Σχολιανά 176 Η μνημονιακή βαριοπούλα…

Γράφει ο Βασίλης Δ. Χασιώτης
«…Οι ειδικοί στις «ανθρώπινες σχέσεις» προβάλλουν το «ηθικό» ανθρώπων αλλοτριωμένων αλλά πλήρως συμμορφωμένων προς τις κατά διαταγήν ή απλώς τις συμβατικές προσδοκίες «ηθικού»… Ορίζουν το πρόβλημα του «ηθικού» με όρους πολύ στενούς και, με την τεχνική τους, προσπαθούν να βρουν τρόπους που θα βοηθήσουν τη διευθυντική τους πελατεία να.......... βελτιώσει το ηθικό των υπαλλήλων μέσα στο υπάρχον πλαίσιο εξουσίας...»
C. Wright Mills : Η Κοινωνιολογική Φαντασία, Παπαζήσης, Αθήνα, 1985, σελ. 153

Ρίξτε μια ματιά στον σύντομο κατάλογο ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΩΝ εννοιών που ακολουθεί :Εμπιστοσύνη…(«Ο καθένας μπορεί να ενεργεί στρατηγικά. Ίσως τα ανώτερα στελέχη είναι απρόθυμα να παραιτηθούν από το μονοπώλιό τους στη δημιουργία στρατηγικής. Εξ άλλου πόσο συχνά ο μονάρχης έχει ηγηθεί εξέγερσης; Τι μπορούν οι εργαζόμενοι να κάνουν για να εξασφαλίσουν ότι η επιχείρησή τους γίνεται ή παραμένει πρωτεργάτης στη βιομηχανική επανάσταση; Πολλά. Μπορούν να γίνουν ενεργά μέλη της στρατηγικής. Οι σημερινοί εργαζόμενοι και μέσου επιπέδου μάνατζερ της πρώτης γραμμής έχουν την τάση να θεωρούν τον εαυτό τους περισσότερο σαν θύματα παρά σαν ενεργά μέλη. Έχασαν την εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους να περιγράψουν το μέλλον του οργανισμού τους...») [Gary Hamel : Strategy as Revolution, Harvard Business Review, July-August 1996, σελ. 78]Πανικός…(«Ένας πανικός, βγαλμένος από μια μακριά αποτελμάτωση του ηθικού, το μετατρέπει σε ανεπανόρθωτη πανωλεθρία, απαρχή της καταρρεύσεως ενός έθνους.») [Ρεμόν Καρτιέ : Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, Τόμος Πρώτος, 1939-1942, εκδ. ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΑΠΥΡΟΣ, 1965, σελ. 105]Ελπίδα…(«…Νιώθεις πως δεν είσαι παρά ένα μέρος απ’ αυτή τη μαύρη ανυπαρξία, που χωνεύει και αφομοιώνει όλα τα πάντα. Είναι μια μορφή της τέλειας εκμηδένισης η απόλυτη νύχτα. Είσαι ένα μέρος από το σκοτεινό χάος που σε τυλίγει. Σαν κι αυτό δεν έχεις χρώματα, γραμμές, δεν έχεις μορφή. Έχεις μόνο βάρος. Ένα αόρατο, σκοτεινό βάρος που μετατοπίζεται μέσα στο σκοτάδι. Μια ελπίδα μικρή σαν άφτρα καντηλιού σε κρατάει όρθιο…») [Στρατής Μυριβήλης : Η Ζωή εν Τάφω, εκδ. ΤΟ ΒΗΜΑ, Αθήνα, 2008, σελ. 61]Φόβος…(...Σε ένα περιβάλλον φόβου, οι νέες και αξιόλογες ιδέες δε θα βγουν ποτέ στην επιφάνεια και δε θα υποβληθούν ποτέ τα αναγκαία ερωτήματα. Ο φόβος της αποτυχίας παρακινεί σε αντίσταση κατά της καινοτομίας και σε μια συμπεριφορά που εκφράζεται με τον αφορισμό «μείνε σε αυτά που ξέρεις»..») (8ο σημείο του Deming για το Μάνατζμεντ) [Ν. Λογοθέτης : Μάνατζμεντ Ολικής Ποιότητας - Από τον Deming στον Taguchi και το SPC, Interbooks, 1992, σελ. 65]Πίστη…(«[Ο ηγέτης]… Σκορπάει γύρω του αισιοδοξία, δράση, πίστη στη νίκη.») [Ιωάννης Γεωργακάς : Γεωργακάς, η Ιστορία μίας Ζωής, ΜΙΝΙΟΝ, η Ιστορία ενός Καταστήματος, εκδ. Εξάντας, Αθήνα, 1994, σελ. 251)Κλίμα…(«… Μερικά κλίματα είναι ελκυστικά, μερικά όχι. Μ’ έναν πολύ παρόμοιο τρόπο, είναι δυνατό να διαμορφώσουμε μία αντίληψη για το εσωτερικό κλίμα το οποίο αναπτύσσει