Επιθετική αποχή

Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Η δεύτερη Κυριακή των εκλογών επεξέτεινε την εικόνα της πρώτης: ηαποχή, ηχηρή και επιθετική, άγγιξε ιστορικά υψηλά. Ο Πρόεδρος τηςΔημοκρατίας ορθώς επέκρινε τον απέχοντα πολίτη του καναπέ, αλλά δενπεριέγραψε όλη την εικόνα: οι απέχοντες δεν είναι όλοι πολίτες τουκαναπέ. Η αποχή είναι μια από τις πολλές ενδείξεις για τη βαριά κόπωση,σχεδόν νοσηρή, του αντιπροσωπευτικού πολιτικού συστήματος, το οποίοδίνει περιορισμένες ευκαιρίες ουσιαστικής συμμετοχής στα κοινά. Πολλοίπολίτες αισθάνονται χωρίς φωνή, χωρίς πρόσβαση στα κέντρα λήψηςαποφάσεων, εκτός και εάν υποδυθούν τους πελάτες. Δεν έχει τόση σημασίαότι υπάρχουν οι τυπικές δυνατότητες συμμετοχής, σημασία έχει τιαισθάνονται οι πολίτες: αισθάνονται υποβαθμισμένοι σε παθητικούςτηλεθεατές άγονων κοκορομαχιών ή σε ταπεινούς ιδιοτελείς πελάτες. Αυτήείναι η πραγματικότητα και εξ αυτής της πραγματικότητας πηγάζει τοισοπεδωτικό «όλοι ίδιοι είναι».Γι’ αυτή τη νοσηρή κατάστασηκυρίως υπεύθυνο είναι το πολιτικό σύστημα, με βαθ