Η μεγάλη μπίζνα και το «μακελειό»

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου θα πρέπει τελικά η Ελλάδα να έχει υποβάλει την τελική πρόταση για το «κούρεμα» των ομολόγων της που κατέχουν ιδιώτες (PSI). Μέχρι τότε – παρότι δημοσιεύματα αναφέρουν ότι η συμφωνία έχει ήδη επιτευχθεί – θα έχει γίνει και η επόμενη σύνοδος κορυφής (30.1). Και εν τω μεταξύ αρχίζει το «μακελειό». Όχι αυτό με το οποίο απείλησε ο Λοβέρδος τους πολιτικούς του αντιπάλους. Αλλά αυτό εναντίον της ελληνικής κοινωνίας.

Εξ άλλου η αναδιάρθρωση του χρέους, η νέα δανειακή σύμβαση και τα δημοσιονομικά μέτρα εξεύρεσης των 16 δισ. ευρώ αποτελούν ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, στο οποίο κάθε μία από τις......
τρεις παραμέτρους αποτελεί προϋπόθεση για τις άλλες δύο. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους...

Η Ελλάδα δεν θα πάρει προσωρινό δάνειο («γέφυρα») αν καθυστερήσουν οι διαπραγματεύσεις για το PSI, δήλωσε χθες η Μέρκελ πριν από τη συνεδρίαση του Eurogroup. Η «ιδέα» αυτή, περί ενδιάμεσης καταβολής, είχε διακινηθεί ως ενδεχόμενο εάν τυχόν καθυστερούσε η διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Κοινώς, λοιπόν, η Μέρκελ ξεκαθάρισε: Ή συμφωνείτε τώρα το PSI ή κόψτε τον λαιμό σας.

Ποιος όμως πιστεύει ότι αυτή η ιστορία του PSI δίνει προοπτική επιβίωσης στην Ελλάδα; Κανείς! Δεν το πιστεύει ούτε καν ο Σόιμπλε, ο οποίος δήλωσε αυτές τις μέρες ότι η αναδιάρθρωση δεν είναι αρκετή καθώς πρέπει να συμπληρωθεί απαραιτήτως από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις – δηλαδή

● τη λαίλαπα απολύσεων,

● την εξαφάνιση των συμβάσεων και την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων,

● την άγρια περικοπή των μισθών σε όλο το φάσμα της εργασίας,

● την εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους,

● το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας,

● τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες,

● τη διαρκή άκρως υφεσιακή λιτότητα

● και τις συνεχείς φορολογικές επιδρομές.

Όλα τα παραπάνω, ως γνωστόν, αποτελούν προϋποθέσεις για τη νέα δανειακή σύμβαση, μαζί βεβαίως με την αναδιάρθρωση, η οποία πάλι δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς να υιοθετηθούν πολύ σκληρά δημοσιονομικά μέτρα, και μάλιστα με δέσμευση όχι μόνο από την παρούσα κυβέρνηση, αλλά και από την όποια επόμενη προκύψει ύστερα από τις εκλογές.

Άλλωστε, όπως είπε και η Ντόρα Μπακογιάννη χθες μετά τη συνάντησή της με τον Παπαδήμο, τι χρειάζονται οι κατώτεροι μισθοί και οι συμβάσεις; Είναι άχρηστοι... «συμβολισμοί». Τώρα προέχουν οι «μεταρρυθμίσεις».

Αδύνατη η «βιωσιμότητα»

Παράλληλα η Λαγκάρντ του ΔΝΤ λέει ότι: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να βρίσκεται εσαεί σε ένα σύστημα οικονομικής υποστήριξης. Η λύση που θα δοθεί στα ελληνικά προβλήματα πρέπει να είναι βιώσιμη».

Μάλιστα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κρίνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση το ελληνικό χρέος να βρίσκεται στο επιδιωκόμενο 120% του ΑΕΠ το 2020, όπως προβλέπει η συμφωνία της αναδιάρθρωσης, αλλά αρκετά παραπάνω. Σε κάθε περίπτωση θα βρίσκεται