(ΑΥΤΟ)ΔΙΑΣΩΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ

Του Κώστα Δημ.Χρονόπουλου (ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ –ΣΧΟΛΙΟΓΡΑΦΟΥ)

Αδήριτη ανάγκη να (δια) χωριστούν τα σύγχρονα σιαμαία: Άνθρωπος και καναπές. Το προσδόκιμο όριο επιβίωσης του «μορφώματος» των ΚΑΝΑΠΕΔΑΝΘΡΩΠΩΝ κοντοζυγώνει. Είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη αφύπνισης του ενστίκτου αυτοσυντήρησης του πολίτη, ο οποίος είναι καταδικασμένος να ζεί κάτω από ανείπωτες συνθήκες εξαθλίωσης και εξευτελισμού.Τα πιράγχας –δικά μας και ξένα- τον κατασπαράσσουν.Πρέπει, οφείλει να αντιδράσει, διαφορετικά θα (εξ) αφανιστεί.Προϋπόθεση όμως η – ε π ι β ε β λ η μ έ ν η – εγχείρηση διαχωρισμού.Ίσως μια ενδιάμεση κατάσταση /λύση θα ήταν να βγούν στους δρόμους οι ΚΑΝΑΠΕΔΑΝΘΡΩΠΟΙ , μαζί (αναγκαστικά), με τους καναπέδες τους. Αλλά, τότε, πόσο μακριά θα (το) πάνε το ........πράγμα, κουβαλώντας και το «βαρίδι» του καναπέ;
Ομολογώντας το είχα συστήσει κάποτε – πειραματικά/ πιλοτικά, ως διέξοδο από την απραξία / αδράνεια / ΚΑΝΑΠΕΔΟΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ, αλλά δεν περπάτησε .Φαίνεται ότι αποτελεί μονόδρομο το (κοινωνικό/ λαικό) «νυστέρι». Δεν γίνεται να (αντι)δράσεις, να κινητοποιηθείς , να εναντιωθείς, να απαιτήσεις, αν δεν εγκαταλείψεις το αποχαυνωτικό βόλεμα, αν δεν απαρνηθείς την αίσθηση της τρυφής που σου προσφέρει η (κατά)βύθιση στον καναπέ και το άκοπο πάτημα του τηλεκοντρόλ.Επειδή ισχύει αυτό που λέμε στο χωριό (της παγκοσμιοποίησης) : firstthings first, τότε ας ξεκινήσουμε από εκεί. Όλα τα άλλα που: Ακούμε, βλέπουμε, διαβάζουμε, γράφουμε, ή συζητάμε αναμεταξύ μας, είναι – επιεικώς – ανώφελα, άσκοπα, ατελέσφορα.Θα έλεγα – αυστηρώς – ότι είναι και γραφικά /φαιδρά/ υποκριτικά (Σ.Σ Σε ορισμένες περιπτώσεις, ύποπτα, υποβολιμαία για τη δημιουργία απλώς εντυπώσεων παραπλανητικών).

Υ.Γ Ας αποφασίσουμε να πάρουμε – επιτέλους –μεγάλες, ζείδωρες αποφάσεις και ας μη συνεχίσουμε να κουβεντιάζουμε πως … «κάτι πρέπει να κάνουμε» όπως - παραδοσιακά και χαβαλετζίδικα – συνηθίζουμε να κάνουμε. (Σ.Σ Διευκρινιστικά: Δηλαδή να το κάνουν κάποιοι άλλοι – ποιοί άραγε; - για την αφεντιά μας !.....)