Ένα επαναλαμβανόμενο «έγκλημα» και η αυτοκριτική…

Δεν ήξερα αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε την ΑΕΚ, αλλά ήμουν βέβαιος ότι δεν θα έχανε! Ιστορικά η ΑΕΚ ποτέ δεν έχει κερδίσει τον Ολυμπιακό σε τέσσερα συνεχόμενα εντός έδρας παιχνίδια και ήδη τώρα προέρχονταν από τρεις νίκες…

· Ίσως θυμάστε τα δύο πράγματα που έγραψα χθες το πρωί: ένα ότι ο Ολυμπιακός εδώ και χρόνια κερδίζει την ΑΕΚ, μέσα κι έξω, μόνο όταν δεν φάει γκολ-είδατε, ότι έφαγε γκολ και πάλι δεν κέρδισε…
Και δύο ότι μήνα Οκτώβρη η ΑΕΚ έχει να κερδίσει τον Ολυμπιακό 38 χρόνια-είδατε ότι πάλι δεν τον κέρδισε…

· Να ξέρετε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στο ποδόσφαιρο. Τυχαίο δεν ήταν κι αυτό που παρακολουθήσαμε χθες στο ξεκίνημα του παιχνιδιού. Μόλις το Σάββατο είχα σταθεί στο πολύ κακό πρώτο δεκάλεπτο του Ολυμπιακού στο Μιλάνο κι είχα προειδοποιήσει ότι με ανάλογο ξεκίνημα στο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός θα έτρωγε γκολ από την ΑΕΚ και θα είχε ελάχιστες πιθανότητες να κερδίσει.

· Τελικά, ήταν τυχερός και δεν δέχθηκε γκολ στο 13’, αφού το δοκάρι βοήθησε τον Γιαννιώτη. Όπως είχε σταθεί τυχερός ο Ολυμπιακός και με την ακύρωση του γκολ του Μποναβεντούρα στο 5’, από την ηλίθια ενέργεια του Καστιγέχο να κλέψει τη δόξα του σκόρερ ευρισκόμενος σε θέση οφσάιντ.

· Μόνο που η συγκυριακή αποφυγή των γκολ στα πρώτα 10-15 λεπτά σε δύο συνεχόμενους σημαντικούς εκτός έδρας αγώνες, δεν αλλάζει την ουσία: ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ άσχημα στα παιχνίδια του. Και μία ομάδα που τώρα φτιάχνεται, πρέπει να βελτιώνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι κι όχι να κάνει τα ίδια λάθη…

· Χθες για 25 ολόκληρα λεπτά ο Ολυμπιακός έπαιζε παθητικά. Έχτισε μόνο μία καλή επίθεση, στο 2’, με τους Φορτούνη, Ομάρ, την κάθετη του Γκιγέρμε και την απειλητική σέντρα του Ποντένσε από δεξιά. Αλλά μία καλή επίθεση σε 25 λεπτά είναι κάτι πολύ λίγο. Η δε αδυναμία να βγάλει η ομάδα την μπάλα από την περιοχή της σε εκείνο το ένα ολόκληρο λεπτό (21’) που η ΑΕΚ πίεζε, συνιστά παράδειγμα αμυντικής οργάνωσης προς αποφυγή…

· Το ευχάριστο είναι ότι από το 25’ η ομάδα συνήλθε, δεν απειλήθηκε καθόλου και χάρη στο Φορτούνη άρχισε να απειλεί αυτή την ΑΕΚ. Δεν αποτελεί τιμή για τον Ολυμπιακό που έκανε το πρώτο του σουτ στο 40’ (ακίνδυνο μάλιστα, με τον Καμαρά), αλλά δεν αποτελεί τιμή και για την ΑΕΚ που από το 21’ έως το 72’, δηλαδή επί 50 λεπτά είχε μόλις δύο τελικές, κι αυτές ήταν ένα φάουλ του Μπακασέτα στο τείχος κι ένα ψαλιδάκι του Γιακουμάκη εντελώς άστοχο…

· Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός από το 65’ κι έπειτα, με το σκορ πλέον υπέρ του, άρχισε πάλι να υποχωρεί. Η ΑΕΚ έχανε, ήταν γηπεδούχος και λογικά πίεζε από το 70' και μετά. Αλλά από φάση, μηδέν (άντε ένα μακρινό σουτ του Μοράν χωρίς καμία τύχη για γκολ). Έπρεπε να φτάσουμε στο 88’ (κεφαλιά Λαμπρόπουλου) για να γίνει επικίνδυνη για πρώτη φορά μετά το δοκάρι του Μπακασέτα στο 21’! Μετά δηλαδή από 67 λεπτά που ήταν ακίνδυνη!

· Η ζημιά για τον Ολυμπιακό έγινε όταν του γύρισε η πλάτη την τύχη (κυριολεκτικά, αφού η μπάλα βρήκε την... πλάτη του Ποντένσε και στρώθηκε ιδανικά στον Μπακασέτα), αλλά το να φας ένα γκολ σε εκτός έδρας ντέρμπι δεν είναι έγκλημα. Ποδοσφαιρικό έγκλημα ήταν η χαμένη ευκαιρία του Φετφατζίδη στο 94’.

sport-fm.gr