Η Αριστερά πάει στον Παράδεισο! Η Δεξιά Παντού

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Εάν η Δεξιά είχε και έχει σαν σημαία της το «αόρατο χέρι»(του Θεού)του οικονομικού αυτοματισμού και το ατομικό συμφέρον(κέρδος) και η Ακροδεξιά την ανωτερότητα της φυλής και το μίσος κατά των άλλων, η Αριστερά είχε και εξακολουθεί να έχει τις δικές της σημαίες που εκδηλώνονται σαν Ιερές Αγελάδες. Οι δυο σημαντικότερες αγελάδες της, τις οποίες επ’ ουδενί δεν λέει η Αριστερά να κουρέψει, ούτε καν να καλλωπίσει, λέγονται.......... «Κυρίαρχος Λαός» και «Διεθνής Εργατική Αλληλεγγύη».
Μετά απ’ όλα αυτά τα μοναδικά και συνταρακτικά που βιώνει ο Ελληνικός λαός, ακόμα και οι πιο συντηρητικοί αναλυτές, πίστευαν πως η Αριστερά θα έπρεπε να ξεπεράσει το 70%. Το «Αν όχι τώρα Πότε», ήταν ένα λογικό επιχείρημα-σλόγκαν, που δυστυχώς δεν βρήκε τους αναμενόμενους αποδέκτες κι αυτό έχει πολλές εξηγήσεις. Κάποιες έχουν σχέση με τον ακραίο δογματισμό σε ότι αφορά στις Ιερές Αγελάδες της.Στην ελιτίστικη θέση της Δεξιάς που δε δείχνει ιδιαίτερη εκτίμηση στην ικανότητα κρίσης και αντίληψης του λαού και στην άκρως φασιστική θέση της Ακροδεξιάς, που προσεγγίζει την άποψη του Führer Aδόλφου X. (οι μάζες είναι σαν τις πουτάνες. Οσο περισσότερο τις πιέζεις τόσο περισσότερο ενδίδουν), η Αριστερά ανταπαντά με έναν αντίθετο αλλά εξίσου απόλυτο και μανιχαϊστικό τρόπο εξιδανίκευσης του λαού. Το παράδοξο είναι πως τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα των εκλογών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες, αποδεικνύουν πως η Δεξιά, ακόμα και η Ακροδεξιά, αφουγκράζονται καλύτερα τους πόθους και τις επιθυμίες του λαού, που σημαίνει πως ακόμα και συναισθηματικά, έστω φαινομενικώς, είναι πολύ πιο κοντά στο λαό.Η Αριστερά δείχνει σαν να αγνοεί ακόμα κι αυτήν τη βασική μαρξιστική αρχή του Διαλεκτικού Υλισμού, που λέει πως οι άνθρωποι διαμορφώνονται, παρακινούνται και καθοδηγούνται από τον κόσμο μέσα στον οποίο τυχαίνει να διαβιούν και όχι από ιδέες. Αντί μιας επιστημονικής ανάλυσης και μιας πραγματικής συναισθηματικής προσέγγισης, η Αριστερά ηθικολογεί όπως οι πρώτοι Χριστιανοί, σαν να θέλει να πάει στον Παράδεισο καθαρή και αμόλυντη, την ώρα που η ακροδεξιά πάει παντού. Η Αριστερά δείχνει σαν να προσεγγίζει τον Μαρξισμό, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά το Ευαγγέλιο. Κι αν την Εποχή του Μαρξ, ακόμα και μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, η εργατική τάξη στο σύνολό της σχεδόν διακατεχόταν από εργατικότητα, αλληλεγγύη, τιμιότητα και αυτοθυσία, σήμερα δεν ισχύει πια αυτό. Ο καταναλωτικός καζινο-καπιταλισμός που κατόρθωσε να επιβάλει τους νόμους της αγοράς ως το μοναδικό πρότυπο ζωής, όπου η ζωή βιώνεται ως παιχνίδι, (παίξτε σωστά το χαρτί σας όπως στο χρηματιστήριο ή πάμε στοίχημα, παίξε- κέρδισε) έχουν διαβρώσει και εκφυλίσει τις παλιές αξίες της.Αν το λεγόμενο Λούμπενπρολεταριάτο αποτελούσε κάποτε ένα πολύ μικρό κομμάτι της με χαφιέδες που πάσχιζαν να κερδίσουν την εύνοια των ισχυρών που τους περιφρονούσαν και τους έφτυναν, σήμερα έχουμε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι της ημιμαθές και επιρρεπές στο εύκολο κέρδος, στον καταναλωτισμό, στην μαγκιά και στην επίδ