Δυο "παλιόπαιδα" θα Μας Βγάλουν από το Ευρώ;

Γράφει ο Τυχαίος Κρίσιμες οι ημέρες και δε βλάπτει να καταγράφουμε - έτσι για την ιστορική μνήμη - την απίστευτη απάθεια του κεντρικού πυρήνα της πολιτικής σκηνής της χώρας απέναντι στις επερχόμενες ορατές πλέον και εξαιρετικά δυσμενείς εξελίξεις.
Οι λύσεις είναι μπροστά μας, χειροπιαστές και εφαρμόσιμες. Η αποτυχία υιοθέτησής τους συγκεντρώνει σοβαρές πιθανότητες να επιφέρει βλάβες μη αναστρέψιμες. Και όμως. Οι δύο διαχειριστές - ο νυν και ο φυσιολογικά επόμενος υποψήφιος - παραμένουν πιστά προσκολλημένοι στις παλαιοκομματικές, μικροπολιτικές, κοντόφθαλμες, ιδιοτελείς ......θέσεις τους.
Αβελτηρία, ανικανότητα, αδυναμία είναι η αιτία αυτής της στάσης; Μπορεί και όλα μαζί, μπορεί και άλλα. Όμως η ελληνική κοινωνία ακέφαλη, υπνωτισμένη, υποταγμένη από το στιβαρό βραχίονα του επί χρόνια προσεκτικά συγκροτημένου σαθρού κρατικού οικοδομήματος κινδυνεύει να ξυπνήσει σε μια άλλη πραγματικότητα. Ζοφερή και κυρίως άδικη σε σχέση με το δυναμικό που διαθέτει αναξιοποίητο αυτή η χώρα.
Εκείνο που επιτείνει την αδικία και μαζί τη στιφή γεύση της αμαχητί πτώσης είναι πως ενώ υπάρχει η διέξοδος και υπάρχει το απόθεμα που αξιοποιούμενο μπορεί να ανατρέψει τη ροή των πραγμάτων, η αποτυχία είναι προδιαγεγραμμένη γιατί είναι προδιαγραμμένη η άρνηση των δύο μεγάλων κομμάτων να αναλάβουν τις ιστορικές τους ευθύνες, με τους ηγέτες τους να αρνούνται ακόμη και να αναβάλλουν για λίγο την εκπλήρωση των προσωπικών τους φιλοδοξιών. Αντ' αυτού, αναζητούν εχθρούς της χώρας εντός και εκτός, κερδοσκόπους-φαντάσματα και λύσεις στο καπέλο περιφερόμενων μάγων. Από τη μια πλευρά, αυτή του ΠΑΣΟΚ, οραματίζονται νέα πεδία άσκησης κομματικής εξουσίας διαχειριζόμενοι το φόβο και την ανασφάλεια των πολιτών και από την άλλη, αυτή της ΝΔ, βαυκαλίζονται με την ιδέα των πρόωρων εκλογών ενώ ετοιμάζουν τη νέα παραλλαγή του "λεφτά υπάρχουν" μόνο που τώρα το ονομάζουν Ζάππειο ΙΙ ή "επαναδιαπραγμάτευση". Κρυφτούλι με την Τρόικα ο κ. Παπανδρέου, "δώστε μου δυο χρόνια να μηδενίσω το έλλειμμα" επαγγέλλεται ο κ. Σαμαράς. Η ιστορική μνήμη όμως δεν έχει off the record επιλογή. Καταγράφει και χαρακτηρίζει.
Η εμμονή του ΠΑΣΟΚ στη διατήρηση του κομματικού κράτους και η άρνηση της ΝΔ - άρνηση που φθάνει μέχρι και στην απεμπόλιση των δικών της ιδεολογικών σταθερών - να συνδράμει δια της συναίνεσης σε μια στρατηγική εξόδου από την κρίση αποδεχόμενη την οικονομική πραγματικότητα, συνδυάζονται σε ένα μείγμα δηλητηριώδες. Δυσβάστακτους φόρους αντί απολύσεων στο δημόσιο ο κ. Παπανδρέου, διατήρηση κλειστών επαγγελμάτων με προϋποθέσεις τύπου πληθυσμιακών κριτηρίων και δικαιολογίες εφεδρείας (διάβαζε άδεια μετ' αποδοχών μέχρι συντάξεως) υπόσχεται ο κ. Σαμαράς.
Οι λύσεις; Πολύ απλές, πολύ ορατές και κυρίως πολύ γνωστές πλέον. Έχουν όμως το μειονέκτημα να απαιτούν γενναίους πολιτικούς αδιάφορους για το πολιτικό κόστος και ικανούς να σταθούν μπροστά και μακριά από την κοινωνία ώστε να μη φθάνουν τα χέρια τους για να τη χαϊδέψουν. Μόνος δρόμος η συναίνεση των κομμάτων εξουσίας. Κι ας μην κα