Η πλειοψηφία κυβερνά, αλλά δεν έχει πάντα δίκιο
22:40 29/1/2013
- Πηγή: Kafeneio-gr
Γράφει ο Τάσος Παππάς
Επανέρχομαι στο θέμα των καταλήψεων, κυρίως γιατί το προηγούμενο σημείωμά μου δέχθηκε πολλές κριτικές. Οι βασικές αντιρρήσεις όσων διαφώνησαν με το σκεπτικό που κατέθεσα [τυπική νομιμότητα από τη μια μεριά- ηθική υπεροχή όσων την παραβιάζουν από την άλλη], οργανώθηκαν γύρω από δύο......
επιχειρήματα:
O νόμος είναι νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται και οι δημοκρατίες λειτουργούν με βάση την αρχή της πλειοψηφίας.
Η πλειοψηφία αποφασίζει, η μειοψηφία πειθαρχεί.
Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με αυτόν τον κανόνα; Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Ο νόμος δεν είναι ένα ουδέτερο κατασκεύασμα. Είναι το αποτέλεσμα του συσχετισμού των δυνάμεων σε μια συγκεκριμένη στιγμή, είναι μ’ άλλα λόγια το αποτύπωμα της έκβασης της ταξικής πάλης [ας μην δυσφορήσουν οι αντιμαρξιστές] σε μια φάση της κοινωνικής εξέλιξης. Η θέση ότι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να δείχνουν ανυπακοή στους κακούς νόμους έχει διατυπωθεί
από φιλελεύθερους διανοούμενους, ακόμη και από χριστιανούς στοχαστές [Θωμάς ο Ακινάτης], αρκετό καιρό πριν αρχίσει ο Μαρξ να αποδομεί τον καπιταλισμό.
Και δεν μιλάμε μόνο για τους νόμους που επιβάλλονται από αυταρχικά και αντιδραστικά καθεστώτα. Άλλωστε, σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι θεμιτές όλες οι εκδοχές αντίστασης, ακόμη και οι βίαιες. Μιλάμε για τους νόμους που ισχύουν στα κοινοβουλευτικά συστήματα, ή για να ακριβολογούμε σε μορφές κοινοβουλευτικών συστημάτων. Για παράδειγμα:
Κάποτε, το εκλογικό δικαίωμα ήταν συναρτημένο με την περιουσιακή κατάσταση. Νόμος το ρύθμιζε.
Κάποτε, οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ψηφίσουν. Νόμος το απαγόρευε.
Κάποτε, οι εργαζόμενοι δούλευαν 15 ώρες την ημέρα χωρίς περίθαλψη, ασφάλιση, ενώ η απεργία ήταν απαγορευμένη. Νόμοι τα προέβλεπαν. Όλα αυτά άλλαξαν. Ανετράπησαν. Όχι με ειρηνικό τρόπο, αλλά με πολύχρονους αγώνες και συχνά με αιματηρές συγκρούσεις. Πολλοί θυσίασαν τη ζωή τους.
Οι οπαδοί του νόμου, εκείνες τις εποχές, πάνω κάτω το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούσαν απέναντι σ’ όσους πάλευαν για να βελτιώσουν τα πράγματα.
Παρόμοιου περιεχόμενου επιθέσεις [με τις σημερινές] εξαπέλυαν οι τότε κρατούντες κατά των διαφωνούντων. Τους αποκαλούσαν απροσάρμοστους, αναρχικούς, ξυπόλητους, πληβείους, επικίνδυνους για την ομαλότητα και την τάξη. Ο Βίκτωρ Ουγκώ έλεγε ότι «η ουτοπία του σήμερα είναι η πραγματικότητα του αύριο». Ας το κρατήσουμε.
Σ’ ό,τι αφορά το θέμα της πλειοψηφίας, ασφαλώς και μια δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει ερήμην της πλειοψηφίας, ή πηγαίνοντας κόντρα στις διαθέσεις της. Ωστόσο οι πλειοψηφίες δεν έχουν πάντα δίκιο. Δεν είχε δίκιο η πλειοψηφία που καταψήφισε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στις εκλογές του 1920. Δεν είχε δίκιο η πλειοψηφία που έδωσε στους ναζί το 1933 τη δυνατότητα να καταλάβουν την εξουσία και να καταλύσουν τη δημοκρατία.
