Πέρα από τη σημειολογία του ελληνικού τραγέλαφου

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου 
Όταν συμβιώνεις με τον ελληνικό πολιτικό τραγέλαφο, στην σημερινή φάση της κρίσης, δεν μπορείς να διακρίνεις πού αρχίζει ο τράγος (διακυβέρνηση) και που τελειώνει το ελάφι (πολιτική ισχύς).  Η σύγχυση επεκτείνεται. Κόμματα, κινήματα, ομάδες συμφερόντων, πρωτοβουλίες ανυπακοής γίνονται σαλάτα στο επίπεδο της κοινής γνώμης, για να καταλήξουμε στο χιλιοδιαπιστωμένο ότι η χώρα ανήκει σε αυτόν που ελέγχει τα ΜΜΕ. Αν θέλεις αλλαγή, πρέπει να προσβλέπεις σε ένα άλλο καθεστώς ιδιοκτησίας και λειτουργίας των ΜΜΕ και κυρίως της τηλεόρασης, που δεν μπορεί να προκύψει αν δεν υπάρξει άλλος διαχειριστής του κράτους. Κάτι που δεν θα έχει σχέση με τον δικομματισμό της μεταπολίτευσης και την διαπλοκή.    

Τα ΜΜΕ, με κυρίαρχη έκφραση τα κανάλια (ιδιωτικά και κρατικά), δομούν την σημειολογία του ελληνικού τραγέλαφου στην συγκυρία. Όσο θα βαθαίνει η κοινωνική κρίση, τόσο θα διαστέλλεται και ο τραγέλαφος. Στο τέλος η σύγχυση που προκαλείται θα  αποδυναμώσει σε...