Η απολιτίκ παγίδα..

Γράφει  η  Δέσπω...
Είμαι  και  εγώ  μια  από  τους  χιλιάδες  φοβισμένους πολίτες  αυτής  της χώρας,  που  συμμετέχω  από  την  πρώτη  μέρα  στις  κινητοποιήσεις  των «αγανακτισμένων  πολιτών»  στην  πλατεία  Συντάγματος  και  μάλιστα  όχι μόνη  μου  αλλά  οικογενειακός....
τις  πρώτες  μέρες  δεν  είχα  ξεκάθαρο  στο  μυαλό  μου  αν  αυτό  το  νέο μοντέλο  «απολιτίκ» , μπορεί  να  αποτελέσει  κάποιου  είδους  ουσιαστική απειλή  για  το  σύστημα  και  να  το  στριμώξει  με  τέτοιο  τρόπο  που  να  το αναγκάσει  να  υποχωρήσει....
Μέσα  μου  είχα  την  ανάγκη  να  πιστέψω,  (παρά  του  ότι  η  μακρόχρονη πείρα  μου  στους  αγώνες  μου  έλεγε  άλλα ), πως  μπορεί  αυτή  η  αγανάκτηση  του  κόσμου  να μπορέσει  να  συγκλίνει  πάνω  σε  κοινές  πολιτικές  θέσεις , με  σκοπό  να  οδηγήσει  την  κοινωνία  σε αναζήτηση  και  διεκδίκηση,  ριζικών  αλλαγών  με ..........
φιλολαϊκό  προσανατολισμό....

Μέσα  μου  είχα  την  ανάγκη  να  πιστέψω,  πως  οι  δυνάμεις  που  υπάρχουν  μέσα  στην  κοινωνία  και που  τώρα  έχουν  καπελωθεί  από  τις  συμβιβασμένες  κοινοβουλευτικές  κομματικές  λογικές , κυρίως της  αριστεράς,  θα  μπορέσουν  να  οργανώσουν  και  να  εκφράσουν  την  λαϊκή  απαίτηση  για  την αλλαγή  πορείας  της  χώρας  μας  από  την  εξάρτηση  και  την  υποτέλεια,  στην  ανάπτυξη  και  την εθνική  κυριαρχία  και  περηφάνια , προς  όφελος  της  Ελληνικής  κοινωνίας....
Δεν  άργησα  όμως  να  καταλάβω  μέσα  από  τις  θεματικές  προσυνελεύσεις  και  την  γενική  συνέλευση πως  όλα  αυτά  απλά  δεν  γίνονται.....
Παρακολουθώ  εδώ  και  12  ημέρες  πως  καλλιεργείται  η  ψευδαίσθηση  της  συμμετοχή σε δημοκρατικές  διεργασίες  και  αποφάσεις,  από  Κάποιους  ακαθόριστους  και  θολούς  χώρους  που βρίσκονται  όμως  συντεταγμένοι  στο  Σύνταγμα , (φαντάζομαι  και  σε  όλη  την  Ελλάδα),  αλλά  που στο  τέλος  της  βραδιάς , μετά  από  ένα  ατέλειωτο  μπλα-μπλά  επαναλαμβανόμενων   καταγραφών  και μόνο , της  γνωστής  σε  όλους  μας  κατάστασης  μέχρι  τώρα,  εμφανίζεται  και  ψηφίζεται  ένα  ψήφισμα συνέλευσης,  τόσο  ασαφές  και  τόσο  πλατύ  που  είναι  σαν  να  μην  υπήρξε  ποτέ  και  που  καθόλου δεν  ανησυχεί   το  σύστημα  και  την  κυβέρνηση.....
Ταυτόχρονα  άρχισαν  και  τα ραδιοφωνικά  και  τηλεοπτικά   μέσα  χειραγώγησης  να  τονίζουν  την σημασία  αυτής  της  μεγαλειώδους  αγανάκτησης  και  το  πόσο  σπουδαίο  είναι  πως  ο  κόσμος  αυτός είναι   μακριά  από  κόμματα  και  ιδεολογίες.....
Και  μόνο  η  αποδοχή  και  η    ικανοποίηση  από  αυτούς  τους επαγγελματίες  χειραγωγούς περί  αυτού , φτάνει  και  περισσεύει  για  να  καταλάβει  κάνεις  τον  λάκκο  που  έχει  η  φάβα....
Ξαφνικά   άρχισε  ο  εγκέφαλος  μας (δεν  είμαι  μόνο  εγώ  ευτυχώς)  να  ξεμπλοκάρει....Αρχίσαμε  να βλέπουμε  καθαρότερα  και  εγκαίρως  θέλω  να  πιστεύω  την  παγίδα....
Με αυτή  την  απολιτίκ  λογική   και  πρακτική, που  αφήνει   μέχρι  τώρα  αδιάφορη  την  εξουσία  και εκτονώνει  την  λαϊκή  ορ