Από τους «κηπουρούς» στο Βενιζέλο

Όλες οι υπο-ομάδες και οι επικεφαλής τους βρήκαν ξανά λόγο ύπαρξης και ρόλο συνεισφοράς στο εγχείρημα της νέας κυβέρνησης Γράφει ο Θάνος ΔημάδηςΓια όσους γνωρίζουν, το ΠΑΣΟΚ σαν κόμμα έχει από την ίδρυσή του ένα πολύ βασικό χαρακτηριστικό: Είναι ένας πολιτικός σχηματισμός κατεξοχήν εσωτερικών ισορροπιών και εσωκομματικών συσχετισμών. Άπαξ και διαταραχθούν αυτοί οι συσχετισμοί που παραπέμπουν στην εκπροσώπηση των διαφόρων ομάδων που καταγράφονται στο εσωτερικό του, η πολιτική του ιστορία έχει δείξει ότι τότε υπάρχει πρόβλημα. Αυτό αποδείχθηκε και πρόσφατα. Όταν έφθασε στον Γ. Παπανδρέου το μήνυμα ότι δεν μπορεί να πορεύεται πλέον άλλο με τους λεγόμενους "κηπουρούς" του. Οι εσωτερικές υπο-ομάδες του ΠΑΣΟΚ θεώρησαν ότι του δώσανε ουκ ολίγο χρόνο και το........ κυριότερο δύο διαδοχικές ευκαιρίες σχηματισμού κυβέρνησης τις οποίες ο Γιώργος- όπως λένε- "διαχειρίστηκε με τον ίδιο τρόπο". Εννοούν με προσωπικά και όχι πολιτικά κριτήρια. Θα πουν κάποιοι "μα, ένας Πρωθυπουργός έχει δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του". Ίσως να 'χουν και δίκιο, σε μία όμως άλλη Δημοκρατία, σε ένα πολιτικό σύστημα που λειτουργεί αλλιώς, και πρωτίστως σε ένα διαφορετικό κόμμα. Πάντως όχι στο ΠΑΣΟΚ. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι διάφοροι ομαδάρχες- ή αν το θέλετε οι επίδοξοι δελφίνοι της μετά Γιώργου εποχής- να του πουν "ως εδώ". Τόσο απλά. Από την άλλη μεριά ίσως τελικά να 'χαν από μέρους τους κι ένα δίκιο που επέμειναν ότι ο Παπανδρέου δεν μπορεί να πορεύεται άλλο με τους "αυλικούς" του. Διότι αν δεν είχαν, τότε ο Πρωθυπουργός δεν είχε κανέναν λόγο ούτε να τους αντικαταστήσει ούτε να τους απομακρύνει από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, που τους είχε αναθέσει. Έτσι το ΠΑΣΟΚ με τον τελευταίο ανασχηματισμό βρήκε ξανά τις ισορροπίες που αναζητούσε. Με άλλα λόγια όλες οι υπο-ομάδες και οι επικεφαλής τους βρήκαν ξανά λόγο ύπαρξης και ρόλο συνεισφοράς στο εγχείρημα της νέας κυβέρνησης, που η ίδια αποκαλεί "εθνική σωτηρία του τόπου από τη χρεοκοπία". Σε δεύτερο επίπεδο, τα κριτήρια με τα οποία ο Παπανδρέου σχημάτισε τη νέα κυβέρνηση- ή για την ακρίβεια τα κομματικά κριτήρια που του επέβαλαν να υιοθετήσει στην επιλογή των προσώπων- συνιστούν ένα πρώτο αλλά πολύ καθοριστικό βήμα προς τη συνολικότερη αποδυνάμωση της λεγόμενης "φρουράς Παπανδρέου" στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα απ' ότι κανείς ανέμενε, γεγονός που οφείλεται στην προσωπική πολιτική φθορά που έχει εισπράξει ο Πρωθυπουργός τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Φθορά όχι μόνο πολιτική αλλά και κομματική, γεγονός που επαναπροσδιορίζει πλέον τις συντεταγμένες στο εσωτερικό παιχνίδι εξουσίας μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί δε χωρά αμφιβολία, παρά τα όσα συμβαίνουν στον έξω κόσμο, μέσα στο "θερμοκήπιο" του κομματικού μηχανισμού τα "γνωστά- άγνωστα" στελέχη με τις ηγετικές φιλοδοξίες έχουν ήδη αρχίσει να λοξοκοιτούν στην επόμενη μέρα. Για να μην πούμε ότι την κοιτούν πλέον κατάματα. Μέσα σ' αυτό το κλίμα έρχεται να προστεθεί η προφανής πολιτική αναβάθμιση του Βαγγ