«Γεια σου τρόικα …είμαι υπόχρεος»!

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου «Τί γράφεις για τα παιδιά, άστα να κάνουν την δουλειά τους! Στο τέλος θα τους εξευτελίσουν στα μάτια του λαού και θα τους εκθέσουν πατόκορφα», μου είπε η γυναίκα μου λίγο πριν πατήσουν τα παιδιά της τρόικας το πόδι τους στην Ελλάδα.  «Μην λες βλακείες, αυτοί άμα ζοριστούν είναι ικανοί να μεταβληθούν από «αντιεξουσιαστές στην εξουσία» σε αντιτροικανούς  επαναστάτες. Δεν υπάρχει όριο στο θράσος της διαπλοκής και των κυβερνώντων. Έτσι πολιτεύονται, έτσι υπάρχουν. Για αυτό είναι αυτό που είναι. Και για αυτό καταντήσαμε εκεί που καταντήσαμε», αντέτεινα εγώ. Για να έλθει σήμερα ο/η QM, μέσω των σχολίων της ηλεκτρονικής «Καθημερινής» και να συμπληρώσει στο πνεύμα της ......γυναίκας μου: « Ομολογώ ότι όταν ξεκίνησε η κρίση ήμουν κατά του μνημονίου γιατί πίστευα ότι θα ήταν καλύτερα να χρεοκοπήσουμε προς τα έξω παρά να γίνει η Ελλάδα μπάχαλο και ρημαδιό από τον κάθε άσχετο με την ελληνική οικονομία, κοινωνία και ιστορία που έχει πάρει ένα πτυχίο και συμπεριφέρεται σαν παπαγάλος ("να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες, να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες") και δε βλέπει ότι προσπαθεί να περάσει ένα ντιβάνι από πόρτα που δεν χωράει χωρίς καν να προσπαθήσει να το στρίψει ! Αλλά τώρα μου αρέσει διότι α) αποκλείεται να πετύχουν στην Ελλάδα β) θα αλλάξει επιτέλους το πολιτικό σύστημα γ) θα αναγκαστούν οι Έλληνες να ασχοληθούν με την πολιτική δ) θα αναγκαστούν να κόψουν παλιές κακές συνήθειες και ε) η ελληνική ελίτ θα αλλάξει και αυτή πολύ γρήγορα κι έχει γίνει πολύ κουραστικό να σε δουλεύουν τόσο πολύ ! Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου και τον/την QM, αλλά θα ήταν ψέμα να μην ομολογήσω ότι έχω συλλάβει τον εαυτό μου κάποια πρωινά να σκέφτεται πίσω από το τιμόνι: «γεια σου τρόικα …είμαι υπόχρεος»! Ποιος θα μπορούσε να αναδείξει καλύτερα την πολιτική φύση της εξουσίας στη χώρα μας; Ποιος θα μπορούσε να ξεγυμνώσει καλύτερα τον ελληνικό, πελατειακό κοινοβουλευτισμό;  Ποίος θα μπορούσε τόσο σύντομα να ξεκαθαρίσει τον πολιτικό ορίζοντα και να ξεσκίσει τις μάσκες πολιτικού προσωπικού και γενικότερα διαπλεκομένων (μεγαλοεπιχειρηματιών, ΜΜΕ κλπ); Ποιος θα μπορούσε να δείξει καλύτερα την ελεεινή μορφή του πολιτικού πολιτισμού μας και την ελεεινότερη της τηλεοπτικής κουλτούρας μας και των τηλεπολιτικών μας; Ποιος τέλος – αν και θα μπορούσα να ρωτώ ατελείωτα – θα τα κατάφερνε να κάνει πιο αποτελεσματικό τεστ αντοχής στην αχαχούχα ελληνική κοινωνία; Δεν είναι παραγωγικός αυτός ο τρόπος προσέγγισης και καθόλου πολιτικός. Κινείται στο ίδιο πλαίσιο λογικής με τον κυρίαρχο καθεστωτικό λόγο και ασφαλώς περιορίζεται στο άτομο, ενώ ταυτόχρονα το περιορίζει. Με αυτή τη σκέψη δεν γίνεσαι οπωσδήποτε ενεργός πολίτης, αλλά ίσως θα μπορούσες να προβληματοποιήσεις διαφορετικά, δημοκρατικά την κρίση. Εδώ είναι το κρίσιμο σημείο. Στη κοινωνία την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων έχει αυτός που εμφανίζεται να ορίζει περισσότερο ή λιγότερο αυθεντικά το πρόβλημα. Έτσι και μόνον έτσι αναπτύσσεται η πολιτική και διεξάγεται ο πολιτικός αγώνας και στο πλαίσιο αυτό λειτουργούν τα