Περί "χαμένων" και "κερδισμένων"

Από το Μαρικάκι
Πολύς λόγος γίνεται για τη χαμένη γενιά του μνημονίου εννοώντας ότιαυτή είναι, το δίχως άλλo, τα σημερινά δεκαπεντάχρονα και εικοσάχροναπου έρχονται να ενηλικιωθούν μέσα σε μια πραγματικότητα δραματικάδιαφορετική από αυτή που βίωσαν μεγαλώνοντας υπό τις φτερούγες τωνγονιών τους.Πραγματικά το σοκ γι’ αυτά τα παιδιά, που δεν γνώρισαν τη ζωή χωρίςκινητό, έζησαν μέσα στην αποθέωση του «τρέντι» και του «γκλάμουρ», κιέμαθαν να ταυτίζουν την τέχνη
και τη μουσική με τους σελέμπριτις και τατραγουδιστικά ριάλιτι, θα είναι μεγάλο.Ξαφνικά, η αίγλη της δεκαετίας του ’90 και του 2000 θα χαθεί υπό τησυνειδητοποίηση ότι όχι μόνο δεν μπορούν να έχουν τη ζωή που είχανμέχρι σήμερα, αλλά θα καταλάβουν από την ανάποδη – δια της βίαιηςστέρησης -  την έννοια της αξιοπρέπειας, εισερχόμενοι σε μια αγοράεργασίας που θα μοιάζει περισσότερο με δουλοπάζαρο…Ωστόσο, αν.........υποθέσουμε ότι θα υπάρχει ζωή μετά το μνημόνιο και ότι θα μας πάρεικαμιά δεκαπενταετία να το ξαποστείλουμε, όχι βέβαια κ
Keywords
Τυχαία Θέματα