Φθινοπωρινές Αναμετρήσεις στην Παιδεία

Γράφει ο Γιώργος Χατζητέγας

Η εκπληκτική γελοιογραφία της γλαύκας του Ηλία Μακρή στην Καθημερινή σκιαγραφεί την μόνη εκπαιδευτική βεβαιότητα του φθινοπώρου: «Μην ανησυχείτε, τα φροντιστήρια θα ανοίξουν στην ώρα τους …»
Οι φθινοπωρινές αναμετρήσεις στην Παιδεία έχουν ήδη εγγραφεί στην ημερήσια διάταξη των εκπαιδευτικών γεγονότων που έχουν προ πολλού προαναγγελθεί. Η κινητικότητα, οι μετατάξεις και η διαθεσιμότητα των...
εκπαιδευτικών ως προθάλαμος απολύσεων αποτελούν αιτίες και αφορμές, οι οποίες συναθροίζουν την κρίσιμη μάζα εκείνων που έχουν κάθε λόγο να διαμαρτύρονται. Οι Συντεχνίες είναι έτοιμες να κλείσουν τα σχολεία την επαύριον του αγιασμού με απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλες τις βαθμίδες. Ταυτόχρονα, η αναγγελία των μεταρρυθμίσεων στο περίφημο Νέο Λύκειο είναι εξαιρετικά πιθανό να τροφοδοτήσει ένα κίνημα μαθητικών καταλήψεων που θα διευκολύνουν τη μαζικότητα των κινητοποιήσεων και δεν θα αποστερήσουν από τους απεργούντες καθηγητές την πενιχρή αντιμισθία των τελευταίων ετών. Η τραγωδία της ελληνικής Παιδείας αναπόφευκτα κορυφώνεται με οδυνηρό τρόπο για τους μαθητές, τους γονείς, τους δασκάλους και τους καθηγητές. Το βαρύ τίμημα του μεταπολιτευτικού κρατισμού όλων των αποχρώσεων επέρχεται επί δικαίων και αδίκων.
Το ελληνικό σχολείο σήμερα, σε όλες του τις βαθμίδες, δεν έχει έλλειμμα στόχων, καθώς όλοι συμφωνούν στο τι θέλουμε να πετύχουμε. Για να φτάσουμε, όμως, στις δεξιότητες που πρέπει να εξασφαλίζει η Παιδεία σήμερα στους έφηβους μαθητές της, θα πρέπει να αποδεχθούμε με ξεκάθαρους όρους την αξιολόγηση, τις εξετάσεις και την άρση της μονιμότητας στο κρατικό σχολείο. Θα πρέπει ταυτόχρονα να αποδεχθούμε έναν διαφορετικό τρόπο χρηματοδότησης των υπηρεσιών υπέρ των αδυνάτων, για να μην αναπαράγει η Παιδεία μας σήμερα τις ταξικές ανισότητες.
Το Νέο Λύκειο, το οποίο εξαγγέλθηκε, κινείται αναμφίβολα στη σωστή κατεύθυνση και η a priori απόρριψή του από τις Συντεχνίες έρχεται σε καταφανή αντίφαση με τις απόψεις χιλιάδων εκπαιδευτικών που ευθαρσώς διατυπώθηκαν στον ελάχιστο χρόνο της δημόσιας διαβούλευσης. Το σχολείο του μέλλοντος δεν μπορεί να είναι εκείνο που θα προετοιμάζει μόνο κρατικούς λειτουργούς και υπαλλήλους αλλά ελεύθερες προσωπικότητες, ικανές να δημιουργήσουν εμπορεύσιμες αξίες για το κοινωνικό σύνολο.Η αναγκαία αναδιοργάνωση του Λυκείου δεν μπορεί να είναι ούτε συντεχνιακό παζάρι ειδικοτήτων που απειλούνται ούτε πρέπει να χαϊδεύει τις χρόνιες παθογένειες της εκπαιδευτικής μας τραγωδίας. Ο τρόπος σκέψης εκείνων που σχεδιάζουν το Νέο Λύκειο και το νέο σύστημα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αποτυπώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στον ευφυή αλγόριθμο που προσμετρά την επίδοση των λυκειακών τάξεων, αφού προηγουμένως την προσαρμόζει στις επιδόσεις των τεσσάρων πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων. Η ανάγνωση του αλγόριθμου τούς αφήνει όλους ευχαριστημένους. Ο καθηγητής του δημόσιου σχολείου που διδάσκει «δευτερεύοντα» μαθήματα αισθάνεται περισσότερο ισχυρός με τη χρήση της βαθμολογίας. Οι επίορκοι καθηγητές των «πρωτευόντων» ειδικοτήτων, που παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα χωρίς μάλιστα να διακινούν τον προσωπικό λογαριασμό της μισθοδοσίας τους, ευελπιστούν ότι θα κάνουν χρυσές δουλειές με το δέλεαρ της προφορικής και γραπτής βαθμολογίας έστω και κατά το ήμισυ. Οι Φροντιστές αναμένουν επαύξηση των εγγραφών στις δύο πρώτες τάξεις του Λυκείου και οι εμπνευστές του Νέου Λυκείου ευελπιστούν ότι οι μαθητές θα ξανακαθίσουν στα θρανία και δεν θα εγκαταλείπουν από τον Μάρτη το σχολείο.
Χρειαζόμαστε ένα αυστηρό σχολείο, όχι στις διαπροσωπικές σχέσεις μαθητών, καθηγητών και γονέων αλλά με προσήλωση στους εκπαιδευτικούς του στόχους και πρέπει να υπερβούμε την υψηλή θνησιγένεια των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που ουδέποτε ολοκληρώνονται και διαιωνίζουν, τελικώς, τις ταξικές ανισότητες.