Ο Τοκβίλ προειδοποιούσε για την «τυραννία της πλειοψηφίας» και ο Ίψεν στον «Εχθρό του λαού» έβαζε στο στόμα του ήρωα του τη φράση «η πλειοψηφία έχει τη δύναμη, αλλά δεν έχει το δίκιο».
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μεγάλες προοδευτικές αλλαγές ξεκίνησαν, σχεδόν πάντοτε, από φωτισμένες μειοψηφίες-πρωτοπορίες, που λειτούργησαν σαν εμβρυουλκοί του καινούργιου. Ας το θυμόμαστε. Δυστυχώς, σε ορισμένες περιπτώσεις μετεξελίχθηκαν σε καθεστωτικές ολιγαρχίες. Ας το προσέξουμε.
Επανέρχομαι στο θέμα των καταλήψεων, κυρίως γιατί το προηγούμενο σημείωμά μου δέχθηκε πολλές κριτικές. Οι βασικές αντιρρήσεις όσων διαφώνησαν με το σκεπτικό που κατέθεσα [τυπική νομιμότητα από τη μια μεριά- ηθική υπεροχή όσων την παραβιάζουν από την άλλη], οργανώθηκαν γύρω από δύο......
επιχειρήματα:
O νόμος είναι νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται και οι δημοκρατίες λειτουργούν με βάση την αρχή της πλειοψηφίας.
Η πλειοψηφία αποφασίζει, η μειοψηφία πειθαρχεί.
Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με αυτόν τον κανόνα; Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
από φιλελεύθερους διανοούμενους, ακόμη και από χριστιανούς στοχαστές [Θωμάς ο Ακινάτης], αρκετό καιρό πριν αρχίσει ο Μαρξ να αποδομεί τον καπιταλισμό.
Και δεν μιλάμε μόνο για τους νόμους που επιβάλλονται από αυταρχικά και αντιδραστικά καθεστώτα. Άλλωστε, σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι θεμιτές όλες οι εκδοχές αντίστασης, ακόμη και οι βίαιες. Μιλάμε για τους νόμους που ισχύουν στα κοινοβουλευτικά συστήματα, ή για να ακριβολογούμε σε μορφές κοινοβουλευτικών συστημάτων. Για παράδειγμα:
Κάποτε, το εκλογικό δικαίωμα ήταν συναρτημένο με την περιουσιακή κατάσταση. Νόμος το ρύθμιζε.
Κάποτε, οι γυναίκες δεν μπορούσαν να ψηφίσουν. Νόμος το απαγόρευε.
Κάποτε, οι εργαζόμενοι δούλευαν 15 ώρες την ημέρα χωρίς περίθαλψη, ασφάλιση, ενώ η απεργία ήταν απαγορευμένη. Νόμοι τα προέβλεπαν. Όλα αυτά άλλαξαν. Ανετράπησαν. Όχι με ειρηνικό τρόπο, αλλά με πολύχρονους αγώνες και συχνά με αιματηρές συγκρούσεις. Πολλοί θυσίασαν τη ζωή τους.
Οι οπαδοί του νόμου, εκείνες τις εποχές, πάνω κάτω το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούσαν απέναντι σ’ όσους πάλευαν για να βελτιώσουν τα πράγματα.
Παρόμοιου περιεχόμενου επιθέσεις [με τις σημερινές] εξαπέλυαν οι τότε κρατούντες κατά των διαφωνούντων. Τους αποκαλούσαν απροσάρμοστους, αναρχικούς, ξυπόλητους, πληβείους, επικίνδυνους για την ομαλότητα και την τάξη. Ο Βίκτωρ Ουγκώ έλεγε ότι «η ουτοπία του σήμερα είναι η πραγματικότητα του αύριο». Ας το κρατήσουμε.
Σ’ ό,τι αφορά το θέμα της πλειοψηφίας, ασφαλώς και μια δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει ερήμην της πλειοψηφίας, ή πηγαίνοντας κόντρα στις διαθέσεις της. Ωστόσο οι πλειοψηφίες δεν έχουν πάντα δίκιο. Δεν είχε δίκιο η πλειοψηφία που καταψήφισε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στις εκλογές του 1920. Δεν είχε δίκιο η πλειοψηφία που έδωσε στους ναζί το 1933 τη δυνατότητα να καταλάβουν την εξουσία και να καταλύσουν τη δημοκρατία.
