Η «μυστική συμφωνία» Βενιζέλου- Παπανδρέου

Γράφει ο  Πέτρος  Τρουπιώτης       Συμφωνία με τον Βαγγέλη Βενιζέλο να του παραδώσει , επί της ουσίας, την κομματική αλλά και κυβερνητική εξουσία , με στόχο να γλυτώσει την άμεση σύγκρουση και την πιθανή απομάκρυνση του από την πρωθυπουργία με απόφαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κινήματος, φαίνεται πως έκανε το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης ο πρωθυπουργός. Συμφωνία που έγινε, εν μέσω άλληλοκαταγγελιων στελεχών των δυο πλευρών και μέσα σε ένα πολύ βαρύ κλίμα και με μεγάλη αβεβαιότητα για το τι μπορεί να συμβεί στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας .  Η διαδικασία «αποκαθήλωσης» του κ Παπανδρέου είχε αρχίσει από το βραδύ της Τέταρτης, όταν απέτυχε η προσπάθεια συνεννόησης με τον κ σαμαρά, προσπάθεια που έκανε μόνος του ο κ Παπανδρέου και ............χωρίς να ενημερώσει τα κορυφαία στελέχη του κόμματος του. Αυτό το γεγονός φαίνεται ότι αποτέλεσε και την αφορμή για να τεθεί σε κίνηση η διαδικασία «αποκαθήλωσης» του πρωθυπουργού. Και έτσι ξεκίνησε η διαδικασία παραιτήσεων βουλευτών , δηλώσεων , σχολιασμών και άλλων . Κινήσεις που όλα έδειχναν ότι σιγά-σόγια θα κορυφώνοντας και θα οδηγούσαν τον πρωθυπουργό είτε να αποδεχτεί  συγκεκριμένες αποφάσεις είτε να οδηγηθεί σε σύγκρουση στο εσωτερικό του κινήματος , με άγνωστο αποτέλεσμα.Και ενώ όπως όλα έδειχνα τα « στρατόπεδα» ετοίμαζαν τα όπλα για την σύγκρουση και με δηλώσεις στους διάδρομους της Βουλής , μπροστά στις κάμερες, προετοιμαζόταν ρο κλίμα της σύγκρουσης, ξαφνικά, η συνάντηση Παπανδρέου-Βενιζέλου « τα άλλαξε όλα». Και αυτό φάνηκε αμέσως μετά την συνάντηση και από το»χαμήλωμα» των τόνων των βουλευτών και των δυο πλευρών , αλλά και βλέποντας το χειροκρότημα που έδωσαν οι βουλευτές στον πρωθυπουργό, όταν έμπαινε στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Ένα χειροκρότημα , που πρώην πια υπουργός το χαρακτήρισε ως « αποχαιρετιστήριο»…  Όπως έγινε σαφέστατο και από την σύνθεση της νέας κυβέρνησης, οη « συμφωνία» των δυο ήταν να μην π[προχωρήσουν οι διαδικασίες αποκαθήλωσης του κ Παπανδρέου με αντίτιμο την συγκρότηση κυβέρνησης « στα μετρά Βενιζέλου». Ο όποιος ήδη από κάποιους στο κυβερνών κόμμα χαρακτηρίζεται ως « εν δυνάμει πρωθυπουργός».   Ο κ Βενιζέλος ανέλαβε εκτός του υπουργείου οικονομίας και θέση αντιπρόεδρου , για να γίνει σαφές  και τυπικά ποιος είναι ο ισχυρός άντρας. Και αυτό άσχετα αν για άλλους λόγους , τελικά παρέμεινε αντιπρόεδρος (αλλά εκτός κυβερνητικής επιτροπής) και ο κ Πάγκαλος.   Μειώθηκε δια της μετακινήσεως του σε άλλο υπουργείο, παρότι δεν  ήθελε με τίποτα, ο κ Ραγκουσης , κάτι που θεωρούσε ως προϋπόθεση ο κ Βενιζέλος ενώ σε μια σειρά από υπουργεία έχουν  πρόσωπα με τα οποία είτε έχει στενή πολιτική σχέση ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είτε βρίσκεται σε επαφή μαζί του.    Ο κ Παπανδρέου , δέχθηκε να φύγουν αρκετά άτομα της λεγόμενης « προεδρικής Φρουράς» , ανεξάρτητα από το αν ήταν ή όχι θετικό το έργο τους, γιατί κάτι τέτοιο αποτελούσε «αίτημα» της άλλης πλευράς , αφού εκτός από ουσιαστικούς λόγους ( να ανοίξουν θέσεις) ήταν και ένα ζήτημα επικοινωνιακό. Θα έ