ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Γράφει ο ΜαυροζαχαράκηςΜανόλης

Νεοφιλελεύθερη Ιδεολογίακαι Δημοκρατία

Η κυρίαρχη ιδεολογία
Μέχρι πρότινος κυριαρχούσεο λόγος περί τέλους της ιστορίας και των ιδεολογιών. Η εξίσου φευδής όσο και υπερφίαλη φράση αυτή αποτέλεσεκορωνίδα των πανηγυρισμών των τελικών νικητών του ψυχρού πολέμου. Η αναληθή υπόσταση του ισχυρισμούεντούτοις, επικάλυψε εντέχνως την υφέρπουσα ιδεολογική ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού.Μία ηγεμονία που εκφράζεται σήμερα στην συντηρητικότερη της εκδοχή από τον άξοναΜέρκελ και Σαρκοζί. Νομισματική σταθερότητα,αρρύθμιστες και ελεύθερες αγορές, δημοσιονομική περιστολή, μείωση μισθολογικού....... κόστους,ευελιξία εργασιακών σχέσεων, εξασθένιση ηκατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, αποδυνάμωση των συνδικάτων και του συνδικαλισμούμε το επιχείρημα της ανευθυνότητας των συντεχνιών, αυτονομία φορολογικών παραδείσων με το επιχείρηματου επενδυτικού κινήτρου, περιχαράκωση του κοινωνικού κράτους, μείωση της κρατικήςπαρεμβατικότητας και ευχέρειας διαπραγμάτευσης, μετάθεση εθνικής κυριαρχίας σε αυστηρά δημοσιονομικά κέντρα, φορολογικά κίνητρα για τουςκεφαλαιούχους, στήριξη των τραπεζών από τον μόχθο των φορολογούμενων και μη παροχήρευστότητας στην αγορά είναι μερικοί κεντρικοί πυλώνες αυτής της πολιτικής.
Εν κατακλείδι μια πολιτικήπου στηρίζεται στην αναπαραγωγή της ανισότητας μέσα από το διαρκές άνοιγμα της εισοδηματικήςψαλίδας και μέσα εφαρμογές οριζόντιας περιστολής. Εν μέσω των πολιτικών αυτώνπυροδοτείται, αυτό που φιλοσοφικά ονομάζουμε “αναποδογυρισμένη πρόοδο”, με την έννοιαότι το παρελθόν φαντάζει καλύτερο από το παρόν. Ως έκφραση μιας πολιτικής σαφώς ιδεολογικά φορτισμένης, που στην ουσία αποτάσσεται από τον «παραγωγικόκαπιταλισμό» του κεφαλαίου και της εργασίας και υποτάσσεται στον αεριζίδικο χρηματοπιστωτικόκαπιταλισμό καζίνο, που καταστρέφει τον οριζόντιο κοινωνικό πλούτο υπέρ ενός κάθετουπλούτου της ολιγαρχίας, ο νεοφιλελευθερισμός λειτουργεί καθαυτού ως μια κατάργησητης προόδου με την συλλογική ή κοινωνική έννοια του όρου. Συνεπεία αυτής της ιδεολογικής φόρτισης η Ευρώπηέχει εισέλθει σε μια εποχή υψηλής ιδεολογικής έντασης. Αυτό γίνεται βέβαια αντιληπτό από ολίγους ανθρώπους. Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι η κυρίαρχη ιδεολογία, είναι στοιχείο ταυτότητας και για αυτούς που κυβερνούν,και επομένως η ιδεολογία αυτή οφείλεινα εκπέμπεται διακριτικά, διαβρώνοντας πολύ λειτουργικά τον κοινωνικό ιστό. Εξ ουένα από τα χαρακτηριστικά ικανών ιδεολογιών, είναι να μην γίνονται μαζικά αντιληπτές ως συμβολικές μορφές . Ο νεοφιλελευθερισμός συγκαλύπτεταιλοιπόν ως φαινομενικά αντικειμενική οικονομική θεωρία. Ως οικονομική επιστήμη, η οποία βασίζεται σε αμετάβλητος νόμους και γεγονότα της σκληρής πραγματικότητας. Ο νεοφιλελευθερισμός περιφέρεταιως εκ τούτου ως φάντασμα με διάφορες μορφέςστα μέσα ενημέρωσης και κυριαρχεί τις εξηγήσειςκαι ερμηνείες των κοινωνικών ελίτ. Σε ανεπεξέργαστη μορφήτα χοντρικά νοήματα της εν λόγω ιδεολογίας,αναγγέλλονται ακόμα και από τον μέσο