Γιατί οι Ρώσοι στηρίζουν τον μακελάρη Άσαντ

Γράφει ο Κων/νος Φίλης
Η Συρία στην κόψη του ξυραφιού – Διχασμένη η Διεθνής ΚοινότηταΚαθώς η κατάσταση στη Συρία διαρκώς κλιμακώνεται το τελευταίο οκτάμηνο, τα μάτια όλων έχουν στραφεί στην περιοχή όπου οι αιματοχυσίες φαίνονται ανεξέλεγκτες. Μολονότι την 1η Νοεμβρίου επιτεύχθηκε συμφωνία με τον Αραβικό Σύνδεσμο για την αποκλιμάκωση της κρίσης, η ένταση συνεχίζεται, κάνοντας τις φωνές που αναφέρουν ότι η χώρα «βρίσκεται στο .......χείλος εμφύλιου πολέμου» να πληθαίνουν.
Και όλα αυτά, ενώ οι προθεσμίες από μεγάλο μέρος της Διεθνούς Κοινότητας για μια πολιτική και διπλωματική λύση στην κρίση, φαίνεται να εκπνέουν.Παρά το γεγονός ότι η Δύση φαίνεται σταθερά προσηλωμένη στη θέση της απέναντι στο συριακό καθεστώς, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι εσχάτως τόσο η Μόσχα όσο και το Πεκίνο σημειώνουν μερική μετατόπιση στη στάση τους. Η διαφοροποίηση αυτή μεταφράζεται περισσότερο σε προσεκτική αποστασιοποίηση από τις τακτικές Άσαντ παρά σε προσέγγιση των θέσεων της Δύσης.Η Μόσχα εξακολουθεί να βλέπει στο πρόσωπο του Άσαντ το φυσικό της σύμμαχο, ωστόσο δε μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι ο Σύρος ηγέτης φαίνεται να χάνει σταδιακά τη νομιμοποίησή του τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, γεγονός το οποίο μπορεί να καταστήσει τις εξελίξεις απρόβλεπτες. Είναι σαφές ότι η Μόσχα επιμένει σε μια ύστατη προσπάθεια να διατηρηθεί ο Σύρος Πρόεδρος στην εξουσία, με δεδομένο ότι ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει αναφερθεί σε μια μελλοντική εικόνα της Δαμασκού χωρίς την παρουσία του· αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι αγνοεί τον κίνδυνο η κατάσταση να εκτραπεί.Στην προκειμένη περίπτωση, καθώς δρομολογούνται συνεχώς εξελίξεις, οι οποίες μάλιστα μοιάζουν αναπόφευκτες, το Κρεμλίνο θέλει να φανεί διορατικό, φροντίζοντας να εξασφαλίσει κάποιο ρόλο μπροστά στο ενδεχόμενο ανατροπής του καθεστώτος. Σε μια πιθανή επικράτηση της αντιπολίτευσης το νέο καθεστώς θα χρειαστεί εξωτερική στήριξη, όπως συμβαίνει κατά κανόνα σε ανάλογες περιπτώσεις. Η Μόσχα γνωρίζει ότι κινδυνεύει να βρεθεί εκτός παιχνιδιού αν σταθεί απέναντι στην αντιπολίτευση, αφού -αν και εφόσον η τελευταία επικρατήσει- εύλογα δε θα επιλέξει να δώσει ερείσματα σε όσους δεν την στήριξαν στα δύσκολα.Σε κάθε περίπτωση, σε πρώτη ανάγνωση, η επιμονή της Ρωσίας να υποστηρίζει το καθεστώς Άσαντ προκαλεί εντύπωση. Η πιο λογική εκδοχή για την αιτιολόγηση αυτής της στάσης υπαγορεύεται από το ότι η ρωσική διπλωματία προσδοκά ότι η κρίση μπορεί να παρέλθει, αφήνοντας τον Σύρο ηγέτη στην εξουσία. Παράλληλα, πάγια στάση της Μόσχας είναι να δείχνει σεβασμό στα εσωτερικά των κρατών (με εξαίρεση τον μετασοβιετικό χώρο, όπου εκμεταλλεύεται τα πλεονεκτήματα της), ενώ προτάσσει το διάλογο έναντι της επιβολής κυρώσεων, μέτρο το οποίο βλέπει ως αναποτελεσματικό διαχρονικά.Στην ίδια βάση, προβληματισμό προξενεί η επιμονή από την πλευρά της Ρωσίας να δημιουργεί ερείσματα και να στηρίζει καθεστώτα τα οποία διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο να ακολουθήσουν την τύχη των καθεστώτων Μπεν Άλι, Μουμπάρακ και Καντάφι, εφόσον εκ του αποτελέσματος οι εξελίξεις