Ο Τοκβίλ προειδοποιούσε για την «τυραννία της πλειοψηφίας» και ο Ίψεν στον «Εχθρό του λαού» έβαζε στο στόμα του ήρωα του τη φράση «η πλειοψηφία έχει τη δύναμη, αλλά δεν έχει το δίκιο».
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μεγάλες προοδευτικές αλλαγές ξεκίνησαν, σχεδόν πάντοτε, από φωτισμένες μειοψηφίες-πρωτοπορίες, που λειτούργησαν σαν εμβρυουλκοί του καινούργιου. Ας το θυμόμαστε. Δυστυχώς, σε ορισμένες περιπτώσεις μετεξελίχθηκαν σε καθεστωτικές ολιγαρχίες. Ας το προσέξουμε.
Keywords
παντα, δικιο, μαρξ, απεργια, βενιζελος, εκλογες, απεργια οσε, απεργια υπα, απεργιες αυριο, απεργιες σημερα, παγκόσμια ημέρα της γυναίκας 2012, απεργια ταξι, εκλογες 2012, ιταλια εκλογες, το θεμα, δημοκρατια, ηθικη, θεμα, ιψεν, κοντρα, αγωνες, απλα, δυναμη, δυνατοτητα, δυστυχως, εποχες, ερημην, ζωη, ιδιο, λογια, μαρξ, ναζι, νομοι, ουτοπια, στομα, τασος, ωρες, δικαιωμα, ουδετερο, υπεροχη
Τυχαία Θέματα
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Κατηγορίας Blogs
- Μαύρο στον Ant1
- Τι ζει μέσα στον αφαλό σου; Οι επιστήμονες απαντούν: «Ούτε που φαντάζεστε»
- Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής: τι θα δείτε αύριο 30 Ιανουαρίου
- Πέθανε ο Χρήστος Αντωνιάδης
- Σε τροχιά εκλογών η Ο.Ν.ΝΕ.Δ. - Ποιοι στηρίζουν ποιους
- Ριχνουν αγκυρες τα πλοια...
- “Δεν θα μου πεις ρε τσόκαρο ποιος ήταν ο πατέρας μου” - Άγριος καυγάς Βούλτεψη - Μακρή στη Βουλή
- Βουλευτές «πήραν» στο κυνήγι την Μακρή για να την δείρουν - Άγριος καυγάς με την Βούλτεψη (video)
- Πρόβλημα ηλεκτροδότησης
- Δημοφιλέστερες Ειδήσεις Kafeneio-gr
- Τελευταία Νέα Kafeneio-gr
- Η πλειοψηφία κυβερνά, αλλά δεν έχει πάντα δίκιο
- Χαμός στη Βουλή. Βουλευτές κυνηγούσαν τη Ραχήλ να την πλακώσουν
- Η ελπίδα τσουλάει σε μονόδρομο. Δυστυχώς.
- Εκλογές, ως η τελευταία ελπίδα ανάκτησης του παρόντος
- Κοίτα να δεις που τίποτα δεν είναι για πέταμα!
- Η Δημοκρατία, οι Απεργίες και ο Φασισμός.
- Όλο το ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ του ξεπουλήματος της ΔΕΗ
- ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ
- Οι τραπεζίτες παχαίνουν όταν... πεινούν οι άλλοι!
- Το σύνδρομο της στυμμένης λεμονόκουπας
- Τελευταία Νέα Κατηγορίας Blogs
- Ταυτοποιήθηκαν τα στοιχεία της 11χρονης που παρασύρθηκε από λεωφορείο στη Θεσσαλονίκη
- Τραπεζικός υπάλληλος υπεξαίρεσε πάνω από 500.000 ευρώ
- ΗΠΑ: Συναντήσεις Νίμιτς με εκπροσώπους της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ
- Επτά εκατ. ευρώ για θέρμανση σχολικών μονάδων
- Δημοπρατείται ο Πύργος Πειραιά
- Η εισαγγελικη προταση για τον παπαγεωργοπουλο...
- Σαν μικρό παιδί στον Λευκό Οίκο ο ΛεΜπρον! (vid)
- ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Μaster Key!
- Βίντεο-Θρίλερ στο Πάπιγκο
- Υπερ της “επαναστατικής δράσης” με επιστολές τους προς το δικαστήριο Μαζιώτης-Ρούπα