν πλέον ενηλικιώθηκα, πήρα τα πάνω μου και μόνη μου το σταμάτησα.
Δεν με άφηνε σε ησυχία ώσπου σηκώθηκα και έφυγα από το σπίτι. Πριν όμως το είπα σε όλους μέσα στην οικογένεια. Πήγα στη γιαγιά μου και τους θείους μου (συγγενείς της μητέρας μου) τους οποίους υπεραγαπάω και εκείνοι το ίδιο.
Με στήριξαν πάρα πολύ. Αν δεν ήταν αυτοί δεν ξέρω τι θα έκανα. Τους είπα τι είχε γίνει. Εκείνοι μου είπαν ότι κάτι είχαν καταλάβει. Το είχαν πει στη μάνα μου, αλλά εκείνη δεν το δέχτηκε. Τσακώθηκε μαζί τους.
Μετά από ένα διάστημα, και μένοντας πλέον με τη γιαγιά μου, αποφάσισα να τον καταγγείλω και αυτό έκανα, έχοντας στο πλευρό μου όλο το σόι της μητέρας μου.
Ξεκίνησε μια ιστορία 3,5 – 4 χρόνια περίπου. Όλο αυτό το διάστημα έτρεχα σε αστυνομίες, δικηγόρους, ψυχολόγους και ταυτόχρονα εκείνος με κυνηγούσε να με σκοτώσει. Συνέχεια μηνύσεις, φασαρίες, τσακωμούς, απειλ