Ιστορίες καθημερινής τρέλας

Tης Ελλης Τριανταφυλλου
Ησυχη και ανακουφισμένη που οι εργαζόμενοι στο μετρό ανέστειλαν γιαλίγο τις κινητοποιήσεις, κατευθύνθηκα χθες το πρωί στον σταθμό τηςΠανόρμου. Πάρκαρα ύστερα από δεκάδες κύκλους στη γύρω περιοχή καικατέβηκα γρήγορα τις σκάλες για να μπω στον σταθμό, γιατί έβρεχεκαταρρακτωδώς. Στη βιασύνη μου, δεν πρόσεξα τις δύο ανθρώπινες αλυσίδεςπου είχαν σχηματιστεί και συνεχίζονταν ακόμη κι εκεί που δεν έβλεπε τομάτι, δηλαδή, πίσω από το γκισέ των πληροφοριών. Στάθηκα μπροστά στηνπρώτη μηχανή αυτόματης έκδοσης εισιτηρίου και αναζήτησα τη σχετικήένδειξη για τον τύπο του εισιτηρίου που ήθελα. Δεν τη βρήκα, αλλά καιπάλι δεν κατάλαβα τι συνέβαινε, γιατί βιαζόμουν πολύ. Μετακινήθηκα,λοιπόν, στο δεύτερο εκδοτήριο. Ούτε εκεί δεν υπήρχε φωτεινή ένδειξη. Τοίδιο και στο επόμενο και στο μεθεπόμενο. Τότε μόλις συνειδητοποίησα ότιμπροστά από το .......πέμπτο εκδοτήριο ξεκινούσε μια απίστευτη ουρά ανθρώπων,η οποία ξεπερνούσε τα σαράντα άτομα. Δύο μέτρα πιο πέρα, στο γκισέέκδοσης εισι