Επικίνδυνα για τη χώρα παιχνίδια με το Ισραήλ

Γιατί το ελληνικό ΥΠΕΞ επιβεβαιώνει την ισραηλινή προπαγάνδα
Η ανακοίνωση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών την 21η Μαΐου «για τα 25 χρόνια αναβαθμισμένων διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ» μοιάζει με λίστα επίμαχων σημείων της ισραηλινής προπαγάνδας για τη συγκάλυψη των εγκλημάτων....
του Ισραήλ και τη βελτίωση της εικόνας του – η οποία έχει πληγεί κατάφωρα από τις ίδιες τις πράξεις του και την πολιτική του, τη μακροχρόνια κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών και όχι μόνο.

Οι λέξεις «αναβαθμισμένων σχέσεων» λειτουργούν ώστε οι αναγνώστες, κυρίως οι νεότεροι, να μην αναρωτηθούν γιατί προηγούμενα δεν υπήρχαν διπλωματικές σχέσεις. Είναι πολύ σημαντικό κανείς να ξεχάσει την εκδίωξη του ντόπιου πληθυσμού της Παλαιστίνης το 1947-’48, τον πόλεμο του 1967 όταν κατακτήθηκε από το Ισραήλ η Δυτική Όχθη και η Λωρίδα της Γάζας και τους μετέπειτα πολέμους, την ισοπέδωση της Βηρυτού το 1982. Τότε οι διπλωματικές σχέσεις ήταν… άβολες.

Διαστρεβλωμένη αφήγηση
Εξ αντικειμένου και εκ των γεγραμμένων, η ανακοίνωση συμβάλλει σε μια διαστρεβλωμένη αφήγηση την οποία για χρόνια το Ισραήλ προσπαθεί να εδραιώσει. Τρία θέματα κυριαρχούν:
Έμφαση στο δικαίωμα των Εβραίων στο θρήσκευμα, του εβραϊκού λαού, παραβιάζοντας κατάφωρα τα δικαιώματα των Παλαιστίνων.Τονισμός του φιλειρηνικού χαρακτήρα της ισραηλινής ηγεσίας.Διακαής επιθυμία για διυπουργικές συναντήσεις. Η ανακοίνωση είναι μια αντιστροφή της πραγματικότητας: αίφνης, δεν υπάρχει σιωνιστικό κίνημα και δεν υπάρχουν Παλαιστίνιοι, δεν υπάρχει το ζήτημα της Ιερουσαλήμ, όπου το Ισραήλ παραβιάζει τις ίδιες τις αποφάσεις του ΟΗΕ.Γνωρίζουμε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό για το Ισραήλ, προκειμένου να εδραιώσει περαιτέρω την κατοχή, να προβάλει την εικόνα του φιλειρηνικού κράτους. Ωστόσο, υπάρχουν αναπόδραστα επιχειρήματα ότι ακόμα και η συμφωνίες του Όσλο του 1993 με την Παλαιστινιακή Αρχή, που περιείχαν επώδυνες συμφωνίες ασφάλειας και περιστολής της αντίστασης εμβάθυναν την κατοχή (Τείχος, πολλαπλασιασμός των εποικισμών στη Δυτική Όχθη, μαζικές δολοφονίες και φυλακίσεις αντιστασιακών και αμάχων). Εξετάζοντας την πρόσφατη δραστηριότητα, κατά την περσινή παρότρυνση για «επανέναρξη ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων» του Αμερικανού ΥΠΕΞ Κέρι, ο τότε και νυν πρωθυπουργός Μπ. Νετανιάχου αρνήθηκε να σταματήσει τον εποικισμό της Δυτικής Όχθης και να απελευθερώσει τους Παλαιστίνιους κρατούμενους όπως ο ίδιος είχε συμφωνήσει. Επίσης, κατέσφαξε για πολλοστή φορά τον πληθυσμό στην ολοκληρωτικά αποκλεισμένη Λωρίδα της Γάζας σκοτώνοντας 2.200 ανθρώπους στοχεύοντας νοσοκομεία, καταφύγια του ΟΗΕ αλλά και σκόπιμα τους άμαχους, όπως επιβεβαιώνουν τα στοιχεία και οι μαρτυρίες των Ισραηλινών στρατιωτών.

Για επιβεβαίωση των παραπάνω ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου σύστησε, πριν από λίγες μέρες, μια κυβέρνηση που υποστηρίζει ανοιχτά τον εποικισμό και την εξολόθρευση όλων των Παλαιστίνιων, ενώ ο ίδιος εκλέχτηκε με πρόγραμμα να μην υπάρξει λύση των δύο κρατών. Πού βλέπει το ελληνικό ΥΠΕΞ την επιδίωξη της ειρήνης;

Τι παραβλέπει το ΥΠΕΞ
Θέτει η ανακοίνωση ηθικό ή πολιτικό ζήτημα; Η αντιστροφή της πραγματικότητας κατά πώς βολεύει την ισραηλινή δημόσια εικόνα είναι προφανώς βλαπτική για την ελληνική κυβέρνηση, που χρειάζεται να βασιστεί στη διεθνή αλληλεγγύη και το διεθνές δίκαιο. Η ανακοίνωση μοιάζει με δήλωση μετάνοιας για την κινητοποίηση του ελληνικού λαού κατά της ισραηλινής κατοχής, αλλά και ταύτιση με τον θύτη. Παραβλέπει, μάλιστα, ότι χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο κινητοποιούνται για την Παλαιστίνη, οργανώνοντας συστηματικά κινήσεις μποϊκοτάζ του Ισραήλ, εμπνεόμενοι από το κίνημα κατά του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Το ρατσιστικό απαρτχάιντ που σθεναρά υποστήριξε τότε το Ισραήλ προσομοιάζει πλέον στην κατάσταση στην κατεχόμενη Παλαιστίνη.

