Ελλάδα 2012 & Διαφθορά: ένας ακόμη δείκτης ντροπής ή ευκαιρία για ένα νέο πολιτικό μανιφέστο;

Γράφει ο Δημήτρης . Τρικεριώτης Σχετικά με τον Γιάννη…
Το πρόβλημα δεν είναι ο κ. Στουρνάρας, ακόμη κι αν αυτός δεν διαθέτει ούτε την προσχηματική ευγένεια του κ. Παπαδήμου. Ο κ. Στουρνάρας είναι αναλώσιμο υλικό και θα’ρθει η στιγμή που θα καεί σαν πεταλούδα στο τεχνητό φώς της «μεγάλης ιδέας» περί «σωτηρίας» της χώρας, που ο ίδιος προφασίζεται. Μπορεί τώρα να κουνιέται και να χειρονομεί σαν επιθετική και αλαζονική μαριονέτα, αλλά κοινό χαρακτηριστικό όλων των αναλώσιμων πολιτικών και τεχνοκρατών είναι ότι τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά τους «αρχεία» κρατούνται και μπορούν να αξιοποιούνται ανά ......πάσα στιγμή και ανάλογα με την συγκυρία. Το πρόβλημα είναι αλλού: από πού αντλεί, έστω πρόσκαιρα, ο κάθε κ. Στουρνάρας αυτήν την άνεση και αυτό το θράσος; Η απάντηση δίνεται με διάφορους τρόπους από ξένα μέσα ενημέρωσης, που πλέον διεκδικούν τον ρόλο της σύγχρονης «Deutsche Welle» απέναντι στη σιωπή και τη συνενοχή της πλειοψηφίας της εγχώριας δημοσιογραφίας…
Στην πραγματικότητα ο πρώην και ο επόμενος κ. Στουρνάρας ή κ. Παπαδήμος, εκπροσωπούν και δουλεύουν παραδειγματικά για τα συμφέροντα εκείνης της «χούφτας των πλουσίων οικογενειών, των πολιτικών και των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που συχνά ανήκουν στους μεγιστάνες, και που συνθέτουν την ελληνική δομή εξουσίας» στην οποία αναφέρονται οι New York Times και η οποία, όπως συμπληρώνουν, είναι η βασική υπεύθυνη για την «έλλειψη του ανταγωνισμού, που υπονομεύει την οικονομία, επιτρέποντας στους μεγιστάνες να ελέγχουν τα καρτέλ και να πλουτίζουν» – επικαλούμενοι και την διαπίστωση του καθηγητή Ευρωπαϊκής Πολιτικής Kevin Featherstone ότι πρόκειται για «μια στενή, αιμομικτική σχέση με τους πολιτικούς και τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία γίνονται έτσι ιδιαίτερα ευάλωτα στη διαφθορά».
Στο πλαίσιο της τρόικα, η σωτηρία της χώρας ταυτίζεται με την σωτηρία και την μακροημέρευση αυτής της ελιτίστικης χούφτας. Και μέχρι σήμερα οι πολιτικές της συγκυβέρνησης στάθηκαν για αυτήν το πολύτιμο σωσίβιο. Αλλά στο πλαίσιο της διαφθοράς παραμένει ανοικτό το ερώτημα αν αυτοί οι ηγέτες είναι σε θέση να προχωρήσουν μεταρρυθμίσεις για το συμφέρον της πλειοψηφίας και της δημοκρατίας. Ικανότητα που είναι λογικό να αμφισβητείται όταν πέρα από την ολιγωρία με τις λίστες της HSBC «ούτε ένας εξέχων φοροφυγάς δεν έχει καταδικαστεί» όπως γράφει ο Economist. Και μάλιστα τη στιγμή που κάθε μικρομεσαία δραστηριότητα απειλείται προς εκκαθάριση με κάθε μέσο. Τη στιγμή που η χούφτα γίνεται γροθιά και χτυπά αλύπητα την κοινωνία. Και χωρίς ενδοιασμούς, κατευθύνει το παιγνίδι της οικονομικής τρομοκρατίας, καταργεί την ουσία του κοινοβουλευτισμού, ακυρώνει ιταμά θεμελιακούς θεσμούς της δημοκρατίας όπως η δικαιοσύνη και μετατρέπει μαζικά τους μικρομεσαίους Έλληνες σε «οικονομικούς κρατούμενους».
Σχετικά με τον πολίτη…
Και τελικά ο κορμός της διαφθοράς γέμισε κλαδιά και καρπούς. Απλώθηκε σε όλους τους τομείς του δημόσιου τομέα. Και φέτος οι ίδιοι οι πολίτες έστεψαν τη χώρα τους βασίλισσα της διαφθοράς στην Ευρώπη. Με δείκτη δ