Ο Μέρμηγκας, ο Τζίτζικας και οι Ανεύθυνοι

«Να είσθε πάντοτε έτοιμοι να απολογηθείτε υπέρ
της αληθείας εις καθέναν ο οποίος σας ζητεί απόδειξιν
δι’ αυτά τα οποία πιστεύετε και ελπίζετε»( Πρώτη Επιστολή Πέτρου 3,15)

 Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Είναι καιρός να πάψουμε πλέον να ασχολούμεθα με το γνωστό παχύδερμο και τους ομοίους του, οι οποίοι είναι πολλοί και όχι μόνο πολιτικοί. Η συμπεριφορά τους δείχνει πως οι απόψεις τους για τον «λαουτζίκο (humiliores), δεν διαφέρει σε τίποτα από τις απόψεις του Μαρκησίου ντε Σαντ. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν αρχίσει έναν ακήρυχτο πόλεμο κατά του λαού. Το μυστικό μανιφέστο τους θα μπορούσε να είναι παρόμοιο με εκείνο του πνευματικού πατέρα τους ντε Σαντ:
«Λαμπεροί και Πολιτικοί όλου του κόσμου ενωθείτε ενάντια στο σίχαμα που λέγεται λαός. Αν, εμείς, το.....νέο ευγενές είδος ανθρώπων του χρήματος και του παλαιοκομματισμού, θέλουμε να διαιωνίσουμε την εξουσία μας, θα πρέπει να καθοδηγήσουμε με σιδερένια πυγμή αυτό το θηρίο που λέγεται λαός και να το πείσουμε , ότι αυτό το ίδιο είναι η κύρια αιτία της επικείμενης αθλιότητάς του. Θα πρέπει να πείσουμε αυτή την ευτελή και διεφθαρμένη τάξη των υπηκόων, αυτήν την ακαθαρσία της φύσης, πως δεν είναι σε θέση να ζήσει παρά μόνο με τον ιδρώτα του προσώπου της και πως η μόνη αρετή που της χρειάζεται είναι η υπομονή και η καρτερικότητα και πως πνεύμα, ταλέντα, στοχασμός, πολιτισμός και πολιτική ανήκουν σ’ εμάς τους νέο-ευγενείς.
θα πρέπει να προετοιμάσουμε αυτά τα άθλια πλασματάκια, πως είναι προς το συμφέρον τους να καταλάβουν πως υπάρχουν, όχι για να  σκέφτονται αλλά να ακούνε και να υπακούνε σ’ εμάς τους κληρονομικώ δικαιώματι εξουσιαστές».

Επειδή θα περιμένουμε ματαίως να αναλάβουν τις ευθύνες τους άνθρωποι, τους οποίους ο γνωστός πολιτικός στοχαστής Αλέξης ντε Τοκβίλ, χαρακτήρισε «καιροσκόπους έτοιμους να θυσιάσουν τα πιστεύω τους και την αξιοπρέπειά τους μόνο και μόνο για να διατηρήσουν τη θέση τους», θα πρέπει να αναλάβουμε εμείς τις ευθύνες μας.  Αν θέλουμε σαν λαός να δικαιολογήσουμε την ύπαρξή μας, θα πρέπει εμείς οι ίδιοι να αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας.  Στη Δημοκρατία, κάθε λαός φέρει την απόλυτη ευθύνη για τους  εκπροσώπους του.