Γιατί τίποτα στην ζωή δεν είναι τυχαίο.

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Λοιπόν σήμερα θα πρωτοτυπήσω. Το κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω δεν είναι δικό μου, είναι μέρος ενός άρθρου που έχει δημοσιευθεί, από ποιόν και πότε όμως δεν θα σας το αποκαλύψω σήμερα. Διαβάστε το και τα ξαναλέμε... (πάντως δηλώσεις πολιτικού δεν είναι).“Είναι εκπληκτικό το πόσο έχει αθεράπευτα μολυνθεί η πολιτική ατμόσφαιρα του τόπου μας από τη δημαγωγία με τις διάφορες μορφές του λαϊκισμού, του πολιτικού κόστους ή κομματικού κέρδους, με σκοπό την επιδίωξη μιας ανίερης ψηφοθηρίας και ακατάσχετης βουλιμίας για την κατάκτηση της εξουσίας προς ίδιον όφελος. Είναι ή δεν είναι δημαγωγική ενέργεια και πράξη θλιβερού δημαγωγικού λαϊκισμού η κατάργηση της κάρτας από τρεις υπουργούς, ώστε οι δημόσιοι υπάλληλοι αυτών των υπουργείων να προσέρχονται και να αναχωρούν οποιαδήποτε ώρα “γουστάρουν”; Δυστυχώς, αυτή η έκφραση μας ταιριάζει. Τι μήνυμα είναι αυτό, τέλειας ασυδοσίας και καταλυτικής απειθαρχίας, από τρεις υπουργού της κυβέρνησής μας που περιμένουμε να κάνει την κάθαρση και να επαναφέρει την κανονική λειτουργία των θεσμών και την αποκατάσταση της δημοκρατικής τάξης; Και η αντίδρασης της κοινής γνώμης απέναντι στο δημαγωγικό αυτό λαϊκισμό, της καταστροφικής διάλυσης, υπήρξε όπως πριν και τώρα........ μηδενιστικής μορφής αδιαφορία, που σημαίνει κατάφαση. Πως μπορείς λοιπόν, να αισιοδοξείς για το μέλλον του τόπου;
Υπάρχουν και εκείνοι που θέλουν να δικαιολογήσουν την παθητικότητά τους και καμώνονται, μέσα στην ηθική σαπίλα του τόπου και στην τέλεια ανυπαρξία της παιδείας του και στην αδιαφορία μας, τον αισιόδοξο, γιατί η αισιοδοξία είναι μια στάση πολύ ευχάριστη. Είναι δελεαστικό να αρνιέται κανένας το κακό, την πραγματικότητα, γιατί η άρνησή μας μας απαλλάσσει από το να σκεφτόμαστε το πως θα το καταπολεμήσουμε. Και ακόμη η αισιοδοξία πως όλα θα πάνε καλά μην ανησυχείτε, δεν έχει ανάγκη από προσπάθεια, ενώ το θαρραλέο παρουσίασμα της κατάρρευσή μας, της σύγχυσης των φρενών που κυριαρχεί γύρω μας απαιτεί τη δράση, τη σκέψη κατά σοβαρό και ενεργητικό τρόπο.Δεν σηκώνεται κανένας, λέγει ένα σοφός, αν δεν αισθανθεί, αν δεν συνειδητοποιήσει πως έπεσε, οπότε συνειδητοποιώντας το πέσιμό του, πρέπει να σκεφθεί πώς θα σηκωθεί, προσπαθώντας να επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις του.Εμείς, ως λαός, έχουμε αναμφισβήτητα πέσει, χωρίς να το έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει. Η προσπάθεια που γίνεται από λίγους για να συνειδητοποιήσουμε το πέσιμό μας, δεν είναι κινδυνολογία ούτε στείρα απαισιοδοξία, παρά ενέργεια και πράξη αυτογνωσίας”.Χωρίς σχόλια... για σήμερα.