Η ερμηνεία της παραίτησης

Γράφει ο Θάνος Δημάδης
Δεν ξάφνιασε η παραίτηση Στρος Καν, αλλά ο χρόνος που έγινε. Δύο μέρες δηλαδή, πριν το καθοριστικό δικαστικό ραντεβού της Παρασκευής, που όλοι αναμέναμε ότι ήταν αυτό το οποίο θα έκρινε και το μέλλον του στην ηγεσία του ΔΝΤ, καθώς τότε θα ξέραμε, και ο ίδιος και εμείς, αν θα προσαχθεί τελικά σε δίκη ή όχι, αν θα κρατηθεί κρατούμενος ή θα απελευθερωθεί με περιοριστικούς όρους. Η εσπευσμένη απόφαση του να παραιτηθεί σηματοδοτεί σε γενικές γραμμές τρία πράγματα.Πρώτον, σε ότι αφορά τον ίδιον τον Στρος Καν και την εξέλιξη της υπόθεσης: επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις ότι τα πράγματα γίνονται ολοένα και πιο δύσκολα για την υπεράσπιση του άλλοτε κραταιού άνδρα της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ. Δείχνει ότι έχουν εξανεμιστεί οι ελπίδες των συνηγόρων του ότι θα μπορούσαν να ξεμπερδέψουν γρήγορα με την.........υπόθεση αυτή, ότι τα στοιχεία που έχει η κατηγορούσα αρχή στα χέρια της θα μπορούσαν εύκολα να καταπέσουν και, εν πάσει περιπτώση, ότι τα τεκμήρια της αθωότητας του Στρος Καν είναι ισχυρά. Τίποτα από αυτά, όπως φαίνεται, δεν ισχύει και πλέον τόσο ο ίδιος όσο και η υπεράσπιση του προετοιμάζονται για τα χειρότερα που ίσως ξέρουν ότι θα έρθουν με την επικείμενη απόφαση της Παρασκευής.
Δεύτερον σε ότι αφορά τον ίδιο το ΔΝΤ: ο οργανισμός πλέον αποδεσμεύεται από το βάρος ενός πρωτοφανούς σκανδάλου που τον έπιασε απροετοίμαστο να το αντιμετωπίσει, πλήττοντας σε ένα σημαντικό βαθμό την εικόνα και το κύρος του τα τελευταία 24ωρα. Είναι προφανές ότι το κουτί της διαδοχής έχει ήδη ανοίξει. Και σε αυτό το παιχνίδι η σύγκρουση μεταξύ των αναπτυσσόμενων οικονομιών και των ευρωπαϊκών χωρών αλλά και της Αμερικής για το ποιος θα διαδεχθεί τον Στρος Καν στη θέση του επικεφαλής του ΔΝΤ, θα είναι σκληρότερο όσο ποτέ άλλοτε. Οι αναπτυσσόμενες οικονομίες, ειδικά της Κίνας και της Βραζιλίας, θεωρούν ότι οι υπερχρεωμένοι Ευρωπαίοι δεν έχουν πλέον καμία νομιμοποίηση να απαιτήσουν για ακόμα μία φορά αυτή τη θέση που κατέχουν από το 1946, την ίδια ώρα που η Ευρώπη έχει κάθε λόγο να "καίγεται" να προωθήσει μία δική της υποψηφιότητα. Στην ευρωπαϊκή κρίση το ΔΝΤ διαδραμάτισε λόγω του Στρος Καν έναν καθοριστικό ρόλο για τη διαχείριση της, στον αντίποδα της πολιτικής ανικανότητας των Ευρωπαίων. Πλεόν ο ρόλος του ΔΝΤ από δω και μπρος είναι στον "αέρα" καθώς η έλευση ενός Ινδού, Κινέζου ή Βραζιλιάνου στην κορυφή της ηγετικής πυραμίδας του Ταμείου είναι πολύ πιθανόν να σημάνει και την επαν-ιεράρχηση των πολιτικών προτεραιοτήτων που είχε βάλει ο Στρος Καν και στις οποίες πρώτη θέση κατείχε για το ΔΝΤ η συνδρομή με χρήμα αλλά και παρεμβατικότητα απέναντι στην κρίση χρέους της ευρωζώνης. Είναι δεδομένο ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν θα έχουν ως πρώτη προτεραιότητα τη στήριξη της ευρωζώνης. Μέχρι σήμερα το Ταμείο είχε λόγο αυτό να το επιδιώκει, γιατί ο ίδιος ο Στρος Καν είχε κάθε προσωπικό και πολιτικό συμφέρον να καθιερωθεί ως ο "άνθρωπος- κλειδί" για το ευρωπαϊκό πρόβλημα. Που σε μεγάλο βαθμό το είχε πετ