Όταν το μέλλον μιλάει για το σήμερα

 Γράφει ο Γιάννης ΣμαραγδήςΟ φίλος μου γιατρός Κωνσταντίνος Λάγιος, αληθινός θεραπευτής, αφού έχει ενεργοποιήσει τον ανώτερο εαυτό του που σημαίνει πως έχει θέσει τον εαυτό του στην υπηρεσία των άλλων, αγωνιώντας κι αυτός, όπως όλοι οι ευαίσθητοι Έλληνες, μου έστειλε στο email μου το παρακάτω κείμενο που κυκλοφορεί τελευταία στο ίντερνετ:Το Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή τον Χρυσό Αιώνα της Δημοκρατίας της …Ελλάδας ΜΑΣ. Οι νόμοι είναι του Σόλωνα.Aναφέρεται εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής.Ο νόμος απαιτούσε τα  εξής: 1)  Να είναι .........Έλλην πολίτης2)  Nα κατέχει την Ελληνική θρησκεία και Παιδεία3)  Nα ΜΗΝ είναι κίναιδος και4) Να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής.Αν αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα, τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν : AΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ !!!Έτσι αντιμετώπιζε την ιδιότητα του «πολιτικού» η ακμάζουσα Αθηναϊκή Δημοκρατία της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Έχουν καμία σχέση οι σημερινοί Έλληνες βουλευτές με ό,τι περιγράφεται παραπάνω;Όλοι βλέπουμε ότι στις εγκυμονούσες μέρες μας οι πολιτικοί δεν κατανοούν το λαϊκό αίσθημα των αγανακτισμένων της πλατείας, που είναι σύμφωνο με την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, είναι απαξιωτικοί γι’ αυτούς και ορθά είναι. Φαίνεται ότι οι κοινωνίες δεν χρειάζονται πια τους πολιτικούς. Οι πολιτικοί έκαναν τον ιστορικό κύκλο τους και πιθανόν να έχουμε άλλες μορφές διακυβερνήσεως στο μέλλον. Και μιας και μιλάμε για το μέλλον, κοιτάξτε τώρα μια εκδοχή για τους πολιτικούς… από το μέλλον.Το 1921, ο Ελβετός φιλλέληνας Πάουλ Αμαντέους Ντήναχ, μετά από ένα ατύχημα πέφτει σε ληθαργικό ύπνο (κλινικά νεκρός για 15 λεπτά). Η συνείδηση του διολισθαίνει μπροστά στον χρόνο. Βρίσκεται στο έτος 3906 μ.χ. διατηρώντας, όμως, τη συνείδηση του εαυτού του. Επιστρέφοντας από το ληθαργικό ύπνο καταγράφει αυτά που έζησε και μας μεταφέρει τα ιστορικά γεγονότα που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα από το 2000 εώς το 4000 μ.Χ. Όπως τα «είδε» στα μουσεία ιστορίας του τότε, που είναι μουσεία κινούμενων εικόνων.Οι καταγραφές που έγιναν σε τετράδια στα γερμανικά που αργότερα ένας μαθητής του, ο πρύτανης Παντείου Γιώργος Παπαχατζής τα μετέφρασε και εκδόθηκαν στα ελληνικά σε βιβλίο με τίτλο «Η κοιλάδα των ρόδων» που «περιέργως» δύσκολα το βρίσκει κανείς ακόμα και σήμερα…Σ’αυτούς τους καιρούς 2.000 χρόνια μετά τη χρονολογία μας, η Γη κυβερνάται από μια οικουμενική κοινότητα 6.000.000 ανθρώπων, οι