Η κόλαση του Καστανίδη

Γράφει η Πέννυ Δαλαμπούρα

Ένα από τα μεγαλύτερα αποφθέγματα στην ιστορία της ανθρωπότητας ανήκει στον μεγάλο φιλόσοφο Ζαν Πολ Σαρτρ: «Κόλαση είναι οι άλλοι». Μια φράση που εύκολα πιστεύει κανείς πως την καταλαβαίνει, δύσκολα όμως τη συνειδητοποιεί.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που σκοτώνει για ευχαρίστηση, για να ικανοποιήσει τη δίψα του για εξουσία, για .........
εκδίκηση ή για δόξα. Αντίθετα με τα υπόλοιπα είδη του πλανήτη, είχε την τάση από την αρχή της ύπαρξής του να αναζητά κάτι παραπάνω από τον ορίζοντα. Ό,τι βλέπει, πρέπει να το κατακτά. Ό,τι φαντάζεται, πρέπει κάποια στιγμή να το δει. Έτσι, αντί να προσπαθεί μόνος του να φτάσει πέρα από τον ορίζοντα, δημιούργησε κοινωνίες. Ομάδες που σκέπασαν τους φόβους του, ενίσχυσαν την ψυχραιμία του και έκαναν την ζωή του πιο δύσκολη από ό,τι φανταζόταν. Έκαναν τη ζωή του κόλαση. Αν δεν υπήρχαν οι άλλοι, ο κόσμος θα ήταν ονειρεμένος, ένας μοναχικός παράδεισος. Θα είχαμε, όμως, μία ελευθερία χωρίς αιτία.
Μπορεί την τελευταία διετία η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να υπήρξε κόλαση για όλους μας. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, όμως, υπήρξε η κόλαση για όλα τα υπόλοιπα κόμματα της Μεταπολίτευσης που, χωρίς να το κρύβουν ιδιαίτερα, επιδίωξαν διαχρονικά να αντιγράψουν κάποια ιστορική του φάση. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η στρατηγική του «μεσαίου χώρου», στα πρότυπα του «κέντρου» του ΠΑΣΟΚ, που νικηφόρα ακολούθησε ο Καραμανλής το 2004.
Η σχεδόν ηγεμονική πολιτικά θέση του καταδεικνύεται όχι μόνο από το γεγονός ότι διαχειρίστηκε την εξουσία στο μεγαλύτερο διάστημα της Μεταπολίτευσης, αλλά και από το ότι όλα τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα ετεροπροσδιορίζονται ιδεολογικά και πολιτικά με βάση το ΠΑΣΟΚ. Ακόμη και τώρα, στην ύστατη στιγμή, στο τέλος. Άλλωστε, το καφέ «Ηλιοβασίλεμα» στο οποίο θα ψηφίζουν τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος στη Γαλάτιστα Χαλκιδικής την Κυριακή, έχει σίγουρα και τη σημειολογική του αξία.
Όμως, ούτε στο καφέ «Ηλιοβασίλεμα» ούτε και κάπου άλλου θα ψηφίσει την Κυριακή ο Χάρης Καστανίδης. Με την ανακοίνωση της «Κοινωνικής Συμφωνίας» μαζί με την Λούκα Κατσέλη έκοψαν κάθε δεσμό με το ΠΑΣΟΚ. Στην παρουσίαση του νέου κόμματος, κάνοντας μία προσωπική εξομολόγηση, είπε ότι πέρασε πολλές ώρες κοιτώντας έξω από το παράθυρο του σπιτιού του, ενώ στο μυαλό του στροβιλιζόταν το ερώτημα «πώς μπορώ να υπερβώ μία ζωή που ξεκίνησα το ‘74»; Τελικά την υπερέβη.
Οι διαδρομές του Βαγγέλη Βενιζέλου και του Χάρη Καστανίδη τέμνονται σε πολλά σημεία, ήδη από τα αμφιθέατρα, τα οποία μάγευαν με τις ρητορικές τους ικανότητες. Στην συνέχεια, ο ένας μπήκε στην ενεργό δικηγορία και ο άλλος στην ενεργό πολιτική, ήδη από το 1981. Βήμα το οποίο ο Βενιζέλος έκανε 12 χρόνια μετά, το 1993, ως Βουλευτής και κυβερνητικός εκπρόσωπος του Ανδρέα Παπανδρέου. Βενιζέλος και Καστανίδης κονταροχτυπιόντουσαν χρόνια για την πρωτιά στην Α’ Θεσσαλονικής. Σύντομα η μάχη τους εξελίχθηκε σε προσωπική κόντρα. Όταν ο πρώτος εκδήλωσε το ενδιαφέρον του για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, ο άλλος δεν θα μπορούσε παρά να συστρατευθεί