Ένοχος

 Γράφει ένας Απλός Ανθρωπος

Τώραπου η ελευθερία μου αξίζει όσο ένα νόμισμα που χωράει στον κάθεκουμπαρά του κόσμου, μπορώ να λέω ότι σε αυτήν την χώρα δεν υπήρξα τόσοπατριώτης όσο θα έπρεπε. Δεν εξηγείται αλλιώς ότι αυτή η χώρα μπορεί νακρατηθεί σίγουρη όχι από τον λαός της αλλά από έναν φράκτη.Περιμένοντας στο όριο των πατρογονικών μου να έρθει ένας απεσταλμένοςτης ηλίθιας εξουσίας των ηλιθίων εξουσιαζομένων να σηκώσει έναν ακόμαφράκτη για να μην πατώ, να μην ενοχλώ και να μην ρυπαίνω με την ύπαρξήμου αυτή την άγια χώρα, ασθμαίνω βαριά. Όχι από κούραση του κορμιούαλλά του μυαλού. Δεν πήρα τίποτε από τους προγόνους μου, που μάλλονήταν πιο τυχεροί, διότι σε αυτούς άξιζε ένα κομμάτι ξερονήσι αντί τουπροσωπικού τους πατριωτισμού από εμένα που θα μου αξίζει ένα εδώλιοαπολογουμένου αντί του χρέους ενός νομίσματος.
Ψάχνονταςνα βρω που έγινε το λάθος της δικής μου εκτίμησης απέναντι σε αυτή τηνχώρα, που πλέον και διά νόμου με θεωρεί υπήκοο και όχι πολίτη, βρίσκωμία μικρή αστοχ