Ο λαός χρωστά : τα ΝΟΜΙΜΑ – Οι καταχραστές και κλέφτες δημοσίου χρήματος και πλούτου χρωστάνε : τα ΝΟΜΙΜΑ ΠΛΕΟΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΧΡΑΣΘΕΝΤΩΝ ΠΟΣΩΝ : ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ (τώρα μπορώ να ηρεμήσω μετά τούτον τον επαναστατικό μου οίστρο!)

«Έπαιξα σύμφωνα με τους κανόνες και έχασα. Δεν θα ξανακάνω αυτό το λάθος.» (Αριστοτέλης Ωνάσης)Peter Evans : ΝΕΜΕΣΗ : Η αληθινή ιστορία – Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, η Τζάκι Ω, και το ερωτικό τρίγωνο που έριξε τους Κένεντι, εκδ. Μαλλιάρης Παιδεία, Αθήνα, 2008, σελ. 185«…Εσείς, εκεί πάνω στην ελεύτερη Ελλάδα, όπως δεχτήκατε την πολιτική του δίσκου της βασιλικής επαιτείας, εσκύψατε πολλές φορές το κεφάλι και σ’ όλες τις αυθαιρεσίες των κυβερνητών σας σ’ όλα τα τσαλακώματα του πολιτεύματος, σ’ όλες τις ρουσφετολογίες και τις καταχρήσεις!...» (Ελευθέριος Βενιζέλος)Σπύρος Μελάς : Η Επανάσταση του 1909, εκδ. ΤΟ ΒΗΜΑ, Αθήνα, 2009, σελ. 32«Α΄ΑΡΧΟΝΤΑΣ. Τι ώρα είναι, Απήμαντε; ΑΠΗΜΑΝΤΟΣ. Ώρα για να ’σαι τίμιος. Α΄ΑΡΧΟΝΤΑΣ. Γι αυτό ’ναι πάντοτε ώρα. ΑΠΗΜΑΝΤΟΣ. Και πάντα τη χάνεις συ, που να χαθείς!»Shakespeare, William : Τίμων ο Αθηναίος, εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα, 1989, σελ. 30Ό,τι είναι νόμιμο ΔΕΝ είναι και ηθικό. Ό,τι όμως ανήθικο, ΕΙΝΑΙ παράνομο, τουλάχιστον στα πλαίσια της γενικής.........διάταξης δημοσίας τάξεως, που επιτάσσει τα χρηστά ήθη να κυριαρχούν στις συναλλαγές.Με βάση τούτη τη δημοσίας τάξεως διάταξη του Νόμου, έχω την πεποίθηση ότι χρέος που δημιουργήθηκε τουλάχιστον με ανήθικο τρόπο (πόσο μάλλον παράνομα) και με ακόμα πιο ανήθικο (και παράνομο) τρόπο χρεώνεται ΣΕ ΟΛΟΥΣ, όταν είναι βέβαιο ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ώστε δια της κακής του διαχείρισης και της κατασπατάλησής του σε αλλότριους σκοπούς απ’ ό,τι δόθηκε να οφείλουν κι αυτοί ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΛΟΓΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ, χρέος λοιπόν που βαρύνεται με τέτοια χαρακτηριστικά, ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ, αφού είναι ηθικό και νόμιμο κάθε ανήθικη ή παράνομη συναλλαγή, να είναι άκυρη και η μόνη επίπτωση που μπορεί να έχει είναι η επίπτωση που προβλέπει ο Νόμος ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΣΤΕΡΞΑΝ στην ενσυνείδητη διεξαγωγή μιας τέτοιας συναλλαγής.Ας πάμε τώρα ένα βήμα παρακάτω.Οι δανειστές ΓΝΩΡΙΖΑΝ εδώ και χρόνια ότι τα δάνειά τους, ΑΠΛΩΣ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΑΝ το πρόβλημα ελληνικού δημόσιου χρέους. Πού πήγαιναν τα λεφτά τους; Διότι ένας δανειστής, ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΧΡΗΣΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΗΘΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΑ ΗΘΗ, οφείλει να γνωρίζει ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ, ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ. Πήγαν τα λεφτά (είτε άμεσα είτε έμμεσα) στον ΤΕΛΙΚΟ ΑΠΟΔΕΚΤΗ του δανείου ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΤΟΥ (ΚΑΘΕ) ΔΑΝΕΙΟΥ, που στη περίπτωση του εθνικού δανεισμού είναι ο ίδιος ο λαός; Και ΚΥΡΙΩΣ : ένας δανειστής όταν ΔΕΝ αντιδρά όταν το χρέος του είναι ακόμα εισπράξιμο και ΚΥΡΙΩΣ όταν όντας ακόμα διαχειρίσιμο, ΟΤΑΝ συνεχίζει όχι πια να ενισχύει το χρέος ενός οφειλέτη μα ο ίδιος ΝΑ ΕΚΤΕΙΘΕΤΑΙ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΠΙΣΤΩΤΙΚΟ ΚΙΝΔΥΝΟ, τότε έχουμε ένα δανειστή που δρα όχι με τα συνήθη πιστωτικά κριτήρια, αλλά ένα δανειστή ΠΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΑ ΒΑΡΙΑ ΑΜΕΛΗΣ (τόσο συχνά επαναλαμβανόμενα;) ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΣΕ ΚΑΙΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Από τη στιγμή εκείνη, ο δανειστής μετατρέπετα