Γιατί είναι ανάγκη να επαναληφθούν διϋπουργικές συναντήσεις; Καταλαβαίνουμε ότι η μετακόμιση ολόκληρου του Υπουργικού Συμβουλίου από τη μια χώρα στην άλλη έχει οφέλη για τους επενδυτές, καθώς εκεί πραγματοποιούνται επωφελείς γι’ αυτούς επεξεργασίες ρυθμίσεων και νόμων. Επίσης, τέτοια μεγάλα γεγονότα στοχεύουν να προβάλουν μια καλή εικόνα αμέριστης συνεργασίας από το Ισραήλ. Η ανακοίνωση μας πληροφορεί ότι την ιδέα που υιοθετήθηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου και εδραιώθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά, η σημερινή κυβέρνηση δεν νιώθει την ανάγκη ούτε να την αποτιμήσει ούτε να την αλλάξει ως στοιχείο μιας υποτελούς πολιτικής που δεν ωφέλησε αλλά έβλαψε τη χώρα. Το «G2G» (το κοινό υπουργικό συμβούλιο Ελλάδας-Ισραήλ) αποτελεί επιδίωξη της ισραηλινής πλευράς που, εκτός των άλλων, δεν έχει να επιδείξει καμιά παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα πέρα από την εξαγορά των ακινήτων της Εθνικής Τράπεζας, της εταιρίας Παγγαία, με μια ύποπτη ρύθμιση όπου η εξαγορά έγινε με δάνειο από την ίδια την τράπεζα.

Αμυντική συνεργασία
Παράλληλα, επιβεβαιώνει η ανακοίνωση ότι εντατικοποιείται η αμυντική συνεργασία των δύο χωρών. Αυτή η σύμπραξη είναι επικίνδυνη για τη διαφύλαξη της εδαφικής ακεραιότητας και ασφάλειας της χώρας μας. Το Ισραήλ, κάθε άλλο παρά αμέτοχο είναι στην ανάφλεξη της περιοχής, έχει εγκληματήσει επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια κατά του πληθυσμού του Λιβάνου, κατέχει εδάφη της Συρίας, απειλεί στρατιωτικά το Ιράν, κατέχει πυρηνικά όπλα. Επίσης, έχει εκφραστεί επανειλημμένα για την ανάγκη δημιουργίας μικρών θρησκευτικών κρατών στην περιοχή, κάτι που σήμερα γίνεται πραγματικότητα με τον πιο ολέθριο τρόπο.

Επίσης, όσον αφορά την ενεργειακή συνεργασία πρέπει να παρατηρήσουμε ότι το Ισραήλ κλέβει τα χωρικά ύδατα της Γάζας και οι εγκαταστάσεις του εξαιτίας των πράξεών του είναι στόχος αντιποίνων. Δεν έχει σημασία ποια μέθοδο αντίστασης στην κατοχή θεωρούμε κατάλληλη, είναι μια πραγματικότητα που το Ισραήλ πιθανόν θέλει να μεταβάλει με την εξάλειψη του παλαιστινιακού λαού, αλλά η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να σχετίζεται με αυτό.
Τέλος, η ανακοίνωση του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ επικροτεί την ανακοίνωση του ΥΠΕΞ, αδιαφορώντας για την αλήθεια και το δίκαιο του περιεχομένου και ζητά την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους. Η διπλωματική αναγνώριση, όμως, είναι κενή περιεχομένου όταν επί της ουσίας ενισχύεται ο πολεμοκάπηλος τυχοδιωκτισμός και η κατοχή, όταν επαινούνται εγκλήματα.

***
Αποσπάσματα από την ανακοίνωση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών
«για τα 25 χρόνια αναβαθμισμένων διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ (21/5/2015):
«Τα τελευταία χρόνια, κοινές δημοκρατικές αξίες και συμφέροντα οδήγησαν στη σφυρηλάτηση μιας σημαντικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ της Ελλάδας και του Ισραήλ στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».«Οι πολιτικές επαφές υψηλού επιπέδου αποτελούν πλέον σταθερή πρακτική. Τον Οκτώβριο του 2013 έλαβε χώρα στα Ιεροσόλυμα το πρώτο Ανώτατο Υπουργικό Συμβούλιο Συνεργασίας (G2G) υπό την ηγεσία των Πρωθυπουργών των δύο χωρών. Οι δύο χώρες προσβλέπουν στη σύγκληση το ταχύτερο δυνατόν του δεύτερου Ανώτατου Υπουργικού Συμβουλίου Συνεργασίας».«Η Ελλάδα και το Ισραήλ είναι δύο σύγχρονα δημοκρατικά κράτη, τα οποία αντιπροσωπεύουν την υπερήφανη ανεξαρτησία δύο παλαιών εθνών. Η μακρά τους ιστορία είναι αλληλένδετη και έχει πολυάριθμα κοινά χαρακτηριστικά».«Η διμερής συνεργασία προωθεί τα αμοιβαία συμφέροντα, την πρόοδο και τη σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή. Επιδίωξη και των δύο κρατών είναι η περαιτέρω προώθηση και βελτίωση των ειρηνικών σχέσεων και των σχέσεων καλής γειτονίας με τα έθνη της περιοχής».«Τα δύο έθνη παραμένουν συνδεδεμένα με δεσμούς φιλίας, καθώς αντιμετωπίζουν κοινές προκλήσεις και αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον».