Μας περικυκλώνει η Τουρκία...

Τελικά όλα είναι θέμα οικονομικού κόστους; Τι συμβαίνει άραγε με τα – ανυπολόγιστης αξίας – στρατηγικά συμφέροντα αυτής της χώρας; Ποιοι άραγε υπερασπίζονται τα ζωτικά της συμφέροντα; Υπάρχει κυβέρνηση που θα τα δει όλα αυτά ή μήπως τελικά ως χώρα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας η Ελλάδα βρίσκεται έρμαιο των σχεδιασμών των λεγόμενων συμμάχων που μας οδηγούν στην καταστροφή;
Η είδηση πέρασε – όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις – στα ψιλά των εφημερίδων, αφήνοντας στην κοινή γνώμη την εντύπωση ότι κάποιοι ενδιαφέρονται για επενδύσεις και είναι διατεθειμένοι να δώσουν λεφτά και να μας... σώσουν. Κοιτώντας λίγο καλύτερα την είδηση, βλέπει κανείς μια γιγαντιαία προσπάθεια και δραστηριότητα τουρκικών επιχειρήσεων να βάλουν στο χέρι λιμάνια και τουριστικές υποδομές, όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στο Ιόνιο. Με άλλα λόγια, η τουρκική επιχειρηματική δραστηριότητα, εκμεταλλευόμενη την ελληνική καχεξία στο οικονομικό, αλλά κυρίως στο πολιτικό επίπεδο, βοηθά την υλοποίηση των πολιτικών στόχων της Άγκυρας, που δεν είναι άλλοι από την ηγεμονία στην περιοχή. Ηγεμονία όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο...

Και ενώ οι Τούρκοι προσπαθούν να μας «σώσουν» διά της περικυκλώσεως, η ελληνική οικονομική και πολιτική ελίτ ασχολείται με «επενδύσεις»… με κόστη και με ευρώπουλα, αγνοώντας, προφανώς, ότι δεν αποτιμώνται όλα σε χρήμα.

Το τουρκικό ενδιαφέρον για το Ιόνιο δεν προέκυψε τώρα και ως αποτέλεσμα της ελληνικής χρεοκοπίας. Είναι άλλωστε γνωστοί οι αλβανοτουρκικοί δεσμοί που αναπτύχθηκαν ταχύτατα μετά την πτώση του Χότζα. Αυτό το τουρκικό ενδιαφέρον ρίζωσε και αναπτύχθηκε καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να αποκαταστήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τα Τίρανα. Το αποκορύφωμα αυτών των αδυναμιών καταγράφηκε λίγο πριν πέσει η κυβέρνηση Καραμανλή. Τότε, τα Τίρανα δεν κύρωσαν την ελληνοαλβανική συμφωνία για τον καθορισμό της ΑΟΖ στην περιοχή. Επίσης, με αφορμή επιπόλαιων ελληνικών χειρισμών για την παροχή βοήθειας για την αναβάθμιση λιμενικών εγκαταστάσεων στην Αλβανία, τα Τίρανα προχώρησαν τάχιστα στην ανάπτυξη της στρατιωτικής τους συνεργασίας με την Άγκυρα.

Κάπως έτσι το Ιόνιο είδε για πρώτη φορά έπειτα από περίπου 200 χρόνια να πλέουν τουρκικά πολεμικά και να κάνουν ασκήσεις λίγα μίλια έξω από την Κεφαλονιά. Κάπως έτσι το τουρκικό ναυτικό απέκτησε στρατηγικής σημασίας ναυτικές βάσεις στην Αλβανία και εξασφάλισε παρουσία στην περιοχή.

Οικονομική επέκταση

Όπως είναι – ή θα έπρεπε να είναι – γνωστό, η οικονομική επέκταση μιας χώρας μπορεί να πραγματοποιηθεί από τη στιγμή που είναι δυνατή η προστασία και ασφάλειά της. Με άλλα λόγια, από τη στιγμή που ο τουρκικός στόλος ελλιμενίζεται στις αλβανικές ακτές και πραγματοποιεί γυμνάσια στο Αιγαίο, οι Τούρκοι επιχειρηματίες νιώθουν την απαραίτητη ασφάλεια να επενδύσουν στην περιοχή, συμβάλλοντας και αυτοί με τη σειρά τους στην προώθηση της γενικότερης επιδίωξης της Άγκυρας για πολιτική ηγεμονία.

Μέσα από αυτή την οπτική και με δεδομένη την ελληνική οικονο