Η εξέγερση του πολυτεχνείου και το νόημά της

του Δαμιανού Βασιλειάδη,
Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το 73

Τότε και τώρα. Η κατοχή είναι κατοχή. Είτε με τανκς είτε με άλλα μέσα (οικονομικά, πολιτικά κ.λπ).
Η εξέγερση του πολυτεχνείου τότε έθεσε την ταφόπλακα της προσπάθειας της αμερικανοκίνητης χούντας και των ντόπιων υποχειρίων της να προωθήσουν τη «δημοκρατικοποίηση» του καθεστώτος, όπως όριζε το σύνταγμα των συνταγματαρχών του 1968, ραμμένο και κομμένο στα μέτρα τους, για να δημιουργήσουν μια ελεγχόμενη δημοκρατία τύπου Τουρκίας και Χιλής.
Και τώρα γίνεται η προσπάθεια καθυπόταξης του ελληνικού λαού κάτω από βάρος της οικονομικής κρίσης. Μια νέα ...........χούντα προσπαθεί ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού να επιβάλει την υποδούλωση του στους νέους αφέντες με πρωτεργάτη τη Γερμανία. Μνήμες κατοχής από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών αναβιώνουν στο συλλογικό υποσυνείδητο του Έλληνα.
Το καθεστώς της χούντας το 1967, μη καταφέρνοντας να αποκτήσει λαϊκή βάση σχεδίαζε την μετάλλαξή του για να γίνει τουλάχιστον ανεκτό μέσω της ελεγχόμενης φιλελευθεροποίησής του, την οποία πολιτικές δυνάμεις από όλο το φάσμα της πολιτικής άρχισαν να το προσεταιρίζονται, το καθένα για δική του σκοπιμότητα.
Χαρακτηριστική για την τότε εποχή είναι η δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου, μια από τις πολλές, για την στάση των πολιτικών δυνάμεων απέναντι στην χούντα εκείνη την περίοδο. Ιδού μια χαρακτηριστική του δήλωση:
«Η ελληνική πολιτική ηγεσία, δεξιά, κέντρο, αριστερά, δεν μιλώ για αντίσταση, έτσι, η ελληνική παλιά πολιτική ηγεσία, η τελευταία που εξελέγη από τον ελληνικό λαό στις εκλογές του 64, αυτή που είναι, δεν έχει άλλη, αυτή η πολιτική ηγεσία έχει αυτή την περίοδο 1973, την μεγαλύτερη ιστορική ευθύνη που της έλαχε. Το θέμα της εποχής αυτής, των επομένων μηνών, είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα που κρίνεται η μορφή του, κρίνεται από το τι θα κάνει αυτή η ηγεσία και βέβαια οι λεβέντες της αντιστάσεως που βγήκαν από τις φυλακές. Λοιπόν ήρθε η ώρα γι’ αυτούς να επιλέξουν ανάμεσα στην νομιμοποίηση του καθεστώτος, στο πέρασμα του φασισμού δηλαδή, γιατί θα είναι το πέρασμα του φασισμού ή στο στήσιμο της σημαίας για τον αγώνα που θετικά θα οδηγήσει στην ανατροπή του καθεστώτος και την απελευθέρωση του λαού μας.
Χαιρόμαστε, ναι χαιρόμαστε, συγχαίρουμε όλους όσους πήραν θέση ξεκάθαρα, ότι η συμμετοχή είναι ραγιάδικη πράξη δοσιλογισμού και προδοσίας».

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που είχε ωστόσο βάση την αντίθεση και την παθητική κατά βάση αντίσταση του λαού στο καθεστώς, έθεσε τέρμα ανεπιστρεπτί στην κάτω από έναν δήθεν δημοκρατικό μανδύα καλυμμένη κατοχή και έσωσε την τιμή των Ελλήνων.
Η χούντα έδειξε το αληθινό της προσωπείο, που ως υποκινούμενο όργανο των αγγλοαμερικάνικων σχεδιασμών οδήγησε στον πραγματικό στόχο εγκαθίδρυσης της που ήταν τελικά, όπως περίτρανα αποδείχτηκε, η διχοτόμηση της Κύπρου.
Η αυθόρμητη κινητοποίηση του φοιτητικού κινήματος και με την στα