ΕΚΛΟΓΕΣ: ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ, ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ;

Του ΙΩΑΝΝΗ Γ. ΜΟΙΡΑΜετά τη συμφωνία στη Βουλή για την Παιδεία, ενισχύεται για κάποιους η άποψη ότι οι εκλογές έχουν απομακρυνθεί για τα καλά και ότι, ίσως διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για μία γενικότερη συναίνεση.Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.Διότι, πρώτον, η Νέα Δημοκρατία δεν είχε διαφορετική επιλογή από το να συναινέσει, δεδομένου ότι κατά βάση, τις δικές της διαχρονικές απόψεις απηχούσε το νομοσχέδιο που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση.Δεύτερον, η ΝΔ είχε ανάγκη να δείξει το πρόσωπο μίας υπεύθυνης αντιπολίτευσης που ενισχύει θεσμικά και δομικά αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε έναν χώρο, τόσο μεγάλης εθνικής σημασίας, όσο είναι εκείνον της Παιδείας. Με αυτό τον τρόπο, υπολογίζεται ότι θα ενισχυθούν είτε άμεσα, είτε σύντομα, τα ποιοτικά στοιχεία της σε ότι αφορά την κυβερνησιμότητά της.Από ‘κει και πέρα, δεν έχει κανένα πολιτικό συμφέρον η ΝΔ να προχωρήσει σε μία ευρύτερης κλίμακας συναινετική αντιμετώπιση της .......κυβέρνησης. Διότι τότε, είναι βέβαιο ότι θα αρχίσει να επωμίζεται ίσο κόστο φθοράς με το ΠαΣοΚ, ωσάν να συγκυβερνούσε, χωρίς στην ουσία ή στην πράξη να συγκυβερνά.Επιπλέον, ο ίδιος ο κ. Σαμαράς έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους, ότι διαφωνεί κάθετα με τη φιλοσοφία, τη λογική, τη στρατηγική και το περιεχόμένο της κυβερνητικής πολιτικής για την Οικονομία, που είναι και ο πυρήνας των όποιων πολιτικών εξελίξεων ακολουθήσουν στη συνέχεια. Εξάλλου, δεν έχει παύσει η ΝΔ να ζητά εκλογές, ως λύση διεξόδου από τα αδιέξοδα της Οικονομίας. Απλά, δεν το πράττει με επίταση, διότι όσο επιβιώνει η κυβέρνηση ακολουθώντας μία οικονομική πολιτική σαν τη σημερινή, τόσο θα διολισθαίνουν τα ποσοστά της στις μετρήσεις και αντίστοιχα, τόσο θα αυξάνονται της ΝΔ. Επίσης, θα ανοίγει η ψαλίδα της διαφοράς και τα ποσοστά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα παρουσιάσουν δυναμική αυτοδυναμίας. Είτε αρέσει η έκφραση, είτε όχι, πρόκειται για την στρατηγική του «ώριμου φρούτου». Απλά, οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες τα τελευταία χρόνια, που το διάστημα ωρίμανσης του φρούτου, συνεχώς μικραίνει.Εκείνος που έχει ένα σωρό λόγους να βιαστεί να προκηρύξει εκλογές και ταυτόχρονα, έχει και την θεσμική δυνατότητα να το κάνει, είναι ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου.Πρώτα απ’ όλα, δεν έχει κανένα συμφέρον να αφήσει το χρόνο να κυλά, όσο τα ποσοστά του κόμματός του συρρικνώνονται και του αντιπάλου αυξάνονται. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει η τάση να «κλειδώσει» η ΝΔ προς όφελός της ένα ασφαλές δημοσκοπικό προβάδισμα, που θα της επιτρέψει εν καιρώ να διεδικήσει ακόμη και την αυτοδυναμία. Αντίθετα, όσο η σε βάρος του διαφορά παραμένει ελεγχόμενη, τον συμφέρει να προσφύγει σε μία αιφνίδια προκήρυξη εκλογών, στο πρότυπο της κίνησης του προκατόχου του στο ΠαΣοΚ κ. Σημίτη, τέλη 1999 – αρχές 2000, επενδύοντας στην καλλιέργεια φόβου του πολίτη απέναντι στη διαχείριση της κατάστασης στην Οικονομία και το ενδεχόμενο πτώχευσης. Ταυτόχρονα, είναι λογικό να επιχειρήσει να παρουσιάσει τον κ. Σαμαρά ως ανέτοιμο να κυβερνήσει και κυρίως, ως μη έχοντα μία έμπειρη και ικανή ηγετική ομάδα να τον π