Σάββατο ή Κυριακή πεθάνεις, Δευτέρα θα σε θάψουν

ΓΡΑΦΕΙ Ο Ι. Π. ΤΟΥΤΟΥΔΑΚΗΣΕυρωπαίοι και Αμερικανοί αγωνίζονται χρόνια τώρα να στηρίξουν την παγκόσμια πυραμίδα χρέους, δημιουργώντας νέα χρέη και στη μέση η Ελλάδα δίνει το παράδειγμα σοβαρότητας ξεπουλώντας περιουσία για να μειώσει το χρέος, το οποίο όμως αυξάνει τελικά!Ζούμε το θέατρο του παραλόγου, την απόλυτη σύγχυση, διότι το οικονομικό σύστημα και οι υπάλληλοι του οι πολιτικοί δεν θέλουν να δουν την αλήθεια κατάματα. Την αλήθεια που δεν είναι άλλη από την χρεοκοπία του μοντέλου της ανάπτυξης μέσω δανεισμένου χρήματος που δεν υφίσταται αλλά προκύπτει από τραπεζικές λογιστικές εγγραφές.Την αιτία, της δεκαετούς πια κρίσης, την έχουμε αναλύσει κατ’ επανάληψη από αυτό το βήμα και δεν είναι άλλη από την κατάργηση της σχέσης νομισμάτων με τον ......χρυσό το 1971.Το πρόβλημα χρέους δεν λύνεται με νέο χρέος. Η κατάσταση δυσκολεύει κάθε μέρα διότι όλοι αρνούνται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και απλά θέλουν να το μεταφέρουν στους επόμενους διαχειριστές. Σήμερα δεν το βλέπουν το αδιέξοδο; Το 2010 ας υποθέσουμε ότι έκαναν ένα πείραμα, δεν βλέπουν ότι απέτυχε;Η λύση είναι μία. Περικοπή του χρέους για τις χώρες που τα νούμερα δεν «βγαίνουν» με κόστος για τους δανειστές. Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό τόσο καλύτερα. Όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό δηλαδή το σενάριο που σας παρουσιάζουν οι τραπεζίτες ως καταστροφικό για να σώσουν τα αφεντικά τους και τις καρέκλες τους.Μόνο η μείωση του παγκόσμιου χρέους θα οδηγήσει τις οικονομίες σε πραγματική ανάπτυξη σε στέρεες βάσεις. Όσο για τις επιπτώσεις, ναι θα είναι οδυνηρές, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Σκεφτείτε πόσο λιγότερο οδυνηρές θα ήταν οι συνέπειες αν αντιμετώπιζαν το πρόβλημα πριν 10 χρόνια, πόσο καλύτερες φαίνονται σήμερα οι τότε συνθήκες όταν εκείνη την περίοδο η άποψη ήταν η ίδια με τη σημερινή για την αποφυγή πάση θυσία των χρεοκοπιών. Τα κράτη μπορούν κάλλιστα να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες τους, μόνο όμως για να εξασφαλίσουν το μίνιμουμ των καταθέσεων 100.000 ευρώ ανά λογαριασμό. Οι υπόλοιποι: μέτοχοι, ομολογιούχοι και μεγαλοκαταθέτες, κάνει να λαβαίνουν, αν μείνει τίποτα. Τα ασφαλιστικά ταμεία επίσης πρέπει να στηριχτούν για να εξασφαλίσουν ένα μίνιμουμ συντάξεων.Έτσι το συνολικό κόστος θα είναι πολύ μικρότερο για τον φορολογούμενο σε σχέση με το τελικό κόστος όπως θα προκύψει τώρα με την λογική του να μην χρεοκοπήσει κανείς. Όσο καθυστερούν το μπαλόνι φουσκώνει, γεωμετρικά. Έτσι είναι τα μαθηματικά.Το αδιέξοδο βέβαια πλησιάζει, διότι ενώ στην κρίση 2000-2003 ήταν εύκολο να πληθωρίσουν το σύστημα και δημιουργήθηκε εκ νέου επίπλαστη ευφορία σήμερα φαίνεται πόσο δυσκολότερο είναι διότι τα χρέη των μεγάλων χωρών και των καταναλωτών, ειδικά στις Η.Π.Α,. διπλασιάστηκαν την τελευταία δεκαετία. Το σύνολο του χρέους των Η.Π.Α. για ιδιώτες, επιχειρήσεις και κράτος είναι άνω των 50 τρις δολαρίων, 300% του ΑΕΠ! Εκ νέου το αναφέρω διότι ξαφνικά τα αγγλοσαξονικά μέσα ενημέρωσης μας παρουσιάζουν ένα ευρωπαϊκό χάλι που υποσκάπτει τα θεμέλια της παγκόσμιας οικονομίας ενώ οι Η.Π.Α. που έχουν βά