Η κυβέρνηση των αρίστων!!!!

Του  Ευγένιου Ανδρικόπουλου

Έξοδο κινδύνου αναζητά η κυβέρνηση στα πρόσωπα εξωνημένων δι-ανοητών,  δια μέσου τού εν τη προεδρία και επί της οδού Ηρώδου του Αττικού υποτακτικού της.. Ποιών δι-ανοητών; Των εξειδικευμένων αμόρφωτων. Αυτούς που η κορυφαία και λυτρωτική (για ποιον;) πρότασή τους όχι μόνον σε κάθε κρίση, όποια κρίση, αλλά εσαεί, είναι πονάει κεφάλι κόψει πάραυτα το χέρι του εργαζόμενου που αναιδώς το απλώνει μακριά. Να σας πω εγώ τι ακριβώς προετοιμάζεται για να είστε ενημερωμένοι. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση γενικής αποσύνθεσης συνεπώς η αξιοπιστία του ιδιαίτερα των κυβερνώντων είναι μηδενική. Που μεθερμηνευόμενο σημαίνει πολύ απλά ότι: Δεν είναι σε θέση να σχεδιάσουν πολιτικές εξόδου από την συνθλιπτική οικονομική μας καχεξία. Άλλωστε οι συγκεκριμένοι ποτέ δεν ήταν.
Τους επιβάλλονται έξωθεν πολιτικές και είναι πλέον ηλίου φαεινότερο πως μία και .μόνη ήταν η αποστολή τους. Δια του μνημονίου να υποθηκεύσουν την χώρα. Γι αυτό σήμερα καταφεύγουν σε κινήσεις πανικού που για κάποιους απ’ αυτούς προέρχονται απο το...... ένστικτο της πολιτικής αυτοσυντήρησής τους, το οποίο ωστόσο δεν αντιλαμβάνονται ότι τους κατευθύνει σε πράξεις απελπισίας κι από εκεί στον βέβαιο πολιτικό πνιγμό. Μια απ’ αυτές (τις κινήσεις πανικού) είναι η απεμπλοκή τους δια μέσου της κυβέρνησης των αρίστων. Πιστεύουν πως έτσι θα τους δοθούν τα περιθώρια χρόνου και πεδίου να δραπετεύσουν των βαρύτατων ευθυνών τους. Προπονούνταν άλλωστε ως προς αυτό with privet lessons όλοι τους εδώ και καριό. Από τους πιστωτές τους (λέγε με ΔΝΤ και Γερμανία). Και προπονούνταν σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Έσπαγαν όμως κατ' επανάληψη τα μούτρα τους πάνω στην δημοσκοπική αναξιοπιστία και του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι αφού ως εξ αυτού  η προσφυγή στις κάλπες δεν θα εγγυάτο ένα βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα, επενέβη  ο κατά τον Μεϊμαράκη «νονός» της ακροδεξιάς νύχτας και κατά κόσμον συνήθης ύποπτος ο οποίος: Καθ’ υπόδειξη των γνωστών κέντρων , έριξε στον στενό συνομιλητή του και πρωθυπουργό της χώρας την ιδέα μιας κυβέρνησης των «αρίστων» (κατά την άποψή μου των καταπτύστων). Επειδή ο αποκλειστικός της στόχος θα είναι να καταπραϋνθεί έστω προσωρινά η κοινωνική οργή, πριν υπάρξει εκείνος που θα την οργανώσει για να μεθοδεύσει την πλήρη ανατροπή του συστήματος προς όφελος του λαού φυσικά. Για το εύστοχο του επιθετικού μου αφορισμού (των καταπτύστων) δεν θα χρειαστεί να καταφύγω σε πολιτική επιστήμη  σύμφωνα με την οποία μηδενίζεται η αξία της λαϊκής ψήφου άρα εξορίζεται η λαϊκή βούληση. Θα σας παραθέσω μονάχα δυο τρία ονόματα των ...αρίστων που ως ψίθυρος άγγιξαν τ’ αυτιά μου. Ονόματα που μόλις τα αφήσουν να πέσουν επισήμως στο τραπέζει θα κάνουν ισόποσο θόρυβο ενός μαχητικού αεροσκάφους που σπάει το φράγμα το ήχου. Ας σπάσει λοιπόν το φράγμα κι ας τα πάρει το ποτάμι. Πρόκειται για τους Γιάννη Φλωρίδη πολιτικό δουλικό εκείνου του πρώην πρωθυπουργού που έχει θλιβεί ως του σημείου πλήρους κατάθλιψης για όσα ποι