Εκλογές; Ναι, αλλά γιατί και πως;

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος

Σήμερα,τα δημοσιονομικά μας "πράματα" δεν πάνε καθόλου καλά. Η πίεση στοτούνελ του μακαρίτη του Ανδρέα, που τελικά ήταν λούκι και μάλιστα ομβρίωνυδάτων, δηλαδή πολύ μικρότερης διαμέτρου και αντοχής, είναι πολύ μεγάλη. Ηβαλβίδα "ανακούφισης", στην Δημοκρατία, είναι και οι Εκλογές εκτός από τις αλόγιστεςπαροχές...(δες π.χ. την περίπτωση 500 εκτατομ. ευρώ, στους αγρότες επί ΝΔ και τα 80εκτατομ. στους “εργάτες” του ΟΛΠ επί ΠΑΣΟΚ, πρόσφατα).
Εκλογέςλοιπόν, μια εύκολη και δοκιμασμένη λύση, αλλά ιδιαίτερα σε τέτοιες περιπτώσειςεντελώς προσωρινή, εφ' όσον λειτουργούν μόνο σαν βαλβίδα"ανακούφισης" και δεν συνοδεύονται από "εργασίες"αποκατάστασης του προβλήματος. Και τοπρόβλημα ήταν, είναι και θα είναι, το πολιτικό προσωπικόμας, αν δεν αλλάξει. Ένα πολιτικό........ προσωπικό ακατάλληλο, ανίκανο, διαβλητό και διεφθαρμένοστο μεγαλύτερο ποσοστό του. Θα παραθέσω μερικά στοιχεία για του λόγου το αληθές.

Δείτε.Από το 1974 και μέχρι το 2009, δηλαδή σε διάστημα 38 περίπου ετών, είχαμε 13εκλογικές αναμετρήσεις, ήτοι μία κάθε 2,9 χρόνια, αντί για 4 που ορίζει το Σύνταγμα. Παρένθεση: ΤοΣύνταγμα ορίζει και κάτι άλλο. Ορίζει ότι πρόωρες εκλογές μπορούν να γίνουνμόνο σε περίπτωση “σημαντικού εθνικού λόγου”. Είναι όμωςσημαντικός εθνικός λόγος,π.χ.η κατάρτιση του εθνικού προϋπολογισμού;Βεβαίωςόχι. Κι’ όμως αυτή η αιτίαπροβλήθηκεκαι έγιναν οι εκλογές του 2007. Κλίνει ηπαρένθεση.
Αυτόσημαίνει ότι το Δημοκρατικό μας πολίτευμα λειτουργούσε και λειτουργείί, σχεδόν πάντα, με τηνβαλβίδα "ανακούφισης" και αυτό για δύο προφανείς λόγους. Είτε γιατίαυτό απαιτούν κάθεφορά τα δημοσιονομικά μας προβλήματα (στουμπώνει το λούκι), είτε γιατί τα δεδομένακάποιας στιγμής ευνοούν το εκάστοτε κυβερνών κόμμα. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, φαίνεται ότι τοπολιτικό προσωπικό είναι ή ακατάλληλο, ή ανίκανο, ή διαβλητό, ή διεφθαρμένο, ήόλα μαζί. Πάντως όχι αυτό που χρειάζεται για να προσφέρει στον λαό την σιγουριάκαι την ευημερία. Το τελικό αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα.
Έναδεύτερο στοιχείο πολύ σημαντικό, που δείχνει καθαρά τον διαβλητό και διεφθαρμένο τρόπο πουλειτουργεί ο πολιτικός εγκέφαλος αυτών των ατόμων. Αναφέρομαι στην σχέση τουποσοστού των ψήφωνπου πέτυχε το κόμμα στις εκλογές, προς τον αριθμό των εδρών που πήρε στηνΒουλή. Λοιπόν, το 1981 το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 48.07% πήρε 172 έδρες, ενώ το 1989 ηΝΔ με 46.19% πήρε μόλις 148 έδρες και πάλι το ΠΑΣΟΚ το 1996 με 41.49% πήρε 162έδρες. Αυτές οι διαφορές, από τις ποιο χαρακτηριστικές, δείχνουν"μαγειρέματα" στους εκλογικούς νόμους, τα "εδέσματα" τωνοποίων, κάθε φορά σερβίρονταν στο τραπέζι των "νικητών" και όχι,φυσικά, στο τραπέζι του Λαού. Αλλά και κάτι ακόμα. Δείχνουν ότι οι"μάγειροι" πολύ λίγο ή καθόλου, ενδιαφέρονταν για τηναποτελεσματικότητα μιας κυβέρνησης με ισχνή πλειοψηφία. Αρκεί ότι δημιργούνταιπροϋποθέσεις αποτυχίας της Κυβέρνησης και προσδοκίας σύντομων εκλογών.
Εάν αυτό βλάπτει ευθέως καιαποκλειστικά τον Λαό, τους είναι απολύτως αδιάφορο. Έτσι άρχισε τοπάρτι της δι