ΠΩΣ ΝΑ ΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ

Από την Ολγα Γεριτσίδου

Είναι γεγονός ότι όλες τις τελευταίες δεκαετίες οι προδότες και υφαρπαγείς της εξουσίας στην Ελλάδα έχουν εργαστεί ώστε να αποκλείσουν θεσμικά και διαδικαστικά τον Λαό από κάθε δυνατότητα να τους σταματήσει στην δικτατορία και ασυδοσία τους :
Δεν υπάρχει δυνατότητα απόρριψης του συνόλου της πολιτικής κλίκας τους εφ’ όσον δεν υπάρχει επιλογή στις εκλογές που να οδηγεί σε κάτι τέτοιο αφού πρακτικά δεν μπορεί να υπάρξει υποψήφιος στις ....εκλογές που να μην έχει πάρει το πράσινο φως από αυτούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται καθώς ακομμάτιστος υποψήφιος είναι αμελητέα ποσότητα ακόμα και στην περίπτωση που εκλεγεί βουλευτής ( μία ψήφος ενάντια σε 299 ελεγχόμενες ή αγορασμένες, de facto αλλά και τυπικά ανθελλήνων, όπως στην περίπτωση των τούρκων βουλευτών των διαφόρων κομμάτων ).

Δεν υπάρχει δυνατότητα διεξαγωγής Δημοψηφίσματος εάν εκείνοι δεν το θέλουν.
Δεν υπάρχει δυνατότητα ακύρωσης των εκλογών μέσω αποχής, δηλαδή δεν υπάρχει δυνατότητα να ακουστεί ο Λαός με θεσμικό τρόπο veto ενώ οι διαδηλώσεις δεν δεσμεύουν νομικά ή θεσμικά κανέναν όσο ογκώδεις και να είναι.
Τέλος, οι δικαστικοί εξαρτώνται από ακριβώς το ίδιο σύστημα και προέρχονται από αυτό, ουσιαστικά πλέον απογυμνώνοντας τον απλό Πολίτη από την πλειοψηφία των προστατευτικών δικλείδων ασφαλείας του Πολιτεύματος που θα έπρεπε να έχει στην διάθεση του ακριβώς όπως αυτές που αντιμετωπίζουμε τώρα.
Τι κάνουμε λοιπόν ;
Είναι σαφές ότι το σύστημα θέλει να παραιτηθούμε από κάθε προσπάθεια ελέγχου του και κυρίως να παραιτηθούμε από το να χρησιμοποιήσουμε τις διόδους που θεωρητικά υπάρχουν για να το ελέγχουμε γιατί «δεν θα γίνει τίποτα». Και εδώ βεβαίως στήνεται η παγίδα όπου αυτό το ίδιο το σύστημα το οποίο με τους διάφορους εγκαθέτους του και εκπρόσωπους του πιέζει έτσι ώστε να πείσει τον Λαό να μη χρησιμοποιήσει τις διάφορες παροπλισμένες και διαβρωμένες διαύλους ελέγχου, μετά έρχεται και ισχυρίζεται ότι επικυρώνει ή ανέχεται ο Λαός τα όσα κάνει το σύστημα επειδή ακριβώς δεν χρησιμοποιεί αυτές τις διαύλους.
Δηλαδή, η αποδοκιμασία και αποτροπή από την χρήση των διαφόρων εργαλείων (μηνύσεις, διαδηλώσεις, ενστάσεις, απεργίες, κλπ), τα οποία ακόμα υπάρχουν, διότι δήθεν είναι «χαμένος χρόνος, είναι μάταιο, είναι χρονοβόρο, είναι οικονομικά ή κοινωνικά ζημιογόνο» ή ό,τι άλλο λένε οι εγκάθετοι του συστήματος αλλά και αυτοί που έχουν κοροϊδευτεί από αυτό και μηρυκάζουν τις προπαγανδιστικές καραμέλες που εξυπηρετούν αυτούς τους μισέλληνες δυνάστες, είναι και το προπαγανδιστικό επιχείρημα που εκ των υστέρων χρησιμοποιούν οι δικτάτορες – υφαρπαγείς της εξουσίας που ανήκει στον Λαό για να ισχυρισθούν ότι έχουν την ανοχή ή ακόμα και την επιδοκιμασία του κόσμου και του Λαού που τους έχει παντοιοτρόπως και επί έργω απορρίψει.Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι οι δηλώσεις Σόιμπλε και γερμανικού τύπου σχετικά με το πόσο δημοφιλής είναι η Μέρκελ και η πολιτική της στους Έλληνες.
Τι κάνουμε λοιπόν ; πώς αντιμετω