Γιατί φέτος δεν εορτάστηκε η μεταπολίτευση

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Με μια έξυπνη/πολιτικά σημαίνουσα πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας (αν δεν κάνω λάθος) δεν πραγματοποιήθηκε τελικά στις 24 Ιουλίου η λεγόμενη «Γιορτή της Δημοκρατίας».
Οι πολιτικοί παράγοντες της μεταπολίτευσης του 1974, ή κατάλαβαν την ειρωνεία της εκδήλωσης και το σκηνικό φαρσοκωμωδίας στο Προεδρικό υπό τις σημερινές συνθήκες προτεκτορατοποίησης, ή δεν άντεξαν τον περιορισμό του lifestyle της, ή ετοιμάζονται να παραδώσουν την εξουσία σε........ αυτούς που τους την μεταβίβασαν τότε και δεν ήθελαν να ξύσουν μνήμες, ή απλώς έκριναν ότι δεν τους ωφελεί να παριστάνουν τον δημοκράτη, απελευθερωτή του λαού από πραξικοπηματικά/αυταρχικά καθεστώτα γύψου, από τη στιγμή που επανατοποθετούν την κοινωνία σε φρέσκο γύψο, με την ιατρική φροντίδα ΔΝΤ.

Πώς να το κάνουμε, ο γύψος της χούντας των συνταγματαρχών έσπασε για να καταλήξουμε σήμερα σε έναν άλλο, πολύ σκληρότερο γύψο (πολιτικοοικονομικά), που κατασκεύασαν και εφαρμόζουν όσοι ευαγγελίστηκαν το 1974 την καλλιέργεια των δημοκρατικών θεσμών σε μια χώρα όπου ποτέ η κοινωνικοποίηση δεν πέτυχε να συνδέσει την ισότητα με την ελευθερία και την δημοκρατία με την ευημερία.
Η «δημοκρατία», έστω και σε εισαγωγικά, αποτελεί το μεσοδιάστημα καθεστώτων κατάλυσής της στην χώρα μας ή το αντίστροφο; Μην το απαντήσεις, σε ταυτολογία θα καταλήξεις! Το ζήτημα είναι ότι στην Ελλάδα η πολιτική ποτέ δεν συνδέθηκε με την ουσιαστική δημοκρατική δομή πολιτείας και κοινωνίας. Υπήρξε φαινόμενο λαϊκής διαφθοράς και κατασυκοφάντησης των δημοκρατικών θεσμών. Έτσι γίνεται παντού, εκεί όπου το Κράτος Πατρωνίας με την μορφή του κομματισμού, προφασίζεται το Κράτος Δικαίου.
Δυστυχώς είμαστε δημοκρατικά απολίτιστοι και πολιτικά απολύτως βάρβαροι, όχι με όρους σοσιαλιστικούς, αλλά απλώς με όρους αστικής δημοκρατίας (διάκριση εξουσιών, αναλογικότητα της ψήφου, πολιτική συμμετοχή, διαφάνεια, απολογισμός, αξιοκρατία, σχέση εμπιστοσύνης διοίκησης-πολίτη κλπ).
Είμαστε, δηλαδή, ένας λαός άξεστος και μια κοινωνία ακαλλιέργητη στην κοινωνικοποιητική διαδικασία ενσωμάτωσης θεσμών δημοκρατικής λειτουργίας στην πολιτεία κατ’ αρχήν. Είδαμε την δημοκρατία ως μέθοδο επιβολής οικονομικών μοντέλων που θεμελίωναν την ηγεμονία μιας τάξης μεταπρατών στο κοινωνικό σώμα. Τούτο αποτελεί εκδήλωση εξάρτησης και πηγή διαφθοράς. Έτσι η πολιτική ξεπέφτει ως ηθικό κοινωνικό φαινόμενο και καταλήγει να αποτελεί μηχανισμό αποκλεισμού και μαφιόζικης διαχείρισης των κοινών από πολιτικοεπιχειρηματικές κάστες, που ανταγωνίζονται υπόγεια στο πλαίσιο «εκπροσώπησης» ή εναρμονισμού ξένων συμφερόντων. Να και οι μίζες, να και η διαπλοκή, να και το νταλαβέρι με καιροσκοπικά «επενδυτικά» συμφέροντα, να και η παραοικονομία, να και η ανοχή στην παρανομία, να πελατειακός συντεχνιασμός, να και η δραματική διάσταση της μετανάστευσης στην σημερινή Ελλάδα!
«Δεν λες τίποτε για τους λαθρομετάναστες», σχολιάζουν αναγνώστες. Τι να πω; Για την λάθρα πολιτική μεταπρατών, γράφω, στη χώρα μας, που παρήγαγε και το σύγχρ