Κάθε ψήφος υπέρ του Μνημονίου 2 είναι μια σφαίρα στη καρδιά της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Ας δεχτώ ότι οι υπέρμαχοι του Μνημονίου 1 και της Θεωρίας του Μονόδρομου, ήταν, καλόπιστοι, και δεν αμφιβάλλω ότι υπήρχαν κι εκείνοι που κατά συνείδηση και καλόπιστα πίστευαν πως ό,τι υποστήριζαν αφορούσε το καλό της Χώρας, και επίσης πίστευαν αυτά που ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών διαβεβαίωναν : ότι ήταν μέτρα αναγκαία, ότι δεν θα παίρνονταν άλλα επώδυνα μέτρα, ότι ο «ασθενής» μετά το Μνημόνιο 1 θα ξανάβγαινε στις αγορές (πράγμα που υπαινίσσεται όχι απλά ότι μπορείς να περπατήσεις, αλλά ότι μπορείς να πολεμήσεις), ότι, ότι, ότι…Σήμερα, όμως, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία, εν όψει της οικτρής αποτυχίας του Μνημονίου 1 και ΚΥΡΙΩΣ της φιλοσοφίας του, να υποστηρίξουν εκ νέου, ένα άλλο Μνημόνιο που κατ’ ουσίαν .......στηρίζεται ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ και στις ίδιες πολιτικές του αποτυχημένου Μνημονίου 1.
Θα αποτελεί η υπερψήφιση του Μνημονίου 2, με βάση την παραπάνω παραδοχή, μνημείο όχι απλά αφροσύνης, αλλά μνημείο κομματικής σκοπιμότητας και θυσίας ενός ολόκληρου λαού, μιας ολόκληρης κοινωνίας στη σκοπιμότητα αυτή, θα αποτελέσει το οριστικό διαζύγιο ΠΑΣΟΚ και Κοινωνίας, αν και επί της ουσίας, εδώ και καιρό πια ΠΑΣΟΚ και Κοινωνία δεν μοιράζονται την ίδια κλίνη... Όσοι δεν πιστεύουν από γνήσια και χωρίς σκοπιμότητα πεποίθηση τη φιλοσοφία του Μνημονίου 2, και παρόλα αυτά το υποστηρίζουν, ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ συγκεκριμένες σκοπιμότητες, συγκεκριμένα συμφέροντα (πολιτικά, κομματικά, προσωπικά –ας μείνω εδώ). Όσοι το υποστηρίζουν από γνήσια πεποίθηση, αυτούς δεν μπορώ να τους αντιταχθώ, σέβομαι τις απόψεις τους, αλλά βεβαίως κατανοούν ότι και η Κοινωνία δικαιούται να έχει τις δικές της απόψεις, η Κοινωνία δικαιούται να θέλει να επιβιώσει.Το ΠΑΣΟΚ όμως, ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΠΑΣΟΚ, ήδη από την εποχή του Μνημονίου 1, δήλωσε ότι εφαρμόζει μια πολιτική και υιοθετεί μια φιλοσοφία πολιτικής που δεν βρίσκεται εντός του ιδεολογικού του πιστεύω. Δεν ανήκω σ’ αυτούς που πίστεψαν τούτη τη δήλωση, (η μετέπειτα στάση της κυβέρνησης κάθε άλλο μου δημιούργησε την εικόνα ότι δεν πιστεύει όσα κάνει, όταν με τόση επιμονή προπαγανδίζει την πικρή και επώδυνη πλην αναγκαία θεραπεία του Dr. Θάνατος (Τρόϊκα)), παρόλα αυτά, για να πάει η κουβέντα πιο κάτω, ας τη δεχτώ τούτη τη διαβεβαίωσή της. Όμως, όποιος εφαρμόζει κάτι που δεν πιστεύει, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΆ –ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΟΣ. Συνεπώς, τούτη η δήλωση δε στέκει, και θα αποτελούσε πράξη στοιχειώδους σοφίας να ΜΗΝ αποδεχτούν ένα έργο - αγγαρεία . Και ακόμα παραπέρα : όταν μια κυβέρνηση, εφαρμόζει κάτι με το πιστόλι του Ξένου Κατακτητή στο κρόταφο, ΑΡΝΕΙΤΑΙ να το πράξει, διότι απλά, ένα πιστόλι το κρόταφο μιας κυβέρνησης κατ’ ουσίαν είναι ένα πιστόλι στο κρόταφο του ίδιου του Λαού και της Κοινωνίας, και καμιά πατριωτική κυβέρνηση δεν συζητά τουλάχιστον για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας με όσους αναξιοπρεπώς αντιμετωπίζουν ένα Λαό, πέραν του ότι ποτέ δε συζητάς με έναν Κατακτητή ή με κάποιον που έρχεται με την αντίληψη ενός Κατακτητή, ο οποίος εξ