Ο Καμίνης και το Ποτάμι

Κώστας Ρεσβάνης
Τα κόμματα, και δικαίως από μια τρέχουσα πολιτική άποψη, ρίχνουν ιδιαίτερο βάρος στις ευρωεκλογές. Τα αποτελέσματα είναι αμέσως μετρήσιμα και έτσι θα τζογάρουν, άλλα για να πείσουν ότι μπορούν να κυβερνήσουν, άλλα για να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει νομιμοποίηση της κυβέρνησης και άλλα για να καταγράψουν τις δυνάμεις τους. Πριν όμως, σε 16 ημέρες από σήμερα, υπάρχει ο πρώτος γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών και σε 23 ο δεύτερος. Από τη μια πλευρά η εικόνα της χώρας στον..........
μεγάλο χάρτη της Ευρώπης και από την άλλη η καθημερινότητα των πολιτών. Εξίσου σημαντικά, νομίζω, και τα δύο.
Σημειώνω λίγες σκέψεις για τις εκλογές στο Δήμο Αθηναίων και γιατί αφορούν την πρωτεύουσα της χώρας και γιατί παρουσιάστηκαν τις τελευταίες ημέρες ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, στον β’ γύρο θα περάσουν ο Καμίνης και ο Σπηλιωτόπουλος. Ένας από τους δύο θα έχει για πέντε χρόνια τις τύχες της Αθήνας στα χέρια του. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ο εκλεκτός της Νέας Δημοκρατίας, θα είναι καταστροφή για την πρωτεύουσα. Τα επιχειρήματά του στηρίζονται σε μεγαλοστομίες, ψεύδη και μισαλλόδοξες απόψεις: «Βρομάει ούρα όλη η Αθήνα», «Δημοψήφισμα για την ανέγερση τζαμιού», «Δεν φωταγωγήθηκε η Αθήνα για τον κυπελλούχο Παναθηναϊκό» και άλλα παρόμοια.
Τα πεπραγμένα του Καμίνη, που δεν ανήκει σε κόμμα αλλά κυρίως στην κοινωνία των πολιτών, που τον εξέλεξε και στην πρώτη του θητεία, έχουν καταγραφεί και είναι ευδιάκριτα -δεν κουράζω με απαρίθμηση. Το ερώτημα, ωστόσο, είναι: υπάρχει περίπτωση να μην επανεκλεγεί ο Καμίνης; Η απάντηση είναι αυτονόητη: όλα θα παιχτούν στον δεύτερο γύρο. Και από δω αρχίζουν τα σενάρια, με δεδομένη τη στήριξή του μόνο από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ. Πόσοι από τους ψηφοφόρους του Κακλαμάνη (8% στην τελευταία δημοσκόπηση) θα δείξουν εμπιστοσύνη στον Σπηλιωτόπουλο; Πόσοι από τους οπαδούς του Σακελλαρίδη-ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμήσουν τον υποψήφιο που ψαρεύει στα ακροδεξιά και στα οπαδικά θολά νερά και θα γυρίσουν την πλάτη στον σημερινό δήμαρχο; Ο Κασιδιάρης, από την άλλη πλευρά, δεν ξεχνάει ότι ο Καμίνης είναι ο πρώτος που απαγόρευσε τα συσσίτια του μίσους της Χ.Α. στην πλατεία, με τη φράση «η λογική του τσαμπουκά σας, δεν περνάει εδώ…». Προφανώς ο εκπρόσωπος των νεοναζί θα έλεγε ναι, ίσως όχι φανερά, σε κάποιον που τον βολεύει περισσότερο και που μπορεί να συναντηθεί λ.χ. στην ιστορία του τζαμιού.
Υπάρχει, τέλος, και ένας νέος παίκτης σ' αυτές τις εκλογές, το Ποτάμι. Ένα κόμμα με πολλούς αξιόλογους υποψήφιους ευρωβουλευτές, που κάνουν γκελ σε ένα τμήμα της κοινωνίας. Ο Σταύρος Θεοδωράκης, από τον Μάρτιο, στην πρώτη του ανακοίνωση, ξεκαθάρισε ότι το κόμμα του δεν θα κατεβάσει υποψηφίους στις δημοτικές εκλογές, επομένως δεν θα εμπλακεί στις διεργασίες. Άλλοι το είδαν θετικά, άλλοι με σκεπτικισμό. Ήταν, όμως, μια καθαρή απόφαση. Ωστόσο, πιστεύω ότι θα υπάρξει δίλημμα για το Ποτάμι από το βράδυ του α’ γύρου, ιδίως για την Αθήνα, αν το σενάριο που σημείωσα επαληθευτεί. Μπορεί να μείνει αμέτοχο, κρατώντας ίσες αποστάσεις από Καμίνη και Σπηλιωτόπουλο, με μεγάλη πιθανότητα να βγει ο δεύτερος; Θα στηρίξει με κάποιο τρόπο τον πρώτο;
Δεν μπορώ να απαντήσω αλλά μόνο να διατυπώσω τη διαίσθησή μου. Πιστεύω ότι η μεγάλη πλειοψηφία των υποστηρικτών του Ποταμιού εμπιστεύονται τον Καμίνη. Το ίδιο και όσοι εμπλέκονται ενεργά στο κόμμα. Αυτό με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στις 19 Μαΐου θα μείνει πίσω η τακτική της ουδετερότητας, γεγονός που θα ωφελήσει και το Ποτάμι, αλλά- εκείνο που ενδιαφέρει περισσότερο- και την Αθήνα.