Η Έξοδος απο το Ευρώ σαν Ύστατη Δικαιολογία για τα Μνημόνια

Γράφει ο Κωνσταντίνος Φ. Αλιφέρης
17 μέρες πριν τις σημαντικότερες κατα πάσα ένδειξη μεταπολιτευτικές εκλογές της Ελλάδας μέχρι σήμερα, ένα απο τα κύρια επιχειρήματα της μνημονιακής πλευράς τα οποία έστω στο δημόσιο λόγο της έχει δυστυχώς καταπιεί μαζί με το ...αγγίστρι, το δόλωμα και την πετονιά η πλειοψηφία των αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων, είναι το σύστημα των πολιτικών............ εξισώσεων: ευρώ = καλό, δραχμή = κακή.
«Δώσε μου μοχλό και θα κινήσω τη γή» είπε ο μέγας Αρχιμήδης, και πράγματι με το μοχλό του ευρώ οι μνημονιακοί πολιτικοί Αρχιμήδηδες έχουν ήδη αρχίσει να θέτουν σε κίνηση όλη την Ελλάδα μεταφέροντάς την απο μια κερδισμένη με άπειρο αίμα χώρα, στην πολιτικά τριτοκοσμική «ήπειρο» της οικονομικής αποικιοκρατίας. «Γκολ στη παράταση» σε βαρος των αντιμνημονιακών. Δυστυχώς οι αντιμνημονιακές πολιτικές δυνάμεις που έχουν ελπίδες διακυβέρνησης, ενώ απέφυγαν σοφά την παγίδα της συγκυβέρνησης το Μάη του 2012 μετά το πρώτο γύρο εκλογών (και συνεπώς απέφυγαν την, έστω μετα το γεγονός, συνυπευθυνότητα για το αίσχος των μνημονίων και άρα την συναπαγώμενη πολιτική απαξίωση στα μάτια των πολιτών), δεν απέφυγαν να πατήσουν την τεράστια μπανανόφλουδα του «πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να μείνουμε στο ευρώ». Απέτυχαν να υποστηρίξουν και να κάνουν «σημαία τους» το... αυταπόδεικτο, δηλαδή ότι δεν νοείται ο στόχος παραμονής σε ΕΕ και ευρώ να τίθεται με οσοδήποε απεχθή ανταλλάγματα.Η ασταμάτητη προπαγάνδα της μνημονιακής πλευράς πριν τις εκλογές της 17 ιουνίου 2012 λέει ότι η ζωή εκτός ευρώ ΘΑ είναι αφόρητη, και κατα συνέπεια είμαστε εξαναγκασμένοι να δώσουμε «Γη και Ύδωρ» για να μη πάμε στην μετα-ευρώ «κόλαση». Η παράθεση δεδομένων για το πως ΗΤΑΝ τα πράγματα στη χώρα μας εκτός ευρώ μέχρι πριν 10 μόλις χρόνια, και η αντιπαράθεση με το τι ΠΡΑΓΜΑΤΙ έγινε κατόπι μέσα στο ευρώ το 2001-2008, είναι χωρίς καμμία αμφιβολία η καλύτερη ένδειξη για το πως θα είναι η Ελλάδα εκτός ευρώ.Είναι σαφές σε μακροσκοπικό επίπεδο, ότι η Ελλάδα πριν το ευρώ ήταν σε απείρως καλύτερη κατάσταση παρά μετά: Κρατικό χρέος, Εθνική παραγωγή και αναταγωνιστικότητα, Ποσοστά «βαθειάς» φτώχιας, Κατανομή εισοδημάτων, Κοινωνική συνοχή και ειρήνη, Εθνική και πολιτική αυτοτέλεια, Κοινωνική προστασία, Εργασιακές σχέσεις, Δημόσια υγεία, Καταναλωτική εμπιστοσύνη, Μικρομεσαία και μεγάλη επιχειρηματικότητα και επενδύσεις, Μετανάστευση προς και απο την χώρα, Μεσαία και κατώτατα εισοδήματα και αγοραστική δύναμη, Κλπ, κλπ. ΟΛΑ τα παραπάνω ήσαν απο πολύ έως εξαιρετικά καλύτερα το 2001 συγκρινόμενα με το 2012 παρά την πολύ κακή διεθνή οικονομική συγκυρία (λόγω της χρηματιστηριακής κρίσης με τη φούσκα των διαδικτυακών επιχειρήσεων στα διεθνή χρηματιστήρια). Μήπως όμως ήσαν όλα μια κακή σύμπτωση που δεν είχε να κάνει με το ευρώ? Μήπως έξω απο το ευρώ θα είχαμε πάει χειρότερα? Σαφείς, διαπιστωμένοι, και σε τελική ανάλυση προφανείς μηχανισμοί εξηγούν ξεκάθαρα πώς το ευρώ είτε προκάλεσε άμμεσα, είτε επιβοήθησε έμμεσα αλλά καταλυτικά, τις παραπάνω καταστροφικές εξελίξεις. 1.