Εκλογές; Ναι, αλλά γιατί και πως;

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Σήμερα, τα δημοσιονομικά μας "πράματα" δεν πάνε καθόλου καλά. Η πίεση στο τούνελ του μακαρίτη του Ανδρέα, που τελικά ήταν λούκι και μάλιστα ομβρίων υδάτων, δηλαδή πολύ μικρότερης διαμέτρου και αντοχής, είναι πολύ μεγάλη. Η βαλβίδα "ανακούφισης", στην Δημοκρατία, είναι και οι Εκλογές εκτός από τις αλόγιστες παροχές...(δες π.χ. την περίπτωση 500 εκτατομ. ευρώ, στους αγρότες επί ΝΔ και τα 80 εκτατομ. στους “εργάτες” του ΟΛΠ επί ΠΑΣΟΚ, πρόσφατα).

Εκλογές λοιπόν, μια εύκολη και δοκιμασμένη λύση, αλλά ιδιαίτερα σε τέτοιες περιπτώσεις εντελώς προσωρινή, εφ' όσον λειτουργούν μόνο σαν βαλβίδα "ανακούφισης" και δεν .........συνοδεύονται από "εργασίες" αποκατάστασης του προβλήματος. Και το πρόβλημα ήταν, είναι και θα είναι, το πολιτικό προσωπικό μας, αν δεν αλλάξει. Ένα πολιτικό προσωπικό ακατάλληλο, ανίκανο, διαβλητό και διεφθαρμένο στο μεγαλύτερο ποσοστό του. Θα παραθέσω μερικά διαχρονικά στοιχεία για του λόγου το αληθές.

Δείτε. Από το 1974 και μέχρι το 2009, δηλαδή σε διάστημα 38 περίπου ετών, είχαμε 13 εκλογικές αναμετρήσεις, ήτοι μία κάθε 2,9 χρόνια, αντί για 4 που ορίζει το Σύνταγμα. Παρένθεση: Το Σύνταγμα ορίζει και κάτι άλλο. Ορίζει ότι πρόωρες εκλογές μπορούν να γίνουν μόνο σε περίπτωση “σημαντικού εθνικού λόγου”. Είναι όμως σημαντικός εθνικός λόγος, π.χ. η κατάρτιση του εθνικού προϋπολογισμού; Βεβαίως όχι. Κι’ όμως αυτή η αιτία προβλήθηκε και έγιναν οι εκλογές του 2007. Κλείνει η παρένθεση.

Αυτό σημαίνει ότι το Δημοκρατικό μας πολίτευμα λειτουργούσε και λειτουργεί, σχεδόν πάντα, με την βαλβίδα "ανακούφισης" και αυτό για δύο προφανείς λόγους. Είτε γιατί αυτό απαιτούν κάθε φορά τα δημοσιονομικά μας προβλήματα (και πότε δεν στουμπώνει το λούκι), είτε γιατί τα δεδομένα κάποιας στιγμής ευνοούν το κόμμα που κυβερνά. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, αποκαλύπτεται ότι το πολιτικό προσωπικό είναι ή ακατάλληλο, ή ανίκανο, ή διαβλητό, ή διεφθαρμένο, ή όλα μαζί και πάντως όχι αυτό που χρειάζεται για να προσφέρει στον λαό την σιγουριά και την ευημερία. Το τελικό κοινωνικοοικονομικό αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα, εξ' ου τα γιαούρτια και οι άλλες... ψηλές (προς το παρόν)

Ένα δεύτερο στοιχείο πολύ σημαντικό, που δείχνει καθαρά τον διαβλητό και διεφθαρμένο τρόπο που λειτουργεί ο πολιτικός εγκέφαλος αυτών των ατόμων. Αναφέρομαι στην σχέση του ποσοστού των ψήφων που πέτυχε το κόμμα στις εκλογές, προς τον αριθμό των εδρών που πήρε στην Βουλή. Λοιπόν, το 1981 το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 48.07% πήρε 172 έδρες, ενώ το 1989 η ΝΔ με 46.19% πήρε μόλις 148 έδρες και πάλι το ΠΑΣΟΚ το 1996 με 41.49% πήρε 162 έδρες. Αυτές οι διαφορές, από τις ποιο χαρακτηριστικές, δείχνουν "μαγειρέματα" στους εκλογικούς νόμους, τα "εδέσματα" των οποίων, κάθε φορά σερβίρονταν στο τραπέζι των "νικητών" και των "χαμένων" κατ' αναλογίαν (...μεταξύ κατεργαρέων) και όχι, φυσικά, στο τραπέζι του Λαού. Αλλά και κάτι ακόμα. Δείχνουν ότι οι "μάγειροι" πολύ λίγο ή καθόλου, ενδιαφέρονται για την αποτελεσματικότητα μιας κυβέρνησης με