Ο καπιταλισμός που πυροβολεί τα πόδια του- Η κατα ΣΕΒ και ΜcKinsey "ανάπτυξη"

 Γράφει ο Γιώργος ΣαρρήςΕρριξα μια ματιά σε αυτήν την έκθεση της Μc Kinsey που έγινε κατα παραγγελία του ΣΕΒ και του Δασκαλόπουλου, σε συνεργασία με την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών και την Τράπεζα της Ελλάδος...Μιλούσε για κάποιο πλάνο με μόνιμους και σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης 3% ως το 2020, για θέσεις εργασίας και άλλα τετοια αισιόδοξα. Τι απαιτούσε; Τα γνωστά..."Ελαστικότητα", "ευελιξία", και κινητικότητα στην εργασία, "απελευθέρωση" επαγγελμάτων, μείωση του κόστους εγασίας με στόχο την ανταγωνιστικότητα και φυσικά "κίνητρα" και ......φορολογικές ελαφρύνσεις. Τα γνωστά και αποτυχημένα.Το πρώτο που έχω να πώ είναι πως ακόμα κι αν ένα τέτοιο σχέδιο είχε κάποια λογική, το ΑΕΠ που θα δημιουργούσε θα  ήταν στο μεγαλύτερο κομμάτι του άχρηστο και κούφιο για την οικονομία, αφού μέσα του δεν θα είχε κάποια σοβαρά φορολογικά έσοδα. Ειναι ακριβως ίδια περίπτωση με το κομμάτι που προέρχεται από το περίφημο ευεργετικό εφοπλιστικό κεφάλαιο που κι αυτό απολαμβανει όλων των ειδών τα "κίνητρα" και τις ελαφρύνσεις. {Μας έλεγαν αν θυμάστε ξανα πριν λίγες μέρες για τα πολλά δις που προσφέρουν οι εφοπλιστές στο ελληνικό ΑΕΠ. Ξέχασαν να μας πουν όμως πως αυτά τα πραγματι πολλά δις προσφέρουν φορολογικά λιγότερα από όσα τα παράβολα των μεταναστων αφου είναι σχεδόν αφορολόγητα!)Μερικές σκέψεις και συγκρίσεις που θα βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα.Ειναι σωστό να μιλάμε για πραγματική ανάπτυξη και θετικούς ρυθμούς σε μια οικονομία που το μισθολογικό κόστος μειώνεται;Θα πούμε πρόκειται για  ένα σπάνιο και ασυνήθιστο φαινόμενο με όλα τα χαρακτηριστικά του λάθους και της αντίφασης.Η κατανάλωση και η αύξηση της ζητησης ειναι τα μόνα χαρακτηριστικά που δίνουν διάρκεια και σταθεροτητα σε μια "υγιή" ανάπτυξη, ενώ χέρι χέρι με αυτά πάει φυσικά και η αύξηση θέσεων εργασίας.Οι δείκτες των παραπάνω λόγω της κρισιμότητάς τους είναι εκείνοι που κυρίως επηρρεαζουν την πορεία και των χρηματιστηριακών δεικτών όταν ανακοινώνονται. (Π.χ. Η ανακοίνωση του δείκτη της απασχόλησης στις ΗΠΑ που προκάλεσε και πάλι αναστάτωση λόγω του ότι δεν έδειξε μείωση της ανεργίας)(Συμβαίνει βέβαια -όταν όμως βρισκόμαστε σε κύκλο ανάπτυξης- η ανακοίνωση αύξησης της ανεργίας να θεωρείται θετική είδηση για τα χρηματιστήρια γιατί επηρρεάζει το μισθολογικό κόστος υπέρ των επιχειρήσεων. Στην ουσία όμως περιορίζει την αύξησή του, δεν το μειώνει δραματικά όπως συμβαίνει σε περιόδους επιβράδυνσης και ύφεσης όπως τώρα)Στην Αμερική από το 2008-09 και μετά είχαμε μια "ανάπτυξη" που επιδιώχτηκε κυρίως από το Αμερικάνικο κρατος και υποβοηθήθηκε με πολύ κρατικό χρήμα. Παράλληλα όμως συνοδεύτηκε από μείωση των μισθών(μισθολογικό κόστος) και μείωση των θέσεων εργασίας που ήδη υπήρχαν.Παρ' όλα αυτά οι μεγάλες εταιρειες είχαν αυξημένα κέρδη λόγω και της εξαφάνισης των ανταγωνιστών τους(CAT, μεγάλες εταιρειες πληροφορικής κλπ). Αυτό που συνέβαινε είναι οτι είχε μειωθεί η κατανάλωση αλλά μαζί και οι ανταγωνίστριες εταιρείες που μοιραζόντουσαν την πίτα της αγορας. Ειχαμε λοπόν μια "ανάπτυξη"(αύξηση του συνολικού τζίρου της Αμ