Για την κατάργηση των ψυχιατρείων

Το επείγον έγγραφο της Υφυπουργού Υγείας Ζέττας Μακρή της 31/07/2013 με το οποίο ζητείται η μεταφορά των χρονίων ασθενών από τα τρία εναπομείναντα ελληνικά ψυχιατρεία σε στεγαστικές δομές στην κοινότητα, προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο...
, αναταραχή, αντιδράσεις και δημοσιεύματα, όπως αυτό της Ντάνι Βέργου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» της 09/08/2013. Στο θέμα αυτό οφείλουμε να τοποθετηθούμε, με βάση την ιστορία της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στη χώρα μας, τις δεσμεύσεις της Ελλάδας απέναντι στην Ε.Ε., αλλά και την επιστημονική εμπειρία από ανάλογες ενέργειες σε άλλες χώρες (Ιταλία, Μ. Βρετανία, Αυστραλία, κ.λπ.).

Η κατάργηση των δημόσιων ψυχιατρείων στην Ελλάδα δεν αποτελεί δέσμευση απέναντι στην τρόικα, αλλά, με βάση το πρόγραμμα "ΨΥΧΑΡΓΩΣ", υποχρέωση της χώρας που προκύπτει από τις πρώτες δύο φάσεις του προγράμματος (δηλαδή από το 2000) πολύ πριν υπάρξουν η οικονομική κρίση και τα μνημόνια. Τα σύμφωνα που αναφέρονται στο δημοσίευμα (Αβραμόπουλου - Špidla το 2009 και Λυκουρέντζου - Άντορ πρόσφατα), δεν αφορούν σε θέματα των μνημονίων, αλλά, το πρώτο σε υποχρεώσεις της ελληνικής πολιτείας (που δεν τηρήθηκαν) για την συνέχιση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, ενώ το δεύτερο στις αναγκαίες προσαρμογές ώστε το πρόγραμμα ΕΣΠΑ να ενισχύσει τις υπάρχουσες ψυχιατρικές υπηρεσίες.

tvxs.gr