Παγιδευμένος...

Από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλησε να κυβερνήσει με «σιδερένια πυγμή»: «Εγώ είμαι εδώ κι εγώ αποφασίζω». Το μήνυμα που φρόντισε να περάσει προς τον λαό είναι «ξεχάστε αυτά που ξέρατε, τώρα θα δείτε τι σημαίνει πραγματική διακυβέρνηση».

Αυτό...

ονομάστηκε «κανονικότητα», η υποτιθέμενη κρυστάλλινη έννοια της οποίας θόλωσε γρήγορα, εξαιτίας διάφορων γεγονότων που θυμίζουν την πολιτική της Δεξιάς άλλων εποχών. Τα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας κατά διαδηλωτών, η επικοινωνιακή επίδειξη στα Εξάρχεια και στα κατειλημμένα κτίρια, οι καρατομήσεις διοικητών της Τροχαίας ως υπεύθυνων για τον αποκλεισμό της εθνικής οδού από την κακοκαιρία ήταν ορισμένα δείγματα της κυβερνητικής «πυγμής».

Αυτά αποτέλεσαν την αφορμή ώστε η λέξη «κανονικότητα» να μη χρησιμοποιείται τόσο συχνά πλέον, ακόμα και στα άρθρα εκείνων που κατ' εξακολούθησιν υμνούν το κυβερνητικό έργο.

Από μια άποψη είχε μια λογική αυτή η κίνηση του πρωθυπουργού. Επί δύο χρόνια, άλλωστε, ήταν δεμένος στο άρμα του Αντώνη Σαμαρά και, με αφορμή το Μακεδονικό και το προσφυγικό, είχε υιοθετήσει πλήρως τη γραμμή του. Οι εκλογές τού έδωσαν το δικαίωμα να επιβάλει τη δική του ατζέντα, πρώτα στο εσωτερικό του κόμματός του και στη συνέχεια στη χώρα.

Παράλληλα, ο ίδιος εμφανιζόταν να επιζητά τη συναίνεση προς όφελος της χώρας. Αυτό ήταν περισσότερο ένα επικοινωνιακό τέχνασμα και όχι αίτημα ουσίας. Και αυτό αποδείχτηκε περίτρανα στην παρούσα συγκυρία, αφού η περίφημη και αναγκαία συναίνεση δείχνει να πηγαίνει περίπατο.

Για την κατάληξη αυτή την αποκλειστική ευθύνη έχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος προφανώς νόμιζε πως η εφαρμογή του δόγματος «νόμος και τάξη» -εκκενώνοντας μια κατάληψη στα Εξάρχεια- είναι το ίδιο ή ανάλογο με το να ασχολείσαι με καίρια θέματα, όπως τα ελληνοτουρκικά ή ο εκλογικός νόμος.

Μοιάζει επίσης να μην έχει αντιληφθεί πως η εντολή που του δόθηκε να κυβερνήσει δεν τον καθιστά ανεξέλεγκτο και άτρωτο απέναντι στην οποιαδήποτε κριτική στάση. Ισως το 39% του εκλογικού αποτελέσματος να παραήταν μεθυστικό, αλλά καλό είναι να θυμηθεί μια φράση του Τζορτζ Μπέρναρντ Σο για τους βασιλιάδες (στην περίπτωση αυτή τους πολιτικούς ηγέτες): «Οι βασιλιάδες δεν γεννιούνται. Δημιουργούνται από μια τεχνητή ψευδαίσθηση»...

efsyn.gr