Εκκλησία: Η μεγάλη απούσα.

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας

Απούσα από όλους τους αγώνες από όλες τις θυσίες.
Η μόνη της επανάσταση αυτή των ταυτοτήτων.
Η αξιοθρήνητη εικόνα του Αρχιεπισκόπου, να κραδαίνει το Λάβαρο,
σαν Οθωμανός το χατζάρι και από κάτω, οι σκοταδιστές σε πλήρη έκσταση....
Απούσα από την Μικρασιατική Καταστροφή όπως η ιδία αναφέρει:

¨Ἐπίσης στὴ δεκαετία τοῦ 1920, λόγῳ τῆς μεγάλης Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς, τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος προέβη «γιὰ τὴν ἀποκατάστασιν προσφύγων καὶ γιὰ λόγους προφανοῦς ἀνάγκης καὶ δημοσίας ἀσφαλείας» σὲ ἀναγκαστικὴ ἀπαλλοτρίωσι ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴν περιουσίαν ἐκτάσεων ἀξίας τότε ἑνὸς δισεκατομμυρίου προπολεμικῶν δραχμῶν, καὶ σὰν ἀντάλλαγμα τὸ κράτος κατέβαλλε μόνον τὸ 4% δηλαδὴ 40.000.000 δραχμῶν. Στὴν τότε ἀσυνέπεια καὶ τὴν κοντόφθαλμη πολιτικὴ τοῦ Κράτους ἔμεναν ἀσαφῆ καὶ ἀπλήρωτα τὰ χρέη του πρὸς τὶς Μονές, ποὺ ἔδωσαν τὴν περιουσίαν τους καὶ ἀνέμεναν τὴν ἐξόφλησί τους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργηθῆ στὶς ἡμέρες μας τὸ πρόβλημα τῆς Μονῆς τοῦ Βατοπεδίου¨. *

Δηλαδή σε μια τραγική στιγμή για τον τόπο, που άνθρωποι εκτελέστηκαν στο Γουδή, οι μανάδες έκλαιγαν στα χιλιάδες κενοτάφια τα παιδιά τους ,άνθρωποι σκέτα ρετάλια, ξεριζωμένες καρδιές, που αναζητούσαν μια νέα πατρίδα, η Εκκλησία αντί να αγκαλιάσει αυτούς τους ανθρώπους, πάνω στην δυστυχία τους, έστηνε μπίζνες, εκβιασμούς, παζάρια και ανέμενε την εξόφληση της, για μια περιουσία της οποίας οι τίτλοι ιδιοκτησίας, κρατούν από την εποχή του Βυζαντίου και της Oθωμανικής αυτοκρατορίας και είναι απολύτως αμφισβητήσιμοι.

Απούσα από την ανασυγκρότηση της χώρας μετά την κατοχή και τον εμφύλιο, όπως η ιδία αναφέρει:

¨Ἡ χαριστικὴ βολὴ βέβαια της Πολιτείας πρὸς τὴν Ἐκκλησία ἀναφορικὰ μὲ τὴν περιουσίαν της ἔγινε τὸ ἔτος 1952, ὅτε τὸ Κράτος, «πρὸς ἀποκατάστασιν ἀκτημόνων γεωργῶν καὶ κτηνοτρόφων», ἀνάγκασε μὲ Νόμο τὴν Ἐκκλησίαν νὰ παραχωρήση πρὸς τὴν Πολιτείαν τὸ 80% τῆς καλλιεργήσιμης ἀγροτικῆς περιουσίας της, πολὺ μεγάλης ἀξίας, καὶ νὰ λάβη εἰς ἀντάλλαγμα μερικὰ ἀστικὰ ἀκίνητα εὐτελοῦς καὶ ἀμφιβόλου ἀξίας.
Μὲ τὴ Σύμβασι τοῦ 1952 καθιερώθηκε καὶ ἡ μισθοδοσία τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, ἀφοῦ ἡ Πολιτεία δὲν ἦταν σὲ θέσι νὰ πληρώση τὸ ἀντίτιμον τῆς ἀπαλλοτριωθείσης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας¨. *

Σε μια εποχή που η χώρα δεν είχε άλλα δάκρυα, την Εκκλησία, εκείνο που την ενδιέφερε, δεν ήταν η στήριξη των ανθρώπων που προσπαθούσαν να στήσουν από την αρχή τις ρημαγμένες τους ζωές, αλλά με μια μαυραγορίτικη τακτική, πως θα αποκομίσει περισσότερα οφέλη.

Προκλητικά και θλιβερά απούσα η Εκκλησία και από τον σημερινό αγώνα του Ελληνικού λαού. Και τώρα που κανονικά θα έπρεπε ο αρχιεπίσκοπος να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή είναι απών. Όπως δυστυχώς απούσα είναι και η πλειοψηφία των ιεραρχών. Μητροπολίτες με τεράστιες καταθέσεις, φέρονται να εμπλέκονται σε κυκλώματα φοροδιαφυγής με εικονικές δωρεές, χορηγίες και αδήλωτα έσοδα. Ιερείς βρίσκονται προφυλακισμένοι για υπεξαίρεση, άλλοι εμπλέκονται σε υποθέσεις τοκογλυφίας, παράνομη