Η Ελλάδα φυλακισμένη στο Ευρώ…

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
«Θέλουμε την Ελλάδα στο Ευρώ», δηλώνουν οι κυβερνήσεις του νέου, μεταμοντέρνου άξονα (Γερμανίας- Γαλλίας) και αγαλλιάζει η ψυχή του κάθε διαπλεκόμενου στην χώρα μας - όπως και της πελατείας τους, ασφαλώς.
Αλίμονο και να μην την θέλανε! Δεν άλλαξε τίποτε από την ημέρα που άνοιξαν οι πύλες της φυλακής του Ευρώ για τους ευρωπαϊκούς λαούς! Σταθερότητα γερμανικού τύπου δεν θέλεις ανυπάκουε, δευτεροκλασάτε Ευρωπαίε της περιφέρειας; Πλήρωσε με πολιτική αστάθεια, λιτότητα, ανεργία, στενότητα ανάπτυξης, υποβάθμιση του......... κοινωνικού κράτους και κοινωνικό εξανδραποδισμό. Αυτό το είδος σταθερότητας προσφέρει ο αντιπληθωριστικός νεοφιλελευθερισμός του Μεταμοντέρνου (μας) Άξονα στην Ευρώπη του Ευρώ! Όσο περισσότεροι ευρωπαϊκοί λαοί ενταχθούν στην φυλακή του Ευρώ τόσο καλύτερα για το πιστωτικό σύστημα και τόσο χειρότερα για την διοίκηση της φυλακής: δυσκολεύουν τα πράγματα, ως προς τον εναρμονισμό των κινήσεων, για την γερμανική, οικονομική μορφή πολιτικής ηγεμονίας.

Θεωρητικά το χρηματοπιστωτικό σύστημα κερδίζει από το μπες-βγες (ή ακριβέστερα τον σχετικό κίνδυνο/απειλή), ενώ για τους ανθρωποφύλακες Γερμανούς και την κεντροευρωπαϊκή ελίτ, που αναζητεί φτηνό χρήμα και σταθερότητα μέσα από το σύρμα, τα «μπες-βγες» δεν είναι καλό πράγμα μακροχρονίως. Πλην του ότι μειώνεται η εμπιστοσύνη προς την ευρωπαϊκή διοίκηση (Γερμανία), κλονίζονται και οι θεσμοί της φυλακής και αναρχοποιείται το καθεστώς οικονομικής τάξης και ασφάλειας της. Είναι ζωτικό λοιπόν ζήτημα για τον Ευρωπαϊκό Μεταμοντέρνο Άξονα [ΕΜΑ, θα σημειώνω από εδώ και εμπρός] σιγά- σιγά να διαλυθούν τα σύννεφα σε ότι αφορά στην παραμονή ή όχι της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Να διαλυθούν στα κέντρα των αποφάσεων της Ευρώπης, αλλά να πυκνώσουν εικονικά πάνω από το ελληνικό κοινοβούλιο και τον απίθανα παραπληροφορημένο, φυλακισμένο ελληνικό λαό!
Ο Έλληνας – όπως και άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί - θα πρέπει να αισθάνεται ότι ο εγκλεισμός του αποτελεί είδος προνομίου το οποίο θα πρέπει να αγωνίζεται διαρκώς για να μην χάσει, μειώνοντας ολοένα και περισσότερο το διαθέσιμο εισόδημά του ή σβήνοντας στην κλίνη/κλουβί της ανεργίας. Αν τα πράγματα (η τάξη και οργάνωση) ξεφύγουν εντός της φυλακής και μια πτέρυγα το ρίξει στο σορολόπ, τότε η τιμωρία αποκατάστασης της ασφαλείας του Ευρώ θα είναι αυστηρή: εσωτερική υποτίμηση (λευκό κελί για την κοινωνία) μέχρις πλήρους συμμορφώσεως. Το «θα» δεν αποτελεί υπόθεση, ούτε «υπόσχεση/απειλή», αλλά ζώσα πραγματικότητα στην «πτέρυγα Ελλάς» της φυλακής του ΕΜΑ. Παράδειγμα τιμωρίας και συμόρφωσης για τις υπόλοιπες πτέρυγες της Ευρωφυλακής.
Έχω υποσχεθεί κυνικότητα στην αφήγηση, φίλε αναγνώστη, για να καταλάβεις τι εννοούσα τόσο καιρό όταν με πολιτικοοικονομική, δομική κριτική ανάλυση (σου) έλεγα πως το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» του καθεστώτος αποτελούσε τον απόλυτο γκεμπελισμό. Η κρίση απέκτησε μια καινοτόμο μεθοδολογία, για να μην σε αφήσει ποτέ να βγεις από το Ευρώ. Ούτε καν να χρησιμοποιήσεις εσύ (η κυβέρνηση σου δηλαδή) αυτή